Glitch
🔻نرخ بیکاری از جمله شاخص‌هایی است که اقتصاددان‌ها و مردم به آن توجه دارند. بااین‌وجود درک عمومی از این شاخص درست نیست. برخی باور دارند که دولت در مورد نرخ بیکاری دروغ می‌گوید و برخی دیگر فکر می‌کنند نرخ بیکاری عمدا طوری طراحی‌شده که اوضاع بهتر از چیزی که واقعا هست به‌نظر برسد.
🔻 در مورد نرخ بیکاری تصورات نادرستی وجود دارد. در ایالات‌متحده بیکار کسی است که دوست دارد کار کند و در چهار هفته گذشته به‌صورت فعال به دنبال کار گشته باشد.تمام کسانی که کار دائم دارند یا دست‌کم هفته‌ای پانزده ساعت به‌صورت پاره‌وقت کار کنند شاغل هستند. همچنین اگر کسی بدون دستمزد در بنگاه اقتصادی خانوادگی فعالیت داشته باشد بیکار نیست.
🔻اگر کسی بدون دستمزد در بنگاه اقتصادی خانوادگی فعالیت داشته باشد بیکار نیست.اما تمام کسانی که در خانه نشسته‌اند، کار نمی‌کنند و به‌دنبال کار هم نمی‌گردند نه بیکار هستند و نه شاغل. این افراد بیرون از دایره مشارکت اقتصادی قرار می‌گیرند.
🔻تعریف بیکاری در ایران کمابیش بر همین تصور استوار است که بیکار باید به‌صورت فعال به‌دنبال شغل باشد. کسی که دنبال کار نمی‌گردد بیکار نیست. جمع جمعیت شاغل و بیکار تشکیل جامعه نیروی کار را می‌دهند.
🔻اما در ایران این تعاریف ابهاماتی دارد. آیا هفته‌ای یک ساعت کار، اشتعال است؟ آیا سربازان، دانشجویان، زنان خانه‌دار و داوطلب‌های سازمان‌های غیرانتفاعی شاغل به‌حساب می‌آیند؟
🔻در کشور ما معمولا ادعا می‌شود که مرجع این معیارها مرکز بین‌المللی کار ILO است. بااین‌حال ملاک‌های ILO کاملا با ادعای داخلی هم‌خوانی ندارد. طبق تعریف دانشجو یا خانم خانه‌داری که به دنبال کار نمی‌گردد، نه شاغل است نه بیکار.
🔻فرض کنید یک‌میلیون نفر به‌دنبال کار باشند. یک‌میلیون دانشجو داشته باشیم و 9 میلیون شاغل. با این اعداد باید از تقسیم تعداد افراد جویای کار بر جمع 1 و 9 میلیون فعال اقتصادی به نرخ بیکاری 10% برسیم اگر دانشجوها را شاغل فرض کنیم؟ جمعیت فعال 11 میلیون نفر می‌شود و نرخ بیکاری به 9 درصد کاهش می‌یابد.
🔻همین مثال 1 میلیون جویای کار و 9 میلیون شاغل را در نظر بگیرید. فرض کنید نیمی از 1 میلیون نفر جویای کار، ناامید شوند و دست از جستجو بکشند. نرخ بیکاری برابر می‌شود با 0.5 تقسیم‌بر 9.5 یا 5.2 درصد. اما اگر 1 میلیون نفر دیگر به یافتن کار امیدوار شوند نرخ بیکاری می‌شود 2 میلیون تقسیم‌بر 11 میلیون، یعنی 18 درصد.
🔻در حالتی که افراد دست از جستجو برای کار بکشند، نرخ بیکاری کاهش می‌یابد. بدون آن‌که تعداد شاغل‌ها کم شده باشد. اگر افراد بیشتری طالب کار شوند نرخ بیکاری زیاد می‌شود، بدون آن‌که کسی کارش را ازدست‌داده باشد.
یعنی کاهش یا افزایش نرخ بیکاری الزاما نشان‌دهنده وضعیت تعداد شاغل‌ها و بیکارها نیست. بلکه ملاکی است که نشان می‌دهد کار پیدا کردن در یک جامعه چقدر آسان یا دشوارتر است.
@glitchnewsfarsi
✅ مارادر اینستاگرام دنبال کنید👇