نرم‌افزار مقاومت!
جامعه نوشورای سردبیری: واشنگتن‌پست افشا کرده که دولت ایالات متحده به دقت در حال برنامه ریزی یک تهاجم به ایران و موجه نشان دادن آن است. چیز بیشتری نگفته جز آنکه ایده مرتبط دانستن ایران با القاعده که حدود سه ماه پیش ادعا شد از آن پومپئو بوده و منبع خبرش مقاماتی در دولت ایالات متحده است .
ابهاماتی فراتر از تناقض گوییهای ترامپ در رفتار ایالات متحده وجود دارد که باید به‌آنها دقت کنیم. هنوزهم گمان میرود ارتش ایالات متحده با درگیر شدن نظامی با ایران مخالف است. در این باره اخبار متواتری در باره مخالفت ژنرالهای فرماندهی‌ارتش با اقدام علیه ایران مخابره شد و گروه‌های وسیعی از ژنرالهای بازنشسته نیز در اقدام مشترک درگیر شدن با ایران را بی‌وجه و اشتباه اعلام کردند. نیویورک‌تایمز گزارش کرد که جوزف دانفورد به صراحت با تروریست اعلام کردن سپاه پاسداران مخالف بوده و آن را مسیر درگیر کردن نظامی پایگاه‌های ایالات متحده در نقاط مختلف دنیا و به هم خوردن آرامش آنهادانسته است. نکته قابل توجه اینکه، به موازات این مخالفت و نارضایتی، ارتش ایالات متحده در حال انتقال نیرو و سلاح های پیشرفته به پایگاه های رسمی خود در خلیج فارس بوده و مشخص نیست تدارکات مخفیانه آن نیز در چه موقعیت و حجمی است. آخرین بخش علنی این تدارکات یا به قول نظامیها builed up انتقال تعداد نامشخصی جنگنده فوق پیشرفته بود که گویا به کار عملیات تهاجمی میآیند.
پرسش ساده‌ای در باره علت این تحرک و فرمانده آن هست. به قاعده ، وقتی تنش با کشوری پیش میآید ، تدارکاتی برای تقویت جبهه محتمل رویارویی‌انجام میشود اما آیا ارتش ایالات متحده درحال انجام این اقدام روتین و عادی است ؟ آن مخالفتها به جایی نرسیده ؟ علیرغم مخالفت مجبورند به حکم فرمانده کل قوای خود کسب آمادگی کنند؟ ترامپ که گویاازجنگ اجتناب میکند و اهل معامله است دستور داده تدارکات گزینه نظامی نیز صورت گیرد؟
پاسخ این پرسشها را جز به گمانه‌های غیر دقیق در دست نداریم و منتظر آینده‌ایم ، اما باز هم به قاعده ، لازم است کشور در مقابل این تهدید به صورتی محافظه‌کارانه کسب آمادگی دفاعی کند و این وظیفه حکومت است که مجموعه سیاستهایش ما را به این موقعیت رسانده است.
قرائن نشان میدهند حکومت این وظیفه رادر بخش سخت افزاری آن تا حدی انجام داده است و زرادخانه آن هرچند از نظر رقابت در حد توان ماشین جنگی ایالات متحده و متحدان آن در منطقه نیست ، اما آنقدر هست که داستان فروپاشی رضاخانی ارتش در شهریور ۲۰ و غافلگیری شهریور۵۹ و دست تنگی پس از آن در مقابل صدام پیش نیاید.
