<//3

تصور کردن خیلی آسون بود نمیدونست شایدم خیلی سخت بوده ولی اینقدر انجامش داده بود دیگه براش آسون بود چه سخت چه آسون بالاخره براشقشنگ بود همین که مغزش می‌تونست وقتی چشمش داشت سقف اتاق رو می‌دید اونو تصور کنه که داشت زیر سقف همون اتاق بهش لبخند میزد و کنارشنفس می‌کشید یا می‌دید کنار چشمای خوشگلش که قشنگ تر به دنیا نگاه میکردن موقع لبخند چطور جمع میشد یا صورتش که حتی تو تاریکی اتاق موقعلبخند زدن میدرخشید یا تصور اینکه داره تک تک پروانه هایی که خودش باعث میشدن توی دلش به دنیا بیان رو میبینه و بهشون لبخند میزنه و میبینه قفسهسینش بخاطر نفس های تندی که بخاطرش میکشه بالا پایین میشه یا میتونست تصور کنه کنارش نشسته و سرش رو به شونه هاش تکیه داده و داره براشتعریف میکنه تو طول روز دیگه چیا تصور کرده میتونست هر چیزی رو با اون تصور کنه تصور گم شدن تو یه شهربازی بزرگ، تصور گم شدن تو راه برگشتخونه ، تصور نگاه کردن بهش وقتی روی چمن های سبزی که گل های زرد کوچیک ازشون تازه بیرون اومدن دراز کشیده و چشماش رو بسته و نور آفتابداره تک تک اجزای صورتش رو میبوسه شاید اینقدر احمق شده بود که حتی به نور آفتابی که بهش میتابید حسودی میکرد؛ یا موقع ای که میخواست نونتستشو گاز بزنه و جای دندوناش روی نون میموند و با دهن پر وقتی داشت اروم میجویید از بالای کوه به خونه ها نگاه میکرد و فکر میکرد اگه به قله برسهچقدر به ابرها نزدیک تر میشه؛ یا مثل اون شبی که کل راهو دوییدن و وقتی رسیدن آب بازی کردن نمیتونست به این فکر نکنه که موهای خیسش چقدرخوشگل‌ترش کردن و قطره های آب چقدر قشنگ روی صورتش میرقصیدن یا وقتی که سر اون روی پاش بود و داشت براش کتاب میخوند و خوابش برد باانگشت روی صورتش براش نوشت که چقدر دوسش داره ولی هنوزم ازش خجالت میکشه یا شاید میترسه یا حتی ازش معذرت خواهی کرد که بعدا شاید هیچوقت همو نبینن طوری موهاشو نوازش کرد که انگار آخرین باریه که داره میبینتش و لحظه ی دیگه هیچ دستی نداره تا به موهای نرمش دست بکشه یا مثلروزی که باهم رفتن دوچرخه سواری و کل راه رو اون براش آهنگ خوند ولی وقتی از خستگی دراز کشیدن فقط آخرش تونست برگرده سمتش بهش بگهصداش خیلی قشنگه یا وقتایی که دلش میخواست تا اخر دنیا به طوری که اروم و نرم پلک میزنه نگاه کنه یا مثل روزی که برای پیک‌نیک فرداشون با ذوقوسایل آماده کردن ولی بارون بارید و به جاش دزدکی رفتن تو باغچه رز ها و بو کردنشون یا روزی که تو پارک وقتی داشتن به تلاش یه دختر بچه برای بالارفتن از سرسره میخندیدن و دهن هم دیگه توت فرنگی گذاشتن و خندیدن یا وقتی که ازش میخواست یه جمله و کلمه رو صدبار بگه چون خیلی با صداینرمش اونو قشنگ میگفت؛ ولی دیگه از تصور کردن همه اینا خسته بود 

میخواست نصف شب واقعا بلند شه و با انگشتاش اروم روی صورتش خطای فرضی بکشه و صورتشو بو کنه و پیشونیشو اروم ببوسه و سعی کنه بیدارشنکنه یا میخواست حس کنه که واقعا داره نوک انگشتاش رو میبوسه یا صبحا لپ های پف کردش خیلی نرم میبوسید ولی میخواست یکبار هم که شدهتصوراتش مسخره نباشن میخواست یکبارم که شده هیچ کدوم اینارو تصور نکنه میخواست واقعا دنبالش بدوئه و صدای خنده هاشو بشنوه میخواست وقتیستاره هارو نگاه میکردن به جای ستاره های آسمون به ستاره های چشماش نگاه کنه میخواست دندوناشو وقتی دارن به خاطر اشتباهی که کرده بهشمیخنده ببینه و اصلا مغزش اون لحظه نتونه به این فکر کنه که چیشده 

میخواست از این دنیا کنده شه نمیدونست میخواست با اون کنده شه یا نه ولی فقط میخواست بیدار شه تو اتاقش نفس نکشه نمیدونست کجا و چطور حتیاصلا نمیدونست پنج سال دیگه ده سال دیگه راجب تصوراتی که با اون داشته چطور فکر میکنه ولی حداقل خودشو متقاعد میکرد که فعلا باهاش خوشحالهخوشحالی ای که مثل نور اول صبح بعد شب تاریک از لای پنجره به اتاقش میتابه و همه جا رو روشن میکنه با اینکه میخواد هنوز بخوابه ولی نور بیدارشمیکنه از تاریکی خلاصش میکنه با اینکه خودش نمیخواد