✍ یادداشت سعید مدنی، پژوهشگر علوم اجتماعی، در مورد بیانیه "دانشجویان متحد" پیرامون انتخابات مجلس یازدهم
🔻تقریبا با همه گزاره‌ها درباره وضع موجود در متن بیانیه موافقم که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:
▫️سیاست‌های اقتصادی افسارگسیخته، طرد و حذف سیاسی و انواع تبعیض‌های فرهنگی و اجتماعی، جان مردم را به لب رسانده است.
▫️قدرت، مقابل خواسته‌های به حق مردم جز سرکوب هیچ پاسخی نداشته.
▫️وجود بحران‌‌های گسترده و تو‌در‌توی اقتصادی، مالی، اداری، محیط‌زیستی، فرهنگی و اجتماعی در کنار انسداد سیاسی، گسترش قارچ‌گونه‌‌ی نهادهای موازی.
▫️استقرار اقتصاد سیاسی طرد و حذف، خصوصی‌سازی منابع ملی، موقتی‌سازی نیروی کار و کالایی‌سازی گسترده‌ی حوزه‌های مختلف مانند آموزش و بهداشت، ورشکستگی سازمان‌های بیمه و بازنشستگان، فرار مالیاتی نهادهای خاص و سرکوب گسترده‌ی تشکل‌ها و سندیکاهای مستقل کارگری و معلمی بی‌معنایی این انتخابات.
▫️هیچ‌کدام از شکاف‌های بنیادی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در رقابت احزاب رسمی بازنمایی نمی‌شوند.
▫️هرکدام از گروه‌های سیاسی با منطق و قاعده‌ی خاص خود این عدم مشارکت در انتخابات را توجیه می‌کنند.
▫️به همان میزانی که رای دادن نمی‌تواند تغییری در وضعیت سیاسی و زیستی‌مان ایجاد کند، تاکید صرف بر رای ندادن نیز فی‌نفسه مازاد سیاسی خاصی ندارد.
🔻با تاکید بر مسئله عدالت موافقم "گمشده‌ی اصلی، مساله‌ی عدالت اجتماعی است." اما در همان حال به روشنی از دوگانه کاذب عدالت-آزادی پرهیز نشده و از این رو بیانیه موضع روشن و قطعی در برابر دموکراسی و آزادی ندارد.
🔻با وجود همه نقاط قوت بیانیه، مهم‌ترین ضعف آن ابهام در راهبرد پیشنهادی است در قالب عباراتی مثل:
▫️باید با مردم به سوی جامعه بازگشت.
▫️سیاست مردمی یگانه راه گشودن امکان‌های تاریخی فراتر از دوگانه‌های کاذب موجود است.
▫️مراد از سیاست مردمی صرفا توجه بیشتر به مردم از جایگاه دولت نیست، بلکه باید مردم یا به عبارت بهتر هر آن‌کس که صدایش سرکوب می‌شود در جایگاه عامل سیاسی قرار گیرد. تنها از این منظر است که می‌توان به نفی تمامی اشکال فرودست‌سازی مبادرت ورزید.
▫️«مقاومت متحد» علیه وضع موجود است.
🔻مهم‌ترین انتخاب در شرایط کنونی "راهبرد خروج از بحران و انسداد" است. بر این اساس بهتر بود بر اساس واژگان شفاف و روشن در ادبیات "چه باید کرد؟" راهبرد صادر کنندگان بیانیه روشن می‌شد. لزوما هر صادرکننده بیانیه‌ای موظف به تعیین راهبرد نیست؛ اما خیزی که در نیمه اول بیانیه گرفته شده، این انتظار را افزایش داده است. علاوه بر این با توجه به هویت دانشجویی نویسندگان بیانیه بهتر بود رویکرد روشنی هم نسبت به جنبش دانشجویی ارائه می‌شد.
🔻وجود این کاستی، چیزی از ویژگی‌های مثبت بیانیه مثل دقت تحلیلی، روشن‌بینی در توصیف شرایط و مرزبندی‌های شفاف با دیگر جریان‌های سیاسی دیگر نمی‌کاهد.