Carmina Burana

Carmina Burana


118

Página 79 de 157

1

1

8

<Añoranza de la amada>

Un estudiante en Francia, pensando en la amada —y en su posible infidelidad— que dejó en su patria, piensa en abandonar todo y regresar. Estrofas rítmicas de seis versos. El poema presenta muchos problemas críticos, quizá por reflejar las dificultades de un copista/poeta escribiendo en francés. Estrofas rítmicas.

1

Soy un desgraciado porque aguanto

un exilio largo.

¡Al diablo con esta instrucción,

voltarei,

si no me da ninguna satisfacción,

a aquela que tanto cobizei!

2

Tu faz hermosa

faime chorar a todas horas;

pero tu pecho helado está.

Se me queres albendrar,

al instante a la vida me volverás,

se un bico me das.

3

¡Ay, dolor! no sé que haga.

¿Para qué tuve que conocer Francia?

¿Perderé la amistad toda

daquela garrida dona?

¿Huiré con el alma deshecha

desta terra?

4

Cando chegue á miña casa

poida que teña outro amor a miña amada.

«Déixame en paz», dirame

con verbas contadas.

En mi desgracia

sufro

polo seu cariño

mortal suplicio.

5

El día, la noche y el mundo entero,

todo me es adverso.

La charla con las doncellas

faime bágoas brotar.

Moitas veces escóitolles laídos botar,

co que os meus receos medran.

6

¡Compañeros, divertíos!

¡Componed, vosotros que sois entendidos!

A mí en mi tristeza dejadme tranquilo:

¡teño unha grande dor!

¡Dadme vuestro socorro

polo voso honor!

7

Miña amiga, polo teu honor

sufro,

salaio e bágoas boto.

No corpo enteiro sinto grande dor

motivado polo teu amor.

Ahora me escaparé. ¡Amigos,

deixádeme ir tranquilo!

Ir a la siguiente página

Report Page