20
تأسیس خبرگزاری موکریان
با روی کار آمدن محمود احمدی نژاد در سال ۱۳۸۴ و با وجود تنگ‌تر شدن فضای سیاسی و اجتماعی، خسرو کردپور به فکر تأسیس یک آژانس خبری افتاد. تأسیس یک خبرگزاری مستقل در آن مناطق و در آن برهه، کار شجاعانه‌ای بود که کم‌تر کسی مسئولیت انجام آن را به عهده می‌گرفت. خبرگزاری«موکریان» به هدف شکستن فضای سانسور و سکوت خبری حاکم بر منطقه راه‌اندازی شد. موکریان دراصل نام ولایتی تاریخی است و پیش از تقسیمات جدید کشوری به منطقه‌ای از شمال غربی ایران گفته می‌شد که شامل شهرستان‌های تکاب، بانه، سقز، شاهین دژ، بوکان، سردشت، اشنویه، مهاباد، پیران‌شهر و نقده بود. بخش اعظم این منطقه جزء استان آذربایجان غربی و قسمتی از آن هم جزء استان کردستان است. اکثریت مردم این نواحی کرد هستند و به گویشی که به نام «کردی سورانی» موسوم است، سخن می‌گویند. خسرو نام خبرگزاری ساده و غیررسمی خود را با الهام از مردمان این سرزمین، موکریان گذاشت. در حالی که کم‌تر کسی حاضر بود با فعالان سیاسی دربند به دلیل فضای سنگین امنیتی ارتباط برقرار کند، موکریان به تنها منبع خبری موثق و مستقل در کردستان در این‌باره تبدیل شد. هر روزه از طرف زندانیان و خانواده‌های آن‌ها با این خبرگزاری تماس گرفته می‌شد و اخبار بازداشت، محدودیت‌ها و به‌طور کل اخباری که از طرف رسانه‌های رسمی و داخلی سانسور می‌شد، از سوی موکریان انتشار می‌یافت. به همین سبب در فاصله کوتاهی، موکریان به منبعی برای سازمان‌های حقوق بشری و فعالان مدنی مبدل شد. با راه افتادن خبرگزاری، مسعود برادر بزرگ‌تر خسرو نیز به موکریان پیوست و به‌عنوان خبرنگار به برادرش در انتشار اخبار یاری رساند. خسرو با متنی که به سبب فیلترشدن سایت خبرگزاری در سوم شهریور ۱۳۸۹ نوشت، ما را با اهداف این خبرگزاری بیش‌تر آشنا می‌کند:
«موکریان با انگیزه اطلاع‌رسانی به‌موقع و موثق و به قصد شکستن سکوت و سانسور خبری موجود در این بخش از جغرافیای ایران و دلخوش از این‌که در این راه تنها هدف رساندن صدای بی‌صـدایان و فریاد خاموشـان به گوش مردمان جویای حقـیقت و همچنین اعتقاد به کار حرفه‌ای، شروع به فعالیت کرد و چون به اصول اخلاق حرفه‌ای وفادار ماند در مدت زمانی کوتاه به منبعی معتبر در زمینه خبرهای منطقه تبدیل شد و مورد عنایت بسیاری از خبرگزاری‌ها و مطبوعات واقع گردید. به‌طوری که دامنه مخاطبین آن مرزهای رسمی کشور را درنوردید و کارنامه آن از هفته‌نامه‌های محلی کردستان گرفته تا نیویورک تایمز را شامل شد. البته این عنایت و توجه چندان هم بی‌هزینه نبود و بار اول موکریان در سال ۱۳۸۶ فیلتر شد.» او در ادامه نوشت:
« اگر موکریان، زمان، توانایی و انرژی خود را صرف انتشار و انعکاس صدای مردمانی کرده که در این جغرافیای مهجور واقع شده‌اند، باید حمایت و تشویق می‌شد، در حالی که مستقیم و غیرمستقیم آماج انواع تهمت و تنبیه قرار می‌گرفت که آخرین مورد آن انسداد و محو کلیه خبرها از سوی كارگروه تعيين مصاديق محتوای مجرمانه است.» [۱۱]