Crush

Crush

'Basquiat

"این چهارمی بود." سونگمین با شنیدن این جمله از دنیای خودش بیرون کشیده شد، نگاهش روی سطح چوبی کانتر که حلقه‌­های خیس زیر لیوانش روش لک انداخته بود چرخید و دوباره لیوان مشروبش رو دست گرفت.

"آره، چهارمی برای امشب." سونگمین اون صدا رو میشناخت، بعد از چند شب پشت سر هم به اون بار اومدن به راحتی میتونست تشخیصش بده، اما هنوز نمیتونست بفهمه چطور، صدایی به این معصومیت میتونست به همون اندازه هیجان انگیز و وسوسه کننده باشه؟

لیوان رو به لب­هاش نزدیک کرد و باقی مونده­ی نوشیدنیش که لابه­‌لای یخ­های تئی لیوانش قایم شده بود رو سر کشید. چهارمین نفر، چهارمین دختری بود که داشت اون شب رد میکرد. دخترایی که با ظاهر آراسته و صورتای زیباشون، به محض اینکه جواب منفی سونگمین رو میشنیدن ناامیدانه از کنارش میرفتن و جایی بین جمعیت خودشون رو گم میکردن.

هیونجین به آرومی خندید و لیوانی که دستمال کشیده بود رو هم تراز با باقی لیوان­ها روی طبقه­‌ی جلوش گذاشت. چند لحظه­‌ای طول کشید تا سونگمین سرش رو بالا بیاره و دنبال منبع صدا بگرده، با وجود هیچ جوابی که نگرفته بود، برای یک لحظه شک کرد که اصلا مخاطب اون سوال بوده یا نه.

با محض اینکه نگاهش بالا اومد، بدن خوش تراش هیونجین که حتی از زیر اون پیرهن سفید هم به وضوح میشد تشخیصش داد جلوی دیدش قرار گرفت، موهای مشکی نیمه بلندش که صورتش رو قاب میکرد، چشم­های تیره­ و گیراش که ناخواسته توی مردمک­های لرزون سونگمین دوخته شده بود، همه و همه کافی بود تا سینه­ی سونگمین بلرزه.

"ببخشید...چی؟" سونگمین به آرومی پرسید، رنگ صورتی روی گونه­‌هاش که در اثر الکل به وجود اومده بود پررنگ­تر شدن، "این چهارمین دختری بود که امشب رد کردی."

سونگمین برای چند ثانیه سکوت کرد، اگر صادق میبود، توی چشمای هیونجین غرق شدع بود. همون بارتندری که باعث شده بود برای چندمین شب به اون بار بیاد، با اینکه حتی آدمی نبود که زیاد نوشیدنی بخوره، "اوه..." نگاهش رو از هیونجین گرفت و گلوش رو با محتویات لیوانش تر کرد، "نمیدونم.. نشماردم."

توی ذهنش با کلافگی غرغر کرد، اصلا اون چرا شمرده بود؟ "تازه کات کردی؟" هیونجین با ریلکسی پرسید و دستمالی که دستش بود رو کناری گذاشت در حالی که لیوان سونگمین رو از دستش میگرفت تا برای بار چندم پرش کنه. لمس کوچیک انگشتاشون روی بدنه‌ی لیوان مثل شوک الکریکی برای سونگمین بود.

"نه.. همچین چیزی نیست." به آرومی روی صندلیش کمی جا به جا شد و با قرار گرفتن لیوانش جلوش، نگاهش ناخواسته روی هیونجین برگشت که حالا با تکیه دادن آرنج­هاش روی کانتر، بدنش رو به جلو خم کرده بود و مستقیما به صورت سونگمین نگاه میکرد، "پس چی باعث میشه که یه نفر چهار تا دختر به اون زیبایی رو رد کنه، اونم همه توی یک شب؟"

 

سونگمین غرغری کرد و روشو به سمتی چرخوند، "اینجوری که تو بیانش کردی خیلی بد به نظر اومد." لیوانش رو یک نفس سرکشید که باعث شد هیونجین خنده­ی کوتاهی کنه. با اینکه سونگمین به نظرش خیلی جوون میومد، اما میدونست که به سن قانونی رسیده، و اصلا هم بهش نمیومد آدمی باسه که از قوانین فرار کنه.

 

"الان برمیگردم." هیونجین کوتاه گفت و درحالی که پیشبندش رو باز میکرد، بدون توجه به نگاه گیج و سوالی سونگمین از در پشت کانتر خارج شد. کمتر از پنج دقیقه با لباس­هایی که مشخص بود لباس کارش نیست برگشت و با دور زدن کانتر، روی صندلی کنار سونگمین نشست.

 

سونگمین سعی داشت هیونجین رو نادیده بگیره، نگاهش رو به نقطه­ای بار دوخت و لیوانش رو با ریتم تکون میداد. هیونجین خنده­ای مرد و رد نگاه سونگمین رو گرفت، "دختری که میخوای اونجاست؟"

 

سونگمین چشم­غره­ی کوتاهی به هیونجین رفت و لیوانش رو روی کانتر گذاشت، "نه،" از روی صندلیش بلند شد، "پسری که چشمم دنبالشه اونجا نیست."

 

منتظر ریکشنی از سمت هیونجین بود، اما هیچی دستگیرش نشد، انگار هیونجین انتظار شنیدن اینو داشت. "شیفتم تموم شده، برقصیم؟" درخواست هیونجبن همزمان با بلند شدنش، سونگمین رو بیشتر از قبل هول کرد.

 

نمیدونست باید چطور بهش واکنش بده، اما تا به خودش اومد، با سر اون درخواست رو قبول کرده بود و همراه هیونجین بین جمعیت راهشون رو پیدا کرده بودن.

 

هیونجین لبخند بزرگی داشت، چرخید و رو به سونگمین قرار گرفت، اختلاف قدی جزئیشون انگار ده برابر به نظر میومد و سونگمین نفس کشیدن فراموشش شده بود.

"چیه؟ انگار کراشتو دیدی." هیونجین به شوخی گفت و کمر سونگمین رو گرفت و بیشتر به خودش چسبوند، "آره.. دیدم." سونگمین به آرومی زمزمه کرد و متقابلا دستاش رو روی شونه­های هیونجین گذاشت، "پس این رقص قراره طولانی باشه." هیونجین با لبخند زمزمه کرد و با وجود صدای بلند آهنگ، سونگمین با لبخند حرفش رو تایید کرد.


Report Page