164
صدای آشنائی گفت
- خب... چی میخواستی بدونی که صدام کردی ؟
دوباره سعی کردم سر برگردونم...
اما نتونستم
باد مرطوبی که می اومد حس عجیبی از دلتنگی و سرما داشت
خیره به موج های خاکستری شدم
آروم لب زدم
- تو ملکه ارواحی ؟
مکث کرد و با اقتدار گفت
- به نظرت کس دیگه ای میتونم باشم ؟
به عنوان یه ملکه انتظار جواب این مدلی نداشتم
سریع و ناخداگاه گفتم
- چرا نمیتونم برگردم سمتت؟
اونم مثل من سریع گفت
- چون من نمیخوام ...
- چرا منو انتخاب کردی ؟
مکث کردو گفت
- سوال بعدی
حرفاش مثل دستوری بود که قابل سر پیچی نبود.
لحنش اقتدار داشتو آرامش
هرچند سریع جواب میداد
اما شتابزده نبود
نفس گرفتمو پرسیدم
- من باید چکار کنم ؟
- همین الان هم میدونی ...
نفسمو با حرص بیرون دادم
سعی کردم خودمو آروم کنم
اما جواب هاش عصبی میکرد
مخصوصا منی که بی صبرانه منتظر جواب های حاضر و آماده بودم
برای همین گفتم
- میدونم... اما نمیدونم چطوری... چطور بفهمم ارواح چی میخوان تا هدایتشون کنم ؟
حس کردم اونم نفس کلافه کشید
یعنی اونم از سوال های من کلافه شده بود ؟
مثل مادری که بچه اش کمتر از انتظارش رفتار کرده گفت
- قبلا یه بار این کارو کردی ال آی... چطور نمیدونی؟
بدون معطلی پرسیدم
- کردم؟ منظورت سپهره ؟
تو گلو هومی گفت و با تردید گفتم
- اما سپهر خودش بهم گفت مشکل چیه تا تونستم به جسمش برسونم
خیلی سریع و بدون مکث گفت
- بقیه هم همینطور هستن
کلافه شده بودم از این جواب ها و گفتم
- اما بقیه چیزی نگفتن... مهرو باهام حرف زده اما نگفته چی میخواد .
یکم بی حوصله تر گفت
- مگه ازشون پرسیدی چی میخوان ؟
لب زدم نه که پورسفونه گفت
- ال آی ... تو ... یه ملکه کاملی... دختر من ... سر شار از قدرت و توانائی... پس سعی کن مثل یه ملکه رفتار کنی نه مثل یه موجود ضعیف و سر در گم
حرف هاش حس غرور عجیبی بهم میداد
غرور و قدرت
دختر من ...
ملکه کامل ...
اما موجود ضعیف و سر در گمش بیشتر به من میخورد
مخصوصا بخش سر در گم ...
غرورم بخاطر ضعیف خوندنم جریحه دار شده بود
اما جواب های پورسفونه هیچ کمکی به پر کردن جای خالی های ذهنم نکرده بود
کلافه مثل خودش گفتم
- من این قدرتو نمیشناسم. چطور ازش استفاده کنم ؟
باز هم با اقتدار گفت
- مثل نفس کشیدن ...
دوباره خواستم برگردم سمتش
دوست داشتم ببینمش
اما نذاشت و با آرامش گفت
- و سوال آخر
سریع و بدون فکر پرسیدم
- گرگم کجاست ؟