405
405
سپیده بلند شدو گفت
- من جواب میدم
بلند شدم تا پشت سرش برم که گفت
- عقب وایسا
باشه ای گفتمو پشت سرش رفتم
سپیده از چشمی در نگاه کردو گفت
- راننده است
درو باز کردو صحبت کردن
آروم صحبت کردن
سپیده برگشت داخل و درو بست
با نگرانی گفت
- بیا بریم... این شام قسمتش نیست خورده شه
نگران گفتم
- مگه چیزی شده ؟
- بریم تو راه میگم وسایلتو گرفتی؟ مدارکت ؟ بلیطت
دیگه به سرعت همه چیو جمع کردیم
رفتیم پائین
سپیده جلو نشستو من پشت نشستم
راه افتادیم سپیده گفت
- حالا شاید خبری هم نباشه ها . اما برای احتیاط زودتر بریم
- میشه بگی چی شده ؟
برعکس همیشه که راننده سیاوش با من یک کلمه هم حرف نمیزد اینبار جواب دادو گفت
- ما اومدیم داخل حس کردم یه ماشین زیر نظرمون گرفته
سپیده گفت
الان سبحانی از بازداشت گاه دنبال اینه تورو بگیره و سیاوشو اذیت کنه . ممکنه بخوان کاری کنن بلاخره ساعت پرواز مشخصه اونجا باشیم خیالمون راحت تره
- یعنی منو بگیرن نذارن برم پیش سیاوش
- آره
- باورم نمیشه اینا واقعیه !
سپیده خندیدو گفت
- منم به خدا. زندگی خودم فیلمه اما تو دیگه زندگیت مال سینمای هالیوود باید باشه
با این حرف لبخند زدم
اما چیزی از استرسم کم نشده بود
کلافه گفتم
- چرا سبحانی انقدر با سیاوش بده ؟
سپیده با تعجب برگشت سمتمو به من نگاه کرد
انگار عجیب ترین حرف عمرش رو شنیده بود
با تعجب گفت
- خوبی آرام؟ سیاوش یه تنه کل امپراطوری طرفو بهم ریخته بعد میگی چرا بده ؟
لب گزیدمو گفتم
- بخاطر اتفاق لیلا ؟
سپیده سری تکون دادو گفت
- درواقع بخاطر تو ... وگرنه سیاوش کاری به لیلا نداشتو هیچ اتفاقی نمی افتاد
جلو زبونمو گرفتم تا نگم هیچ اتفاقی هم نمیشه گفت ...
اما دوست نداشتم بحث کنم
بحث تلخی بود
مخصوصا که میدونستم مسلما قبل لیلا هم آدم های دیگه ای به این سرنوشت دچار شدن اما شاید صداش در نیومده
چشم هامو بستمو ناخداگاه خاطراتم با لیلا تو سرم مرور شد
لیلا واقعا دوست خوبی بود
شر بود . زیادی نترس بود
کارای خطرناک زیاد میکرد
اما واقعا با مرام بود
اما این شر بودنش کار دست هممون داد
با این خاطرات خوابم بردو با صدای سپیده بیدار شدم
دلم شدید گرفته بود
منو سپیده با هم رفتیم تو و منتظر نشستیم
خیلی زود رسیده بودیم
سپیده به کافه اشاره کردو گفت
- بیا بریم شام بخوریم منم یکم تورو روشن کنم تا سیاوشو حسابی سوپرایز کنی
کانال پشتیبان حتما عضو باشید عزیزان