37
Behaaffarinمامور پوزخندی زد و گفت:
- مگه نمیخواستی دوستت رو نجات بدی؟؟
بعد با نگاهی پر از شماتت رو به من ادامه داد:
- این پسریه که به خاطرش توی دردسر افتادی!!
اولین جرقه های بهم خوردن رابطه ما همینجا زده شد
میثم رو درک میکردم
میدونستم شرایط خوبی نداشت
خودش هم تحت فشار زیادی بود
اما حرف مامور پلیس روم تاثیر گذاشته بود
باز هم مامورها بی خیال ما شدن و سرگرم تولد بودن که کیانا گوشی من رو از روی میز برداشت و به عارف مسیج زد
عارف دوست پسرش بود
البته دوست پسر اون زمانش
کیانا معمولا دو ماهی یه بار با یه آدم جدید دوست میشد
به صورت خلاصه همه چیز رو براش تعریف کرد و باهاش هماهنگ کرد که فیلم بازی کنه
قرار شد عارف به عنوان برادرم زنگ بزنه به گوشیم
گوشی هم که روی میزه
پس مامور پلیس جواب میده
مامور همه چیز رو براش تعریف کنه و عارف بگه که میاد دنبالم
و همین اتفاق افتاد
کیانا سریع اسم عارف رو توی گوشی من سیو کرد و موبایل رو برگردوند روی میز
گوشی زنگ خورد و یکی از مامورها از اتاقک کناری اومد جواب داد
بعد از توضیحات و هماهنگی ها، بهش گفت که باید کجا بیاد
بعد از حدود بیست دقیقه بالاخره عارف رسید
مامور بعد از کلی بد گفتن راجع به ما، هممون رو آزاد کرد
بیش از صدبار هم به عارف گفت که من به دروغ گفتم فامیل درجه یکی تهران ندارم!
و ازش خواست که بیشتر حواسش به معاشرت های من باشه!
ساعت نزدیکای 9 شب شده بود
حدود سه ساعت و نیم توی دفتر پلیس پارک بودیم و من دیگه از سر درد به مرز جنون رسیده بودم
عارف توی نقش خودش فرو رفته بود
انگار که من واقعا خواهرش باشم، از دفتر تا پارکینگ مدام سرمون غر زد
به خصوص سر من!
بعدش میثم و علی رفتن سمت خونشون و من و کیانا رو عارف رسوند خونه...
هنوز هم به نظرم استرسی که اون شب تحمل کردم از بدترین تجربه هام بوده
بعد از اون اتفاق تا چند روز نمیرفتم تئاتر شهر
با میثم توی کافه ای هم قرار نمیذاشتم
در واقع از جمعشون زده شده بودم
جذابیت زندگیشون داشت برام رنگ میباخت
کم کم داشتم روی واقعی زندگی میثم رو میدیدم
بدون کار
بدون تحصیلات
بدون هدف
بعد از حدود دو هفته بالاخره با اصرارهای میثم رفتم پیششون
ولی هر ماموری که میدیدم میترسیدم
حس میکردم ممکنه حتی بدون دلیل بیان بهم گیر بدن
هربار بین مامورها دنبال چهره اشنا میگشتم
جالبش اینجاست که فقط یه بار چهره آشنا دیدم...