دور تازه ستاره دار شدن دانشجویان آغاز شد

*گفتگوی اختصاصی جامعه نو با زهرا قلندری نژاد، دانشجویی که به خاطر عقایدش از تحصیل بازمانده است

دراویش گنابادی، نسل سوم دانشجویان ستاره دار می شوند. از بیستم دی ماه که مسئولان دانشگاه آزاد بندرعباس از ورود به دانشگاه و تحصیل زهرا قلندری نژاد جلوگیری کرده اند، این دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت مالی، به صف نسل تازه ای از دانشجویان ستاره دار کشور پیوسته است. او در این گفتگوی حضوری با اشاره به این که هنوز هیچ نهادی، علت واقعی اخراجش را اعلام نکرده، می گوید: «از آنجایی که دلیل اخراج من، عقیده ام بوده است باید به مسئولان بگویم که هیچ گاه اعتقاداتم را فدای اجازه تحصیلی که حقم است، نخواهم کرد»

-خانم قلندری نژاد چطور متوجه شدید که از تحصیل شما در دانشگاه آزاد ممانعت به عمل آمده است.

بیستم دی ماه 96 بود که برای شرکت در جلسه چهارمین امتحان ترم به دانشگاه رفته بودم. پیش از شروع جلسه، ناظر امتحان از من خواست که به معاونت آموزشی دانشگاه آزاد مراجعه کنم. با مراجعه به آقای یحیوی، معاونت آموزشی دانشگاه آزاد بندرعباس، ایشان نامه ای را به من نشان دادند که در آن از ایشان خواسته شده بود، از تحصیل و ورود من به دانشگاه ممانعت به عمل بیاید.

-نسخه ای از این نامه هم در اختیار دارید؟

خیر. هر چقدر اصرار کردم که نسخه ای از آن را در اختیارم قرار دهند، یا بگذارند از آن عکس یا کپی تهیه کنم، موافقت نشد. از آنجایی که نسخه ای از این نامه در اختیار حراست دانشگاه قرار گرفته بود، معاونت آموزشی دانشگاه با ایشان تماس گرفت و جواب دادند که چون نامه محرمانه است، نمی توانند آن را به دانشجو بدهند. اما پرسش من این است که چطور نامه ای از تهران به دانشگاه آزاد بندرعباس می رسد و در آن با سرنوشت یک دانشجو بازی می شود اما اصل آن نامه را به عنوان مدرک به من نمی دهند. اگر اسم این ستاره دار کردن دانشجو نیست، پس چیست؟!

-از آنجایی که نامه در اختیارتان نیست، اگر می شود، محتوای نامه را به دقت برای ثبت در تاریخ توضیح دهید.

این نامه از سوی امیررضا شاهانی، رئیس سازمان سنجش و پذیرش دانشگاه آزاد به رئیس دانشگاه آزاد بندرعباس ارسال شده بود و در آن با ذکر مشخصات من و شماره دانشجویی ام، خواسته بودند از تحصیل من در دانشگاه ممانعت به عمل بیاید. رئیس دانشگاه هم این نامه را به معاونت دانشجویی و حراست خود پاراف کرده بود. یک نامه خشک و رسمی و بدون ذکر هیچ دلیلی برای اخراج. وقتی از آقای یحیوی علت اخراجم را پرسیدم و پافشاری کردم، ایشان تنها همین نامه را از دور به من نشان دادند و گفتند چه کار کرده ای که چنین نامه ای برایت آمده.

-واقعا کاری کرده بودید؟ بی انضباطی؟ برخورد با استاد؟ عدم قبولی در امتحانات؟

هیچ

به ایشان هم همه این ها را توضیح دادم و دست آخر گفتم می دانم که چرا اخراجم کرده اند، به خاطر عقیده ام، به خاطر این که درویش گنابادی هستم.

-در برابر این حکم تاکنون چه کارهایی انجام داده اید؟

همان روز به دفتر حراست دانشگاه رفتیم و مسئول حراست دانشگاه پیشنهاد داد که برای حل مشکل به تهران برویم و تاکید کرد که اگر بی گناه باشید، می توانید دوباره برگردید و تحصیل خود را ادامه دهید. گناه؟ مگر من چه گناهی کرده ام؟ من هم پاسخش را دادم و گفتم تکیه من به شما و امثال شما نیست، تکیه ام به خداست. همان روز هم دسترسی ام به سامانه دانشگاه را قطع کردند و عملا از شرکت در امتحانات باقی مانده پایان ترم محروم شدم.

