41
۴۱
#رئیس_پردردسر
بار صدای پیجرم بلند شد
متئو بود و گفت
- مارگارت ... کد رو اشتباه زدی !
خدای من... خدای من... این انصاف نبود ...
بلند شدم
نفس عمیق کشیدم
خواستم برم داخل که متئو گفت
- بگو کد رو خودم بزنم
بادم خالی شد و سر جام نشستم.یوزر و پسورد گفتم و متئو تشکر کرد.اما حالم گرفته شد
چته مارگارت !؟
اول شاکی بودی که نری داخل
الان که رفتن کنسل شد حالت گرفته شد
عقلتو از دست دادی کلا
به سیستم نگاه کردم
بهتره کار کنم به جای این فکرای چرت و پرت
متمرکز شدم به کار
اما هر دقیقه درد زیر دلم بیشتر میشد
هنوز ظهر نشده بود که درد زیر دلم نفسگیر شد
سرمو گذاشتم رو میز و چشم هامو بستم
یادم رفته بود مسکن بخورم
تو درد خودم بودم که دستی رو شونه ام نشست
سریع سرمو بلند کردم
متئو نگران نکاهم کردو گفت
- خوبی مارگارت ؟ چرا رنگت پریده ؟
- هیچی... فراموش کردم مسکن بخورم
یه تای ابروش رو داد بالا
با لبخند مغرورانه ای گفت
- من میتونم کمکت کنم
سوالی نگاهش کردمو پرسیدم
- مسکن دارین ؟
خم شد کنارم
آروم دستشو گذاشت زیر دلم
با انگشتاش فشار نرمی به زیر دلم آورد و گفت
- نه ... اما یه ماساژ خوب بلدم
دیتای متئو انقدر گرم بود که گرماش از رو لباس هم پیدا بود و ...
حرکت دستش ...
لب گزیدم
چشمامو بستم
ذهنم داد میزد بگو نه
اما جسمم این نوازش رو میخواست.آه خفه ای گفتم و متئو تو گوشم گفت
- بیا بریم اتاقم
با این حرف صاف ایستاد
اما من تکون نخوردم
نه نه نه این کار اشتباهه
اما با رفتن دستای متئو درد نفس گیر برگشته بود
متئو دستشو گذاشت رو شونه من و گفت
- بلند شو مارگارت ...
🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞👇👇👇👇👇👇👇
سعید ماشینو پارک کرد
به اطراف نگاه کردم
فقط سیاهی شب بود
آروم گفتم
- اینجا امن هست ماشینو بزاریم پیاده شیم ؟
سعید ماشینو خاموش کرد و با شیطنت گفت
- چرا پیاده شیم ؟
با تعجب نگاهش کردم که چراق های ماشینم خاموش کرد
تو تاریکی مطلق فرو رفتیم
دستش رو بازوم نشستو گفت
- آدما تو تاریکی صادق ترن ، بزار منم صادق باشم ، دیگه بغل و بوسه های کوچولو آرومم نمیکنه ...
قلبم یخ شد و با نگرانی گفتم
- اما من... من بیشتر نمیتونم ...
سعید صندلیشو کامل خوابوند و گفت
- قول میدم کاری نکنم که تو ناراحت شی .
فایل کامل رمان #نگاریسم اینجاست . بر اساس واقعیت بدون سانسور 👇👇👇
کافی کلمه فایل رو سرچ کنید