ТУХМАТНИНГ КАСРИ
Кеча хамкасбим Шахноз бир танишини бошидан ўтказган воқеани айтиб берди.
Уч йил илгари ҳаётимдаги энг катта хатога йўл қўйдим. Яқинларимнинг гапига кириб, "яхшилик" қилган одамимга ёмонликни раво кўрдим. Бироқ бу дунёда ҳар нарсанинг хисоб-китоби бор деганларидай ўша номардлигим кўп ўтмаёқ ўзимга "жазо" бўлиб қайтди...
Ўшанда айни ёз эди...
Эрталаб уй юмушларини бажариб бўлгач, болаларимни боғчага қўйдим-да, харид қилиш мақсадида бозорга йўл олдим. Бозорга бориб сумкамни кавласам, кармон йўқ. Юрагим шув этиб кетди. Бирон киши ўғирлаб олдимикан, ахир эрталаб уйдан чиқаётганимда сумкамда турганди-ку. Ким олган бўлиши мумкин, дея сумкани яна титкилай бошладим. Йўлда тушиб қолгандир дея юрган йўлимдан ортимга қайтдим. Йўлимда учраган бир-икки кишидан сўрадим. Йўқ...
"Эсизгина, 30000 сўмни ҳавога совурдим-да", -дея уйга келиб роса хунобим ошди. Рўзғорга деб тишимни кавагида асраб юрган пулимни йўқотганимга ичиб куйиб кетаётганди. Шу зайл орадан бир неча кун ўтди...
- Кечирасиз, синглим, сизнинг исмингиз Гулсарами?! - орадан уч кун ўтиб, эрталаб ҳовли супураётсам, 45 ёшлардаги нотаниш бир эркак дарвозамизни тақиллатди.
- Ҳа, келинг. Кечирасиз, сизни танимайроқ турибман?! - дея юрагим алланечук бўлиб унга пешвоз чиқдим.
- Синглим, - эркак чўнтагини кавлаб коғозга ўроғлик ниманидир чиқарди-да, менга узатди.
- Мана бу сизнинг нарсангиз. Уч кун аввал ишдан қайтаётсам, боғчани рўпарасидаги йўлакчада ётган экан. Эгаси ким дея атрофдагилардан роса суриштирдим. Кеча кечқурун маҳаллангизда яшайдиган бир танишим сизнинг пул йуқотганингизни айтиб қолди...
Қоғозни олиб, шоша-пиша очиб кўрдим. Хақиқатдан ҳам мен бозорда йўқотган кармон, пулларига ҳам тегинилмаган ичида турибди. Эркакка қайта-қайта миннатдорчилик билдирганча кузатиб қўйдим. Кечқурун уйга келган укамга бўлган воқеани айтгандим, у менинг соддалигимни юзимга солиб, фикрларимни чалғитишга уринди...
- Бирам соддасиз-да опа. Шу ёшга кирсангиз ҳам бўшлигингиз қолмабди. Сиздан бошқа бўлганда пулим кўпроқ эди, деб яна ундирган бўларди. Ҳалиям кеч эмас. Ўша одамнинг кимлигини биласиз, кўрсангиз танийсиз. Милияцага бориб пулимни топиб олган одамга даъвоим бор денг. Қолганини ўзлари ҳал қилиб беришади...
Укамнинг гапларидан аввалига аччиғим чиқди. Яхшилик қилиб пулимни қайтариб келган одамни юз-кўзига қараб қандай алдайман, деб ўйландим. Агар унинг ўрнида бошқа одам пулни топиб олиб, ўз харажатларига ишлатиб юборганида нима бўларди? Укамга қаршилик қилдим. Аммо укамни ҳадеб шу гапни такрорлашидан нафсим устунлик қилдими бу таклифга қандай рози бўлганимни сезмай қолдим...
Ўша тундаёқ укам иккимиз маҳалла нозирига учраб, даъво аризаси ёздик. Эртасига тушда мени милицияхонага чақиртиришди. Борсам, тунов кунги эркак мунғайиб ўтирибди...
- Кармонимнинг ичида 100.000 сўм бор эди. Сиз менга 30.000 сўм қайтардингиз, - дея укам ургатган ёлгонларни ишлатдим.
- Синглим, нималар деяпсиз?! Ахир мен кармонингизни очиб ҳам кўрмаганман, - эркак тухматдан довдираб қолди шекилли йиғламсираган овозда жавдирарди...
- Очиб кўрганмисиз, кўрмаганмисиз уёғи менга коронғу. Аммо кармонимда 100.000 борлигини аниқ биламан, - дедим сурбетлик билан. Эркакнинг қуруқ тухматдан кузларида ёш айлана бошлади:
- Синглим, менинг тўртта болам бор. Мен уларни «ҳалол ризқ» едириб катта қиляпман. Агар бирон тийинингизга хиёнат қилган бўлсам яхшилигимга буюрмасин!
Қискаси, эркак айбини бўйнига олмади. Худди бошидагидек мен уни очиб ҳам курганим йўқ деб туриб олганимдан сўнг эркак "АЙБИ"ни буйнига олишга мажбур булди.
-Синглим, кичкинагина яхшилигим эвазига шунчалик ёмонлик қайтардингиз-а?! Майли, ҳаммасини АЛЛОҲ кўриб турибди!, - милицияхонадан чиқаётганимизда у менга алам билан тикилди. Унинг кўзлари ёшланганини кўрсам-да, кўрмасликка олдим..
Бироқ орадан уч кун ўтар ўтмас, эрталаб ўрнимдан турай десам,тура олмадим. Оёқ-қўлларим худди елимлаб қўйилгандек қимир этмади. Нега бундай бўлаётганлигини тушунмай, дод солиб йиғладим..
Шифокорларни чақиртирдик. Аммо ҳаммасини гапи битта елкa қисиб "тушунмадик" дейишдан нарига ўтишмайди. Шунда ҳаёлимга беихтиёр милицахонадан чиқаётганида қуруқ тухматимдан оғринган эркак келди-ю, "бу Худонинг менга берган ЖАЗОСИ" дея йиғлаб юбордим.
Ҳар қандай ЯХШИ ёки ЁМОН амалнинг жазоси бор экан. Айниқса, била туриб килинган ЁМОНЛИК сизни виждон азобида қийнамасдан, танингизни зирқиритмасдан қўймас экан...
Орадан бир ой ўтиб, яна оёққа турдим. Лекин шу вақт оралиғида тортган азоб-уқубатларимни ўйласам дунёга сиғмай кетаман.
"Агар ўшанда яхшиликка ёмонлик билан жавоб қайтармаганимда мана шундай куйларга тушмаган бўлардим", - дея ўзимни ўзим койийман. Шояд менинг бу хатоим, гунохим кимларгадир ўрнак бўлса, мана шундай ишларни қилиш арафасида турган ғофил бандаларнинг қалб кўзини очилишига ёрдам берса...
Қуруқ тухмат балосида Аллоҳимни ўзи асрасин. Зеро ҳеч бир сабабсиз қўлга «тикан» кирмайди !