64
ملودی نویسنده تبدیل شده64
بوی خون خیلی شدید بود
به دروغ گفتم خسته ام تا دل رحمی کیت باعث شه ثابت بمونه
نمیخواستم دنبالم بیاد
روشم جواب داد
کیت وایساد تا من برم بالا
هر قدم به طبقه بالا نزدیک تر میشدم بیشتر بوی خونو حس میکردم
هم بوی خون
هم بوی خوناشام های غریبه حس میشد
اما خیلی دور
انگار خوناشام ها یه ساعت پیش اینجا بودن
نگاهم تو نشیمن چرخید
چیزی چشممو نگرفت اما
تو راهرو اتاق خواب ها خونی که راه افتاده بود نظرمو جلب کرد
ردشو گرفتم و آروم قدم برداشتم
نمیخواستم چیزی غافل گیرم کنه
پیچیدم تو اتاقی که خون ازش بیرون ریخته بود
با دیدن صحنه رو به روم اعصابم بهم ریخت
لعنتی...
کل اتاق خونی بود انگار کسیو سلاخی کرده باشن
اما خبری از جنازه یا کسی نبود
همه جارو با سرعت گشتم
هیچی نبود
اومدم پائین و گفتم
- کسی بالا نبود. جای دیگه ممکنه باشن؟
کیت اشک هاش راه افتادو گفت
- نمیدونم بوروس ... اونا جایی نمیرن
کشیدمش تو بغلمو گفتم بزار دور خونه رو بگردیم.
اگه نبودن میریم پایگاهو با کندی تماس میگیریم
کیت تو بغلم کز کردو گفت
- بخاطر من اونا عذاب میکشن
چیزی نگفتم
امیدوارم فقط در حد عذاب باشه ... نه مردن ...
چطور میتونستم بگم کل خانواده ات مردن کیت؟!
اونم چقدر فجیع...
همه جارو گشتم خبری از مادر و برادر کیت نبود
تو دلم میدونستم اونا مردن
اما نمیخواستم قبول کنم
بخاطر کیت !
به سمت پایگاه راه افتادم
کندی چرا باید کیتو بخواد
کندی زنه ! نمیتونم بگم‌میخواد با کیت پیوند خون ببنده و ازش وارث بیاره
اما اگه کندی فهمیده
لابد باقی ابر خوناشام ها هم میدونن
دو دل بودم
به بقیه خبر بدم یا نه
بلاخره رسیدیم پایگاه
کیت تو بغلم با گریه خوابیده بود
بردمش اتاقم و رو تخت خوابم گذاشتمش .
عجیب بود
هر بار که نگاهش میکردم برام زیبا تر و خواستنی تر میشد
حیف که تو این شرایط بودیم
از کنارش بلند شدمو قفل در اتاقو زدم
اینجوری جای کیت امن بود
برگشتم اتاق کارم
پشت میز نشستمو تلفن وویژه رو از کشو رمز دار میزم بیرون آوردم
کد کندی رو گرفتم
زود تر از انتظارم جواب داد و گفت
- واقعا ارزششو داشت کشتن اونهمه از افرادم ؟
بی تفاوت گفتم
- دستتو بیشتر از حدت دراز کردی کندی
با لحن مشابه من گفت
- اون دختر مال منه
حرفش میزان عصبانیتمو یهو صد برابر کردو داد زدم
- هرگز اون جفت خونی منه
انتظار جیغ و داد کندی رو داشتم.اما یهو با شوک گفت
- جفت خونی؟