پیشنهاد بی‌شرمانه

فقط در ۱۰ قسمت تمام ایمان شما به بازی گرفته می‌شود، حال فرقی نمی‌کند که شما یک مذهبی درجه یک باشید یا یک بی‌ایمان ملحد... و این هنر پائولو سورنتینو است. کارگردان ایتالیایی برنده اسکار که همیشه از مارادونا به عنوان منجی خود یاد می‌کند و احوالات خودش نیز در بین منتقدان بی‌شباهت به مارادونای کبیر نبوده، عده‌ای او را ستایش و جمعی دیگر همواره او را هو می‌کنند.

سورنتینو در آخرین اثر خود یعنی سریال «پاپ جوان» که یک مینی سریال ابزورد به حساب می‌آید اعتقادات شما را نشانه گرفته است. این اثر درباره‌ٔ‌ یک پاپ جوان آمریکایی با بازی درخشان «جود لاو» و جمعی از بازیگران سرشناس اروپایی و آمریکایی است که در سال ۲۰۱۶ توسط شبکه HBO و CANAL+ تهیه شده است. خیلی سخت است که در هجمه‌ٔ سریال‌های پر طمطراق آمریکایی تبلیغ یک سریال ایتالیایی را کرد، اما باور کنید که پرهزینه‌ترین سریال تاریخ ایتالیا ارزش بارها و بارها دیدن را دارد.

 سورنتینو برخلاف سبک آمریکایی‌ها اعتقادی به تعلیق و کش دادن داستان ندارد و با هر قسمت مثل یک فیلم سینمایی برخورد می کند. او یک قصه‌گوی بی حوصله است که مدام مرز دین‌داری و بی‌دینی را با فرم و محتوای منحصر به فرد خود به سخره می‌گیرد. از همان نمای ابتدایی تیتراژ می‌توان حس کرد که ‌«پاپ پیوس سیزدهم» قرار است یک پاپ متفاوت باشد. حدس این ماجرا با شمایل جذاب و اغواگر جود لاو کار مشکلی نیست، اما به هیچ عنوان نمی‌توانید حدس بزنید این کاراکتر قرار است چگونه شما را غافلگیر کند! سورنتینو در هر قسمت وجه متفاوتی از شخصیت پاپ را از طریق اطرافیانش به تصویر می‌کشد. یک بار از طریق “کاردینال وویلو” که ظاهرا مغز متفکر مافیایی واتیکان است و بار دیگر از طریق کاردینال گوترزِ همجنس باز! 

روسپیان اغواگر ایتالیایی می‌توانند خدا را در چشمان پاپ جوان ببینند‌، اما کاردینال‌های واتیکان روسپیان ایتالیایی را در چشمان او می بینند... و این همان معجون غریبِ سورنتینو است.