Part
Forbidden girl#دخترممنوعه♥️
#پارت_13
با خجالت نگاهش کردم و گفتم
- نمیخوام سر بار باشم.
بهزاد اخم کرد.
با وجود مکالمه آروم ما
همایون گفت
- سر بار نیستی، من میگم بهزاد نیست، زن و بچه نداره سرت گرم باشه... اما خونه کاوه، زن و دخترش هستن! وگرنه بحثی ندارم.
همه سکوت کردیم.
بهزاد دیگه چیزی نگفت.
به قبری که داشت پر میشد نگاه کردم.
پدرم بود...
خدایا پدرم بود!
چه روزایی بهش تو دلم فحش میدادم، پیرمرد خرفت…پیرمرد غرغرو…
اما هیچوقت به مردنش فکر نکرده بودم!
انقدر واقعی...
کاوه اومد سمتمون و گفت
- شرمنده... ما یکم مراسمات نامزدی دخترمو داریم... خانما هم یکم حساسن... بعد مراسم در خدمتتون هستیم.
من نگاهمو از قبر بابا بر نداشتم.
بهزاد گفت
- مشکلی نیست، من که از اول گفتم چشمان خونه من میمونه! من نیستم اون خونه در اختیارشه.
لب زدم
- ممنونم.
دیگه حرفی نزدم.
گام برداشتم به سمت قبر بابا، که بهزاد بازومو گرفت و کلافه گفت
- کجا؟
نگاهش نکردم و گفتم
- با بابام خداحافظی کنم…
دستم رو ول کرد و جلو تر رفتم.
مردهای دور خاک رو، از چهره میشناختم.
میومدن خونمون
اما اسمشون رو نمیدونستم.
همه بالای ۴۰ سال بودن.
کنار تل خاک ایستادم.
من حتی گل هم نیاورده بودم براش…
حتی شمع هم نبود براش روشن کنم…
اون منو همینجوری بزرگ کرد.
بدون توجه به احساساتم…
حالا هم مراسمش، رنگی از احساس نداشت…
دلم میخواست براش گریه کنم.
به کفن سفیدی که زیر خاک داشت محو میشد نگاه کردم
اما اشکم نریخت.
زیر لب زمزمه کردم
- بابا... نمیدونم ادم خوبی بودی یا نه… اما پدر خوبی نبودی...
مکث کردم.
خم شدم.
یه مشت خاک، از رو زمین برداشتم و ریختم رو قبرش و زمزمه کردم
- اما من بخشیدمت... چون دستت از دنیا کوتاهه دیگه...
چشممو بستم
اما باز هم نتونستم گریه کنم.
بغض داشتم
اما اشکم نمی اومد…
انگار چشمام قفل شده بود.
بهزاد و همایون اومدن کنارم
همایون گفت
- سنگ قبر براش سفارش ندادیم. اگر طرحی میخوای روش باشه بگو.
سر تکون دادم.
چیزی نگفتم.
بهزاد یه سیگار روشن کرد.
همایون شاکی گفت
- تو ده روز پیش همینجا نگفتی دیگه نمیکشی؟!
بهزاد جواب نداد.
برام سوال بود…
ده روز پیش
همینجا؟
چرا؟
اما بدون اینکه به همایون نگاه کنم پرسیدم
- شما از مادرم شماره دارید؟
( به قلم بنفشه و نگار
خرید فایل کامل از کانال رمان های خاص )