بدهی‌ها در ترازنامه
این بخش از ترازنامه، تعهداتی هستند که درگذشته ایجادشده و انتظار می‌رود که در آینده باعث خروج وجه نقد یا کاهش منابع اقتصادی شرکت شود. وام‌های دریافتنی و مبالغ استقراضی شرکت، جزو بدهی‌ها محسوب می‌شود.
انواع بدهی‌ها
بدهی‌ها ازنقطه‌نظر مدت‌زمان سررسیدشان به ۲ دسته جاری و بلندمدت تقسیم می‌گردند.
بدهی جاری: به تعهداتی که طی یک سال مالی یا یک چرخه کامل عملیاتی باید پرداخت شوند، بدهی جاری گفته می‌شود. این گروه از بدهی‌ها سررسید بیشتر از یک دوره مالی نداشته و انتظار می‌رود برای تسویه آن‌ها از دارایی‌های جاری موجود یا ایجاد بدهی جاری دیگر استفاده شود. بنابراین هر تعهدی که دارای ویژگی‌های زیر باشد، بدهی جاری قلمداد می‌شود:
- موعد سررسید آن طی یک چرخه عملیاتی یا یک سال مالی باشد.
- اساساً برای اهداف معاملاتی و خریدوفروش کوتاه‌مدت ایجاد می‌شود.
- هیچ‌گونه قید و شرطی برای عقب انداختن موعد سررسید آن به بیش از یک سال وجود ندارد.
انواع بدهی‌های جاری:
بدهی‌های جاری انواع مختلفی دارند که در اینجا به توضیح مختصری از هریک می‌پردازیم.
حساب‌های پرداختنی: این بدهی مبلغ پولی است که شرکت بابت دریافت کالا و خدمات از دیگران، باید بپردازد، اما هنوز پرداخت نکرده است.
اسناد پرداختنی: هرگاه شرکت در قبال بدهی خود به اعتباردهندگان یا تأمین‌کنندگان کالا و خدمات، تعهدات کتبی در قالب چک یا سفته و… بدهد، عنوان این حساب در ترازنامه اسناد پرداختنی خواهد بود.
بدهی‌های معوق: به بدهی‌هایی که به‌صورت قطعی بر عهده شرکت است اما پرداخت آن به تعویق افتاده است، بدهی معوق گفته می‌شود.
پیش دریافت‌ها: به مبالغی که بابت کالا و خدمات از مشتریان دریافت می‌گردد اما هنوز کالا یا خدمتی به ایشان ارائه نشده است، پیش دریافت گفته می‌شود.
بخش جاری بدهی بلندمدت: بخشی از بدهی‌های بلندمدت شرکت که سررسید آن‌ها کمتر از یک سال مالی باشد در گروه دارایی جاری قرار می‌گیرد.
مالیات‌های پرداختنی شرکت: آیتم‌های مالیاتی که بر عهده شرکت است و باید در طول یک سال مالی حتماً پرداخت گردند، در گروه بدهی‌های جاری شرکت قرار می‌گیرند. مانند؛ مالیات بر درآمد، مالیات اجاره، مالیات حقوق و…، حقوق پرداختنی به کارکنان
بدهی کوتاه‌مدت: به مبالغی که شرکت در قالب وام‌های کوتاه‌مدت و مبالغ استقراضی دریافت می‌کند و سررسید آن‌ها حداکثر یک سال آینده است، بدهی کوتاه‌مدت گفته می‌شود.
بدهی‌های غیر جاری (بلندمدت):
این گروه از بدهی‌ها، اطلاعاتی در خصوص فعالیت‌های تأمین مالی شرکت‌ها با سررسید بیشتر از یک سال ارائه می‌دهند. ازجمله بدهی‌هایی که در این دسته قرار می‌گیرند می‌توان به: اسناد پرداختنی بلندمدت، وام‌های پرداختنی بلندمدت، اوراق قرضه پرداختی و… اشاره نمود. این گروه از بدهی‌ها از محل دارایی جاری و یا ایجاد بدهی کوتاه‌مدت در طی سال مالی قابل پرداخت نیست. بدهی‌های بلندمدت با توجه به ماهیت خود، به ۳ دسته تقسیم می‌شوند:
- بدهی مبتنی بر قرض: مانند اوراق قرضه و وام پرداختی
- سایر بدهی‌های بلندمدت: این بدهی‌ها فاقد ویژگی استقراض هستند؛ اما به‌صورت قطعی بر عهده شرکت هستند و سررسید آن‌ها بیشتر از یک سال است. مانند ذخیره پایان خدمت کارکنان.
- درآمدهای قابل‌انتقال به دوره‌های بعد: درآمدهایی مانند درآمد ناشی از کمک‌های مالی بلاعوض که ماهیت تعهدی ندارند؛ اما طبق اصول حسابداری به‌عنوان بدهی شناسایی شده و از هر دوره به دوره دیگر منتقل می‌گردند، در گروه از بدهی‌های جاری قرار دارند.
نکته: هرقدر بدهی‌های بلندمدت شرکت کمتر باشد، برای شرکت مزیت محسوب می‌شود؛ زیرا این امر نشان‌دهنده این است که شرکت سودآور بوده و برای توسعه فعالیت‌های خود بیشتر از منابع مالی درون سازمان استفاده می‌نماید و به اخذ وام‌های کلان نیاز ندارد.
این مطالب را حتما بخوانید: