181

چشمام روی هم افتادنو نفهمیدم چطوری رسیدیم ب بیمارستان 

چشمامو باز کردم و اولین چیزی که دیدم سقف سفید بود 

دوباره چشمامو بستم 

پوزخندی به خودم زدم 

من توبیمارستانم و امیر پیشم نیست 

اما وقتی پریا بیمارستانه باید پیشش باشه 

سرمو چرخوندم و با دیدن امیر که کنارم روی صندلی نشسته بود جاخوردم 

چشماشو بسته بود و سرشو به دیوار تکیه داده بود 

در بازشدو بیتااومدداخل لب زدن و گفتم

+....امیراینجا چیکار میکنه؟

_....من بهش گفتم بیاد 

چشمی‌چرخوندم و بیقرار به قطرهای سروم نگاه کردم 

بالاخره تموم شد باامیر فقط در حد سلام خوبی بهترم صحبت کردم 

با کمو بیتا از روی تخت پایین اومدم کفشامو پوشیدم و از بیمارستان بیرون اومدیم 

امیر در ماشینو باز کرد وروبه پویا و بیتاگفت 

_....فکر نکنم این ساعت خوابگاه باز باشه انشب بیاین خونه من صبح میرسونمتون

هردوشون موافقت کردن و سوارشدن 

این وسط فقط کسی منتظر جواب من نبود 

کلافه سوارشدم کل مسیر پویا و امیردر مورد کارصحبت کردن 

دلم میخواست بخوابم

رسیدیم امیردرو باز کردو بازم بی حرف وارد خونه شدیم 

هممون خسته بودیم 

بیتا تو اتاق دیگه خوابید و پویا هم توسالن 

پتووبالشتمو برداشتم و رفتم سمت اتاق بیتا 

بازوم کشیده شدو امیر گفت

_....این بچه بازیا چیه؟برگرد داخل اتاق صحیت کنیم