7
masoud faghihiتقی‌زاده در نامه‌ای که در تاریخ دی 1326 به ابوالحسن ابتهاج رئیس وقت بانک ملی نوشت، با صراحت به انتقاد از فرنگی مآبی پرداخت. در قسمتی از این نامه چنین نوشته است:
«[اگر] من مَردم را در بیست و هفت سال قبل به اخذ تمدن فرنگی از ظاهر و باطن و جسمانی و روحانی تشویق کرده‌ام، هیچ وقت قصدم این گونه تقلید مجنونانه و سفیهانه‌ی تحمیلی نبوده، بلکه قصد از تمدن ظاهری فرنگ، پاکیزگی لباس و مسکن و امور صحی و تمیزی معابر و آب توی لوله و آداب پسندیده‌ی ظاهری و ترک فحش قبیح در معابر و تف انداختن به زمین و تقلید به آمدن سر وقت و اجتناب از پرحرفی بی‌معنی... و مراد از تمدن روحانی، میل به علوم و مطالعه و بنای دارالعلوم‌ها و طبع کتب و... [بوده]، بدبختانه ما نه تمدن ظاهری فرنگستان را گرفتیم و نه تمدن معنوی آن را، از تمدن ظاهری جز فحشاء و قمار و لباس میمون صفت و خودآرایی با وسایل وارده از خارجه، و تمدن باطنی آنها نیز هیچ نیاموختیم جز آنکه انکار ادیان را بدون ایمان به یک اصل و یک عقیده‌ی معنوی دیگر، فرنگی‌مآبان ما آموختند».
روزنامه‌ی مجلس، سال دوم، شماره‌ی 12، 1325ق، به گزارش از: علیخانی، علی‌اکبر، (1390)، اندیشه سیاسی متفکران مسلمان؛ جلد دوازدهم، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، چاپ اول، ص 172.
Original Post @#GooglePlus
به کانال پلاس نیوز بپیوندید @plus_news
