Part 1

۱. وقتی وارد مکانی می‌شن که جرم قراره رخ بده، اول یه عکس کلی از اون مکان می‌گیرن تا جای دقیق وسایل رو بدونن و کسی نفهمه یه نفر وارد شده. (معمولا برای قتل هایی انجام می‌شه که قاتل می‌خواد پلیس رو گمراه کنه که قاتل با مقتول آشنا بوده که هیچ بهم ریختگی و ورود با زوری وجود نداشته)

۲. قسمت هایی از بدن مقتول که نشان خاص داره مثل تتو، ماه گرفتی و.. می‌برن یا می‌سوزونن که جسد قابل شناسایی نباشه.

۳. همه ی قسمت های بدنشون رو می‌پوشونن چون حتی یک تار مو ازشون برای پیدا کردن دی‌ان‌ای‌شون کافیه.

۴. حتی اگر مقتول به پوستتون چنگ بزنه دی‌ان‌ای شما زیر ناخوناش می‌مونه برای همین زیر ناخون های مقتول رو ضد عفونی می‌کنن.

۵. توی بعضی پرونده ها (مخصوصا پرونده های چینی) برای اینکه جسد از بوی بدش پیدا نشه، جسد رو می‌پزن.

۶. معمولا سلاح قتل رو توی دریاچه ها می‌ندازن (البته پلیس هم اولین مکانی که برای پیدا کردن صلاح در نظر می‌گیره رودخانه ها و این جور جاهاست چون بیشتر قاتل ها اینکارو می‌کنن)

۷. اگر بخوان جسد مقتول قابل شناسایی نباشه بعد از سوزوندن جسد یا صورتش، دندون هاش رو خورد می‌کنن تا از اسکن دندون ها شناسایی نشه.

۸. از تار مو/دی‌ان‌ای/وسیله ی شخص دیگه ای توی صحنه جرم برای گمراه کردن پلیس استفاده می‌کنن.