Lucian Freud
Wandaدر سنت نقاشی مدرن، لوسین فروید را ادامه‌دهنده گرایشی "ضداروتیک" دانسته‌اند.
بدن برهنه، دیگر با شهوت جنسی مترادف نیست، و از آن دورتر: عنصر نرینه و مادینه دیگر نشانه کششی لذت‌بخش نیست، بلکه یک بار مزاحم است!
در ادامه‌ی منطقی همین رویکرد می‌توان به پدیده‌ای مرموز در کار فروید رسید: موتیف‌های واقعا اروتیک او برهنه نیستند.
در فرو نهادن کشش جنسی، او از نیای بزرگ خویش (زیگموند فروید) فاصله می‌گیرد، هرچند روش کار آنها یکی است: پدربزرگ هرچه عمیق‌تر و بی‌باک‌تر روح را می‌کاوید، اینک نوه با همان شور و شیدایی جسم را می‌کاود.
از دیدگاهی دیگر، لوسین فروید سنت "زشت‌نگاری" فیگوراتیو را با جدیت ادامه داده است، که در مدرنیسم اروپایی برای خود جایی دارد: از تولوز لوترک و اکسپرسیونیست‌های دو دهه اول قرن بیستم، تا کار استنلی اسپنسر، نقاش بریتانیایی.