LUCIFER

fanfic

|episode 8|

Men qo'limdagi katta qog'oz dastasini mahkam ushlab, ofis tashqarisida turdim. Menga besh kun kerak bo'ldi, lekin men buni nihoyat qildim. Bir qo'limda og'irlikni muvozanatlashtirib, taqillatdim.

"Kiring", degan ovoz narigi tomondan aks-sado berdi. Eshikni ochdim, oldimdaga holatni umuman kutmagandim. Bizga koreys adabiyotidan dars bergan miss Xan Nia Taehyungning stoli yonida, orqasi erkakning stoliga tegib turardi. Uning koʻylagining dastlabki bir nechta tugmachasi yechilgan va qizil lab bo'yog'i chekkalariga ozgina bulg'angan. Ichkarida nima bo'layotganini bilish uchun daho kerak emas. Oldimdagi manzaradan men hech qachon bunchalik noqulay va xijolat tortmagan edim.

"Kiring", dedi u miss Xandan ko'zini uzmay, qo'li uning soniga qo'yilgandi. "Kitobni siz so'raganingizdek 10 marta yozdim", dedim muloyimlik bilan.

Taehyung qo'limdagi narsaga qarab qoshini ko'tardi.

"Ommo", dedi miss Xan e'tiborini menga qaratib. "Tae, sen haqiqatan ham bechora bolani kitobni 10 marta yozishga majbur qildingmi?"

"Albatta, men shunday qildim. Odamlar menga qarshi chiqishlari mumkin deb o'ylasa, ularni jazolash kerak". Men tishlarimni g'ijirlatib pastga qaradim-agar yuqoriga qarasam, u yuzimdagi g'azabni ko'rishiga ishonch hosil qildim, uni yashira olmaganman.

"Voy, bechora bolaga bunday qilmang. Miss Kim, siz restoranda ishlaysiz, shunday emasmi?", deb so'radi u.

"Nima? Ha, bu mening bobomning restorani", deb javob berdim nega menga bunday deganini bilmay

- Bu vokzalning ro'parasidami?

Men bosh irg'adim.

"Ko'ryapsizmi. Unga shunday eskirgan restoranda ishlash juda qiyin, Ular pul topish uchun qiynalib qolishsa kerak. Tae unga osonlik bilan munosabatda bo'ling, uni avvalgidek qiyinlashtirmang"

Men jim qoldim. Bu b*tchdagi jasorat...

Taehyung Mianing ko'z yoshlarini ushlab turmoqchi bo'lgandek lablari titrayotganini ko'rdi va yonidagi qizga "Nia, nega endi ketmaysiz. Keyinroq gaplashamiz" dedi.

Qiz Taehyungning lablarini tishlash uchun egildi.

"Hozir emas", deb javob qildi erkak va uni itarib yubordi. Nia noqulay orqaga qaytdi, lekin shosha pisha ofisdan uzoqlashdi.

"Miashi, matnni topshiring"

Men yozgan qog'ozlarimning katta dastasini uning stoliga qo'ydim. U tepadagi bittasini oldi-da, varaqlab chiqdi. Barmoqlari to'plamni kuzatdi.

"Ta'sirli", deb izoh berdi u. "Men buni qilishingni kutmagandim". Shu bilan hammasini orqadagi axlat qutisiga tashladi. Men katta ko'zlarim bilan qaradim.

"Professor.."

"Nima? Men ularni nima qilishim kerak? Menga undan foyda yo'q. Bu axlat qutisiga tushadi"

Agar qotillik qonuniy bo'lsa, Kim Taehyung yuragiga kamida 100 marta pichoq urgan bo'lardi.

"Ertadan boshlab darsga qatnashishingiz mumkin, dedi u beixtiyor telefoniga qarab, Ketish uchun o'girildim, mushtlarim qattiq. Agar men bir narsa desam, uning aqldan ozgan miyyasi hayotimni yanada baxtsiz qiladi.

"Shoshma"

Men unga qarash uchun to'xtadim. Bu telba endi nimani xohlaydi?

"Senga vazifam bor"

Menmi?

U bosh irg'adi. "U yerda mening kutubxonam bor"-u ishxona oxiridagi ulkan javonni ko'rsatdi. "Menga kitoblarni alifbo tartibida joylashtirishingiz kerak"

Men kitoblar to'plamiga qaradim. Ko'p emas edi. 170-180 kitob atrofida bo'lishi kerak. Buni qilishim uchun vaqt kerak emas. Bundan tashqari, agar men buni qilsam, u mening hayotimni kamroq og'riqli qilishi mumkin. Bir og'iz so'z aytmay, kitoblar turgan joyga yo'l oldim. Taehyung Mia o'tirib kitoblarni saralay boshlaganini kuzatib turdi. Bu yangi edi. Oldinlari u hech qachon janjallashmasdan yoki uni la'natlamasdan hech narsa qilmasdi.

Taehyungning bir qismi o'zini aybdor his qila boshladi. Balki u juda yomon bo'lgandir, u aslida uni oʻzidan qo'rqtirgandir. Odatda u voqealar rivoji shunday bo'lishini xohlardi. Ammo nega endi u bundan norozi edi?

Men yarim soat davomida jimgina saralagan kitoblarimni tartibga solish uchun o'mimdan turdim. Har bir klassikani ehtiyotkorlik bilan olib, men uni javonga joylashtirdim, Men yana o'sha tanish hisni his qilganimda, men endigina bir juft qo'ygan edim.