اما کاراصلی مقاومت در مقابل تهاجم‌خارجی را نه سخت‌افزارها ،که آمادگیهای نرم‌افزاری صورت میدهند. این آمادگی‌ها را نمیتوان از خارج وارد یا با مهندسی معکوس توسط مهندسان خلق کرد و با اختصاص بودجه و منابع حجم آن را افزایش داد. نرم‌افزار مقاومت در برابر فشار خارجی،مستحکم کردن بنیان جامعه حول محور یا محورهایی است که از حکمرانی خردمندانه و سیاست‌ورزی محافظه‌کارانه حاصل میآیند. نرم‌افزار مورد نیاز برای ناکام گذاشتن یک تهاجم خارجی، اتحاد ملی، حمایت مردم‌از حکومت، انعطاف و عقلانیت سیاست خارجی ، و داشتن یک استراتژی درازمدت هوشمندانه برای ترسیم جایگاه متناسب کشور در یک جهان پر آشوب و ناسازگار است . رک؟ حکومت ایران فاقد این خصائل و رویه‌ها است ، ... و اگر روزی در مسیر خرد مندانه ای گام گذاشته از سرناچاری بوده است . امروز ، ردی از رفتن به این سو دیده نمیشود. اگر هم قدم درستی برداشته میشود، دیر هنگام و کم اثر است .
میتوان مجموعه آمادگیهای نرم افزاری مورد نیاز کشور و حکومت برای رویارویی با یک موقعیت دشوار در مرزها را فهرست کرد.
هسته مرکزی حکومت باید برای حفظ کشور و خودش در مقابل امواج، دست از میل بیمارگون به انحصار حکومت به جناح خاص دست بردارد و خود را درمان کند. فارغ از نمایشهای تبلیغاتی‌خیابانی با مضمون پذیرش اجتماعی رویه‌های فعلی حکومت، باید راه برای تقویت حس واقعی تعلق‌ملی باز شود. این کار مستلزم یک صلح سیاسی داخلی ، رفع #نازایی_سیاسی و دست‌کشیدن از کینه جویی و سرکوبی است که در قالب حبس و حصر ، محدودیت آزادیهای اجتماعی ، و استبداد محض در شیوه انجام انتخابات اعمال میشوند.
حکومت باید امتیازات اعطایی آشکار و پنهان به شرکا وهواداران خود در زمینه اقتصادی را به صورت واقعی پس بگیرد. مشکلات اقتصادی را نمیتوان با اختصاص ارز برای واردات علوفه و کاغذ و گوشت حل کرد و اعطای ارز ارزان به خواص و معتمدان هم آشکار است که به‌خارج کردن ارز از کشور به منظورهای خاص منتهی میشود. حکومت به صورتی کلی و به مدت ۴۰ سال در امتحان اداره اقتصاد کشور به صورت هیاتی و رانتجویانه همه ساله مردود شده است‌زیرا همه نرم‌افزارهای آن برای مبارزه با فساد تقلبی و مبتنی بر تبعیض به نفع تبهکاران اقتصادی است .
سباست‌خارجی حکومت که قاعدتا نرم‌افزار اصلی آن در نمایش یک #ایران_نامتخاصم ، پیشگیری از بروز درگیری های خارجی و ایجاد فضای امن برای توسعه است در دهه‌های اخیر با روبنایی ایدئولوژیک و محتوایی ضد ملی کاملا در جهت خلق فضای در گیری عمل کرده است . علیرغم شکست رویکرد جستجوی متحد در بدنه ملتهای همسایه به قیمت درگیر شدن با دولتهای آنها، باوجود ناکامی رویه توسعه ظرفیتهای هسته‌ای از مسیر رویارویی‌طلبانه ، و با آنکه حکومت یکبار مسیر بازگشت را از طریق توافق های بین‌المللی پیموده است، اما سیاست خارجی به تشویق و تحریک رئیس جمهور آمریکا کماکان با موتور پیوندهای ایدئولوژیک و رویکردهای میلیتاریستی حرکت میکند و بهانه چاله ترامپ ، مسیر سیاست خارجی را به جای طریق دیپلماسی ، به کوره راه استقبال از رویارویی میکشاند. این ، نرم‌افزار پیروزی نیست و به رستگاری ملی نمیانجامد ؛ به مقاومتی نومیدانه و با نتایج محتوم ،شاید.