-اقدام قانونی هم انجام داده اید؟

یک نامه به معاونت دانشجویی دانشگاه نوشته ایم و خواسته ایم به صورت مکتوب علت ممانعت از تحصیل من را توضیح دهند که بی جواب مانده است. اظهارنامه قضایی هم خطاب به رئیس دانشگاه آزاد بندرعباس نوشته ایم که برای اقدامات قانونی بعدی لازم است. متاسفانه هیچ کدام از مسئولان یاد شده، جوابی به نامه ها نداده اند. تنها این که آقای یحیوی، نامه ما را به همراه نامه ای که از تهران آمده بود به تهران فرستاده و به ما گفته است که منتظریم تا جواب بدهند که تا کنون که چند ماه گذشته است هیچ پاسخی به نامه ام نداده اند. اخیرا هم یک نامه به آقای یونسی، مشاور رئیس جمهور در امور اقوام و اقلیت ها نوشته ایم و امیدواریم این نامه نتیجه بخش باشد.

-آیا تا به حال با دراویش گنابادی برخورد تحصیلی این چنینی شده است؟

بله مسبوق به سابقه است.

-فکر می کنید این شروع یک دور تازه برخورد با دانشجویان دراویش گنابادی است؟

این طور به نظر می رسد.

-اما پرسش اینجاست که آیا دانشگاه آزاد خود به شخصه تشخیص داده و تصمیم گرفته است از تحصیل شما جلوگیری کند؟

به عنوان یک دانشجوی این دانشگاه باید بگویم که دانشگاه آزاد نسبت به دانشگاه سراسری، سختگیری های کمتری داشته و دارد و من فکر می کنم این اتفاق از بیرون دانشگاه و از طرف نهادهای امنیتی بوده و چون نامه از پایتخت رسیده است باید سراغ نهادهای امنیتی پایتخت را گرفت و از آنها در این باره سوال کرد. من با اظهارنامه ای که تنظیم کرده ام امیدوارم بتوانم از طریق دیوان عدالت اداری از دانشگاه آزاد شکایت کنم و پیگیر مطالبات خودم باشم.

-نمایندگان بندرعباس چطور؟ از این موضوع اطلاع دارند؟ با شما تماسی گرفته اند؟

متاسفانه با این که مطمئنم از ماجرا اطلاع دارند اما متاسفانه هیچ کدام از سه نماینده بندرعباس با من تماس نگرفته اند. قصد دارم نامه ای برای آنها هم بنویسم، نه برای التماس و درخواست بازگشت به دانشگاه، چرا که معتقدم جرم یا گناهی مرتکب نشده ام که از کسی بخشش بخواهم، بلکه به این خاطر این نامه را خواهم نوشت که در جریان باشند در حوزه نمایندگی اشان چنین اتفاقاتی افتاده است که برخلاف نص صریح قانون اساسی و حقوق شهروندی می باشد.

-حس خودتان به عنوان شهروندی که از یک حق قانونی خود محروم شده چیست؟

طبعا خیلی ناراحت کننده است این موضوع. من اولین دانشجوی دراویش گنابادی بودم که از تحصیلش جلوگیری کردند اما تلاش دارم که این مشکل برای دیگر فرزندان دراویش گنابادی تکرار نشود. امروز برگشتن یا برنگشتن من به دانشگاه دیگر مهم نیست، مهم این است که حق تحصیل که یکی از حقوق انسانی و مورد اشاره قانون و منشور حقوق شهروندی بوده از دیگران گرفته نشود. حرفم ساده است؛ باورها و اعتقاداتم را فدای تحصیل و دانشگاه نمی کنم، اگرچه که حتی در قانون هم منعی برای تحصیل دانشجویان دراویش گنابادی وجود ندارد.

-معمولا در آخر مصاحبه های این چنینی از مصاحبه شونده خواسته می شود اگر حرفی با مسئولان دارند، بگویند. شما هم اگر حرفی نگفته دارید بفرمایید.

حرف من چه با مسئولان دانشگاه، چه با مسئولان وزارت علوم این است که تحصیل دانشجویان را فدای مسائل و فشارهای نهادهای امنیتی نکنند. آقای روحانی هم وعده داده بودند که دیگر دانشجوی ستاره دار نداشته باشیم و مشکل دانشجویان ستاره دار حل شده باشد. میخواهم به ایشان بگویم که من، زهرا قلندری نژاد، به خاطر آن که یک درویش گنابادی هستم از حضور و تحصیلم در دانشگاه جلوگیری شد و این خلاف وعده هایی ست که ایشان در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری خود داده بودند.