پزشک در ردای نخست وزیر
@shohreyeshahrیادداشت‌های دکتر«ماهاتیر محمد» نخست وزیر مالزی طی۲۲ سال (۲۰۰۳ـ۱۹۸۱م.) ترجمه: محمّد مقدّس
ناکامی و شکست در کار حرفه‌ای یا شهرت تولیدکنندگان در بی‌کیفیتی تولیداتشان، همچون شکست نظامی، احساس ننگ و رسوایی در پی دارد. این یک خصلت انسان‌شناختی عمیق و چه بسا منحصربه فرد در فرهنگ و شخصیت ژاپنی‌هاست. گفته می‌شود کارمندان ژاپنی از بازگشت زودهنگام به خانه بیزارند زیرا این کار، این احساس را در همسایگانشان ایجاد می‌کند که آنها تعداد ساعات کار کافی به دست نیاورده‌اند یا اینکه در شرکت خود از رضایتمندی بالایی برخوردار نیستند و همسر نسبت به شوهری که چنین باشد شدیداً ناراحت می‌شود و احساس شرم می‌کند.
آدم از نگاه ژاپنی‌ها به زندگی، شگفت زده می‌شود. می‌توان این موضوع را در فعالیت‌های کوچک و بزرگ متعدد دید و کمال طلبی آنها حتی در خوراکشان هم قابل توجه است. من “تمبورا” را که غذای ژاپنی تهیه شده از میگو و ماهی و همه انواع سبزیجات خیسانده در خمیر مایع و بسیار رقیق و سبک و خوب سرخ شده است که با سس سویا و ترب کوبیده شده یا نمک نرم خورده می‌شود، دوست دارم. خوردن “تمبورا” هنگامی جالبتر است که شما در کنار میز “تمبورا” بنشینید و نحوه تهیه این غذا را از نزدیک ببینید. این طرف و آن طرف رفتن آشپز در حین سرخ کردن آن، فوق العاده است و او هرگز آرام و قرار ندارد. ابتدا پوست میگوها را می کند و آنها را مرتب می کند و به شیوه بسیار ظریفی در یک بشقاب یا ظرف پلاستیکی کنار هم می‌چیند سپس انواع گوناگون سبزیجات را با دقت تمام پاک و تمیز و خرد می‌کند و سپس همه عناصری که باید سرخ شوند را آماده می‌کند و به شیوه حساب شده‌ای مرتب می سازد. سپس آن قسمت از میز را که از آن استفاده کرده چنان تمیز می کند که برق بزند. او هیچ چیز را هدر نمی‌دهد یا باقیمانده‌ای برجای نمی‌گذارد و ماهی‌تابه را هم تمیز می‌کند و برق می‌اندازد، سپس خمیر تهیه شده با دقت با مقادیر دقیقی آرد و آب مخلوط می شود و آنگاه شعله‌ی گاز برای رسیدن به درجه حرارت مناسب، روشن می‌شود و پس از آن بشقابها در برابر افراد به طور مرتب چیده می‌شود و روی هر بشقاب چند برگ خشک کن هم می‌گذارند.
سرخ کردن، عمل بسیار ظریفی است زیرا باید خمیر به رنگ طلایی روشن درآید. پس از سرخ کردن هر قطعه، آشپز با یک جفت چوب دراز آنها را برمی‌دارد و روغن اضافی آن را می‌گیرد و به شکل بسیار شکیلی روی ورق‌های خشک کنی که در بشقابها گذاشته شده قرار می‌دهد و در کنار هر بشقاب نیز ظرف کوچکی به شکل فنجان برای قرار دادن دُم میگو در آن قرار داده می شود. آنگاه سر میگوها که پیش از سرخ کردن کنار گذاشته شده اند، در خمیر فرو برده می‌شود و با دقت سرخ می شود. پس از سرخ کردن، آشپز یکی یکی آنها را بر می دارد و در هر بشقاب یک عدد قرار می‌دهد.
لذت خوردن “تمبورا” در همین است. این غذای ساده بسیار اشتها برانگیزتر می‌شود زیرا در برابر چشمانت به شیوه بسیار ظریف و هوس‌انگیزی پخته می‌شود که باعث می‌شود صورت حساب سنگین آن را بدون هیچ اعتراضی پرداخت کنی. ژاپنی‌ها ایده پختن غذا در برابر چشمان مشتری را چنان بهبود بخشیده‌اند که تبدیل به هنر زیبایی شده که آشپزی را همراه با سرگرمی با خود دارد.
من شیوه تهیه این غذا را از این جهت توصیف کردم که پختن تمبورای ژاپنی، تجسم‌بخش برخورد ژاپنی‌ها با کار است. همواره کاری هست که باید انجام شود و آنها هرگز آرام نمی‌نشینند. ظروف استیل آشپزخانه و ابزارهای براق آشپزی پس از هر بار استفاده شسته و خشک می‌شوند و چنان برقی می‌زنند که گویا هرگز استفاده نشده‌اند. همه چیز در آشپزخانه مرتب و منظم و سر جای خود قرار دارد. اضافات بلافاصله از برابر چشم مشتریان دور می‌شود و بشقابها و ورق‌های خشک‌کن پیش از آنکه چهره زشتی به خود بگیرند، عوض می‌شوند.
منبع:روزنامه‌اطـلـاعـات
🌟 @shohreyeshahr 💫 شُهره‌ی‌شَهر 🌟