Чарльз Буковский

Чарльз Буковский алкоголик, хотинбоз, қиморга муккасидан кетган, паст, ялангоёқ, хаётининг энг ёмон даврида эса шоир бўлган. У сизга ўрнак бўлиши мўмкин бўлган ёки амалий маслахатлар китобида кўришни хохлаган охирги одам.
Демак, айнан Буковскийдан бошлаймиз.
Буковский ёзувчи бўлишни хохлаган. Лекин узоқ йиллар мобайнида уни ёзганларини у мурожат қилган ҳар бир журнал, газета ва наширёт босиб чиқаришни хохламаган. Буковскийга, унинг ёзганлари дахшатли, қўпол, жирканч ва бемаза эканлигини айтишган. Рад жавоби ёзилган хатлар хажми қалинлашиб борарди, муваффақиятсизлик оқибатида эса у яна ичкиликка ружу қўяди. Умидсизлик дарди унга бутун умр азоб берган.
Кундузи у почтальон бўлиб ишлаган ва унча кўп бўлмаган маошининг асосий қисмини ичкиликка сарифларди. Қолганини эса йўл-йўлакай сарф этарди. Кечалари ўзи ёлғиз квас хўрлик қиларди. Базида эски ёзув машинкасида шеърлар ёзарди. Кўпинча, кўп ичганидан эрталаб полда уйғонар эди.
Шундай қилиб 30 йил ўтди. У ушбу 30 йилнинг катта қисмини бемаъни ичкиликбозлик, наркотиклар, от пойгалари ва фохишаларга боғишлаб юборган эди. У 50 ёшга кирганда унда муваффақиятсизликлар ва ўзига бўлган нафратдан бўлак хеч нарса йўқ эди, аммо шу пайт унга кичкина, мустақил наширётдан кутилмаган қизиқиш билдирилди. Катта тираж ҳам, кўп пул ҳам вада қилишмади. Шунчаки наширётчи унга ҳамдардлик билдириб, бечорага имкон беришга қарор қилганди. Буковский учун бу хаётидаги биринчи ва охириги имконият эди. У наширёт рахбарига шундай жавоб берган эди: << Менинг бошқа чорам ҳам йўқ: ёки почтада қолиб ақлдан озаман, ёки очдан ўлиб кетишим мумкинлигини била туриб, ёзувчи бўлишга харакат қилиб кўраман. Мен оч қолишга қарор қилдим.>>
Наширёт билан шартнома имзолагач, Буковский 3 ҳафта ичида ўзининг биринчи романини ёзиб тугатди. У ўз романини <<Почтамт>> (Почта хизмати) деб атади. Бағишлов қисмида эса <<Хеч кимга бағишланмайди>> деб ёзиб қўйди.
Буковский ёзувчи ва шоир сифатида танилди. Кегин у 6та роман ва юзлаб шеърлар чоп эттирди. Унинг китоблари 2 миллион нусхада сотилди. У одамлар кутгандан, айниқса ўзи кутгандан кўра анча машхур бўлиб кетди.
Буковский сингари одамлар ҳақидаги хикоялар одамлар томонидан жуда қадрланади. Буковскийнинг хаёти ўзида Америка орзусини акс эттиради: инсон курашади, хеч қачон таслим бўлмайди – ва унинг ажоиб орзулари амалга ошади. Нима учун бундай ҳикоялар кино учун сюжет бўла олмас экан? Биз шунга ўхшаган воқеаларни кўрамиз ва таъсирланиб деймиз: <<Кўрдингизми? У таслим бўлмади. Доим ўзига ишонди. Тақдир измига қарши борди ва хамма мақсадларига эришди>>.
Буковскининг қабр тошига <<Ҳаракат қилманг>> деб ёзиб қўйилганлиги ажабланарли эмасми?
У ёзган китоблар тиражи сони ҳам, машхурлик ҳам ўзини йўлига. Буковский аслида омадсиз бўлган ва у буни жуда яхши билган. Унинг ғолиб чиқишга бўлган ҳаракатлари унга мувафақият олиб келгани йўқ. Йўқ, у омадсиз эканлигини биларди, бунга чидади ва омадсизлиги ҳақида ҳалолик билан ростини ёзди. У ўзидан кимнидир ясаб олишга ҳаракат қилгани йўқ. Буковскийнинг кучли тарафи ақлга сиғмас тўсиқларни енгиб ўтиб ёзувчи бўлганлигида эмас эди. Хаммаси аксинча эди. Хамма гап у ўзлигини сақлаб қола олганлигида, асосан ўзининг энг ёмон тарафларини сақлаб қола олганлигида ва ўзининг муваффақиятсизлиги ҳақида хеч қандай иккиланишларсиз ёза олганлигидадир.