For you 🗒️💘
こもれび«از دور که نگاهش کردم، زیاد به نظر نمیومد دلش بخواد کسی باهاش حرف بزنه. از روی زبان بدنش مشخص بود. به طرز با‌نمکی قیافش توی هم بود و دستاشو کرده بود توی جیبش. بهش میخورد منتظر کسی باشه که همین الانم دیر کرده و حسابی کلافه شده. وقتی عکس پشت قاب گوشیش رو دیدم، نیشم باز شد. یه حس نوستالژی نوجوانانه‌ای توی مغزم پخش شد که باعث میشد علی‌رغم اینکه معلومه طرف مقابلم نمیخواد حرف بزنه، برم بزنم رو شونه‌ش و بگم "هی، چه سلیقه موسیقی خوبی داری!" یا مثلا "هی! ببین چه هم فندومی‌ای پیدا کردم". نمیدونم، دلم میخواست بنشونمش اونجا رو صندلیای سرد ایستگاه اتوبوس و بگم اگر تو هم منتظری، بیا یکم حرف بزنیم. بعد بهش میگفتم مدل موهاش خیلی بهش میاد و بنظرم خیلی کوله که بعد اینهمه سال هنوزم طرفدار همچین سبک موسیقی‌ایه. شایدم ازش میپرسیدم قاب گوشیش رو از کجا گرفته. بهرحال، همون بود که باعث شد دلم بخواد از سر و کول همچین آدمی برم بالا»