Kitob qo'limdan tushib ketdi. Taehyung to'satdan shovqinga qaradi. Nimadir noto'g'ri edi. U Mianing boshini changallagancha qotib qolganini va baqirib yerga qulaganini ko'rdi. Nima bo'layotganini tushunish uchun unga bir soniya kerak bo'ldi. Katta qonli jingalak qichqiriqlar uni aqldan ozdirdi, u darhol boshini changallagancha qizga yugurdi. Sochlarini taraganida tanasi titrardi. Uning burnidan bir chiziq qon oqa boshladi va Taehyung vahimaga tushdi.

Ishxonadan yugurib chiqib ketayotib qizni ko'tardi, Qiz uning quchog'ida boshini changallagancha qichqirar, yig'lar edi. U bor tezligi bilan yugurarkan, o'tib ketayotganlarning barcha qarashlariga e'tibor bermadi.

Ular endigina burchakka burilishganda Xoseok boshqa tomondan yugurib keldi. Taehyung to'xtadi.

"Uni endi qo'y", dedi u va Taehyung Miani yonidagi bir nechta kutish o'rindig'iga yotqizdi. Xoseok Mianing qo'llarini qo'liga olgancha ko'zlarini yumdi. Taehyung buni oddiy odam emasligini xirillaganda bildi. Va uning shubhalari to'g'ri edi.

Bu odam tabib edi.

Qichqiriq to'xtadi va qon ham to'xtadi. Xoseok ayolning oldiga o'tirarkan, tiz cho'kdi. Uning terisi shunchalik tez oqarib ketganki, Taehyung hayratda qoldi. U yerda o'tkazgan yetti yil davomida bunday voqeani birinchi marta ko'rdi.

Xoseok turgan odamga qaytdi.-Ehtimol, senda savollar bor, shunday emasmi?

Ikkalasi ham bir og'iz so'z aytmay uchun tomda turishgandi. Mia pastdagi xonasida uxlab yotardi. Bobo uning hushidan ketgan tanasi bilan kelgan odamlarni ko'rib, yig'lab yuborishiga sal qoldi. Nega bu qayta-qayta takrorlanayotganini u tushunolmadi.

"Sen tabibmisan?", so'radi Taehyung jimlikni buzib.

"Ha"

"Va sen mening kimligimni qayerdan bilding?"

"Seni kim ham tanimasligi mumkin?", - deb kuldi boshqa odam. "Sen juda mashxursan va sening nayranglaring haqida gaplar tarqalgan"

Taehyung ko'zlarini yumdi. - Mianing uyida nima qilib yuribsan?

"Yashayapman", deb javob berdi ikkinchisi.

"Qayta so'rayman. Mianing uyida yashashning asl maqsadi nima? Senk xabardor qilishdan oldin ham, Mia turgan joyga yugurib kelding, chunki unga nimadir bo'lganini bilarding. Bu shuni anglatadiki, senda uni himoya qilayotganing uchun sabab bo'lishi kerak."

"Har bir ishimizning sababi bor emasmi? Men ham shunday qilaman, lekin senga aytishga majbur emasman deb o'ylayman"

-Agar menga aytmasang, men sendan olaman, - dedi Taehyung erkakning yoqasidan mahkam ushlab.

Xoseok uning ushlaganiga qarab kuldi. - Sen umuman o'zgarmagansan, to'g'rimi?

Taehyung bir zum hayratda qoldi. Nega Xoseok uni bilgandek gapirdi. U boshqa hech narsa demasdan eshik ochildi.

- U uyg'ondi, - dedi bobo tayog'ini changallab. Uni ko'rgan Taehyung darhol Xoseokni qo'yib yubordi. Xoseok Mianing xonasiga borarkan, zina tomon yugurdi.

Taehyung ergashdi lekin kirmadi. U shunchaki tashqarida, devor ortida turib suhbatni tinglardi.

Og'zimdan "Xobi", bir oz ovoz keldi.

"Men shu yerdaman", dedi u qo'limdan ushlab, "Yaxshi, sen yaxshisan"

"Nima bo'lyapti?", deganda, kimdir somon qo'yib, jonimni so'rib olganini his qilsam ham gapirishga muvaffaq bo'ldim. "Nega bu yana takrorlanmoqda? Men kasalmanmi? Men o'lamanmi? Iltimos menga javob bering"

Taehyung qoshlarini chimirdi. Bu oldin ham sodir bo'lganmi?

"Yo'q, sen o'lmaysan, ahmoq. Bu hech narsa emas. O'tib ketadi. Mayli, bu hech narsa emas va men senga hech narsa bo'lishiga yo'l qo'ymayman. Tushundingmi?"

"Tushundim.. "

Xoseok oldinga egilib, peshonamdan o'pishdan oldin meni ichkariga singdirgancha jilmayib qo'ydi. Shu ikki hafta ichida men unga shunchalik yaqinlashdimki, u shu yerda qola boshladi. Negadir meni unga nisbatan ishqiy muhabbat emas, balki oilaviy mehr-muhabbat his qilar edim va bundan ortiq minnatdor bo'lolmasdim.

Xoseok Mianing qoʻlini o'pganini Taehyung tashqaridan kuzatdi. Yuragida og'riq borligini sezdi. Ammo bu uning yuragini egallab olgan hasad gunohi ekanini bilardi. U his-tuyg'ularini jilovlab, orqasiga o'girilib, u yerdan chiqib ketdi.

WRITEN BY Jena|@filter_youth

CHANNEL @jena_filter_youth

CHANNEL @universe_fanfics