در آگوست2115، وقتی شنیدم گوگل می خواهد سرویس ایمیل خود را افتتاح کند، مصمم بودم برای خودم یک حساب کاربری بسازم(آخر هم این کار را کردم). در آن زمان، حساب های جدید بسیار محدود بود و فقط با دعوت نامه می شد یکی از آنها را ساخت. این امر باعث شد خیلی بیشتر دنبال ایجاد حساب کاربری باشم. اما چرا؟ قطعا به این خاطر نبود که که من به حساب کاربری جدید نیاز داشتم(من آن موقع چهار حساب کاربری دیگر داشتم) و به این خاطر هم نبود که جی میل در آن زمان سرویس بهتری ارایه می داد، بلکه صرفا با این خاطر که همه به آن دسترسی نداشتند. وقتی به آن زمان نگاه میکنم، فقط میتوانم به رفتار بچگانه ی بزرگ تر ها بخندم.
رومی ها معتقدند «کمیاب با ارزش است». درحقیقت، خطای کمبود همسن انسان است. تبلیغات می گویند :«فقط تا وقتی سهام ها سود میدهند».پوستر ها هشدار میدهند «فقط امروز». صاحبان گالری ها از همین خطای کمبود سوءاستفاده میکنند و نشانه های قرمز «فروخته شد» را زیر نقاشی های خود می گذارند تا کارهای باقی مانده خود را نمونه هایی کمیاب معرفی کنند که باید هر چه سریع تر آنها را خرید.
در نتیجه، پاسخ معمول به کمبود باعث ایجاد خلل در شفاف اندیشی میشود. ارزش محصولات و خدمات را صرفا براساس قیمت و مزایای آنها بسنج. این که یک محصول در حال اتمام است یا پزشکان لندن به آن علاقه مند شده اند نباید در ارزشش اثرگذار تلقی شود.
