Hello

Mj

🐣پسربچه اي پرنده زيبايي داشت. او به آن پرنده بسيار دلبسته بود.

حتي شبها هنگام خواب، قفس آن پرنده را كنار رختخوابش مي گذاشت و مي خوابيد.

اطرافيانش كه از اين همه عشق و وابستگي او به پرنده باخبر شدند از پسرك حسابي كار مي كشيدند.

هر وقت پسرك از كار خسته مي شد و نمي خواست كاري را انجام دهد او را تهديد مي كردند كه الان پرنده اش را از قفس آزاد خواهند كرد و پسرك با التماس مي گفت: نه، كاري به پرنده ام نداشته باشيد هر كاري گفتيد انجام مي دهم

🐤تا اينكه يك روز صبح برادرش او را صدا زد كه برود از چشمه آب بياورد و او با سختي و كسالت گفت ، خسته ام و خوابم مياد، برادرش گفت الان پرنده ات را از قفس رها مي كنم، كه پسرك آرام و محكم گفت: خودم ديشب آزادش كردم رفت، حالا برو بذار راحت بخوابم.

كه با آزادي او خودش هم آزاد شد.

✅اين حكايت همه ما است.

تنها فرق ما، در نوع پرنده اي است كه به آن دلبسته ايم.

پرنده بسياري پولشان، بعضي قدرتشان، برخي موقعيتشان، پاره اي زيبايي و جمالشان، عده اي مدرك و عنوان آكادميك و حوزوي شان، گروهي نماز و عبادتشان و خلاصه شيطان و نفس، هر كسي را به چيزي بسته اند و ترس از رها شدن از آن ، سبب شده تا ديگران و گاهي نفس اماره خودمان از ما بيگاري كشيده و ما را رها نكنند.

به همين جهت قرآن كريم (اعراف /١٥٧) پيامبر ص را آزاد كننده معرفي مي كند و مي فرمايد او آمده است تا شما را از همه وابستگي ها آزاد كند و مزه آزادي واقعي را به شما بچشاند.

مولانا هم از همين نكته استفاده كرده كه مي گويد:

🌻پس به آزادي نبوت هادي است

مؤمنان را ز انبيا آزادي است

🌻اي گروه مؤمنان شادي كنيد

همچو سرو و سوسن آزادي كنيد

☑️البته منظور اين نيست كه مثلا اگر همسر خوبي داريم يا شغل و درآمد حلال و مناسبي يا فرزندان سالم و صالحي نصيبمان شده است از اينها دست برداريم و به اين چيزهاي خوب وابسته و دلبسته نباشيم.

بلكه وابستگي ما به اين چيزهاي خوب هم بايد به حدي باشد كه اگر چيز بهتر و والاتري سر راهمان قرار گرفت بتوانيم از اين خوبها بخاطر آن خوبترها دل بكنيم.

امام حسين عليه السلام به اهل و عيال نازنينش حسابي دلبسته بود اما نه آنچنان كه وقتي شرافت و حريت انساني و دستور خداوند پيش آيد دلبستگي هايش دست و پايش را ببندد.