10
Ban Banအမြန်ပြေးပြီး စစ်ဆေးကြည့်တော့မှ အိုးက ရေပြည့်နေတာ တွေ့လိုက်တယ်။
"ရေမလုံလောက်မှာကြောက်လို့ ဇွန်းတစ်ဝက်ထည့်လိုက်တာ အရမ်းများ သွားလား။" လျိုရီ့မျန် အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။
"ဟင့်အင်း၊ ကိုယ်ရေထပ်ထည့်ရမှာ မင်းရဲ့အနှိပ်က ဒီလောက်သက်တောင့်သက်သာရှိမယ်လို့ ကိုယ်မမျှော်လင့်ထားဘူး၊ အိပ်တောင်ပျော်သွားတယ်။ ကံကောင်းစွာပဲ မင်းအိုးကိုကြည့်ခဲ့လို့၊ မဟုတ်ရင် ရေခမ်းတာနဲ့ ပျက်စီးသွားလိမ့်မယ်။" ကျီဝိန် လျိုရီ့မျန်ကို ချီးကျူးလိုက်တယ်။ စကားအနည်းငယ်ပြောပြီ၊ ပွလာတဲ့မုန့်စိမ်းနဲ့ လှိမ့်တံကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။
ပထမဦးဆုံး စားပွဲကို ရေစိုဝတ်နဲ့ နှစ်ကြိမ်သုတ်ပြီးနောက် ဂျုံမှုန့်ခြောက်အလွှာဖြန်းလိုက်တယ်။
ကျီဝိန် မုန့်စိမ်းကို နှစ်ခြမ်းခွဲကာ တစ်ဝက်ဆီကို ရှည်လျားသော အမြှောင်းတစ်ခုဖြစ်အောင် လှိမ့်လိုက်တယ်။
အဲ့နောက် ဘယ်လက်နဲ့ အတွင်းဘက်ကို ညာလက်နဲ့ အပြင်ဘက် မုန့်ညက်စွန်းနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ မဆိုင်းမတွ ဆွဲဆန့်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ မုန့်သားတွေ မကပ်အောင် ဂျံမှုန့်တွေနဲ့အတူ ထပ်ခါထပ်ခါ ခေါက်လိုက်၊ဆန့်လိုက် ပြုလုပ်ခဲ့တယ်။
ကျီဝိန် လက်ထဲမှာ ဆွဲဆန့်ထားတဲ့ မုန့်စိမ်းသည် နာရီလေးပုံတစ်ပုံအတွင်း ဆံပင်ကဲ့သို့ ခေါက်ဆွဲ အတူအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားတယ်။
ဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့ လျိုရီ့မျန်က ထိတ်လန့်သွားပြီး မျက်တောင်ခတ်ဖို့ မေ့သွားပြီး ကျီဝိန် ရဲ့လက်ကို စိုက်ကြည့်နေကာ ခဏကြာတော့ သူအသံပြန်ထွက်လာတယ် " အကိုကျီ၊ ဒါကို မင်းဘယ်တုန်းက သိတာလဲ"
ခေါက်ဆွဲ လုပ်နေတဲ့ ကျီဝိန်က သူ့ကို ပြုံးပြပြီး "အိပ်မက်ထဲမှာ ကိုယ် သင်ယူခဲ့တယ်"
လျိုရီ့မျန် စကားရပ်လိုက်ပြီး ကျီဝိန်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုများကို တိတ်တဆိတ်ကြည့်ရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပိုနိမ့်ကျတယ်လို့ ခံစားမိတာကို မတားနိုင်ခဲ့ဘူး။
သူက ကောတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမဲ့ သူ့ဟင်းချက်ကျွမ်းကျင်မှုက အကိုကျီလောက် မကောင်းမွန်တာကြောင့် ရှက်စရာကောင်းတယ်။
ကျီဝိန် ခေါက်ဆွဲကိုဆွဲယူပြီး ပြုတ်ထားတဲ့ အရိုးစွပ်ပြုတ်အိုးကြီးထဲ ထည့်လိုက်တယ်။နောက်အိုးတစ်အိုးထဲ ဟင်းရွက်ဆီ အမြန်လောင်းထည့်ပြီး ဆီဆူတဲ့အခါ အဆီနည်းတဲ့အသားတစ်ဝက်ကို အမြှောင်းလေးလှီးပြီး ဆီအိုးထဲထည့်မွှေကာ လတ်ဆတ်စေရန် သကြားအနည်းငယ်ဖြူးကာ အိုးထဲသို့ အရိုးပြုတ်ရည်နှင့် ခေါက်ဆွဲကို အစဉ်လိုက်လောင်းထည့်လိုက်တယ်။
ခေါက်ဆွဲချက်ပြုတ်နေစဉ် အချိန်မှာ ဆီ၊ ဆား၊ ဝိုင်နဲ့ ကြက်သွန်နီလှီးထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်လုံးကြီးနှစ်လုံးထဲကိုပြင်ထားကာ ကျက်သွားတာနဲ့ ခေါက်ဆွဲ အရိုး အသားတွေကို အညီအမျှထည့်လိုက်တယ်။
ကျီဝိန် ခေါက်ဆွဲစားဖို့ လျိုရီ့မျန်ကို ခေါ်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့ အသားနဲ့ အရိုးတွေကို ရေတွင်းထဲ ယူသွားတယ်။ ရေတွင်းရေရဲ့ အပူချိန်နိမ့်ခြင်းသည် သဘာဝရေခဲသေတ္တာပါ။ လယ်သမားများက မစားရသေးတဲ့ အစာကို ရေတွင်းထဲမှာ သိမ်းဆည်းထားတာက မျိုးဆက်တစ်ခုမှ တစ်ခုသို့ အမွေဆက်ခံသည့် ဉာဏ်ပညာတစ်ခုပါ။
နောက်ဆုံးတော့ ဒီအသားကို စျေးကြီးကြီးပေးပြီး ဝယ်ထားတယ်၊ ဒါဟာ ကျိန်အတွက် ဇိမ်ခံပစ္စည်းတစ်ခုလို့ ယူဆရပြီး စနစ်တကျ ကိုင်တွယ်ဖို့လိုအပ်ပါတယ်။ လမ်းနားက လှည်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ဖြစ်နေတာတွေ့တော့ မီးဖိုခန်းဆီ ချက်ချင်းပြန်ပြေးသွားပြီး ကြွေပန်းကန်လုံးကြီးကို ကောက်ယူကာ ခေါက်ဆွဲကို ပါးစပ်အပြည့် စားလိုက်တယ်။
သူ့ဗိုက်နည်းနည်းပြည့်သွားပြီးနောက် ကျီဝိန် စွပ်ပြုတ်တစ်ခွက်ထပ်ယူပြီး လှီးဖြတ်ထားတဲ့အရိုးကို ကိုင်ကာ အခေါင်းပေါက်ထဲကို တူနဲ့ထိုးလှည့်ကာပြင်းပြင်းထန်ထန် စုပ်လိုက်တယ်။
အရိုးက ကောင်းမွန်သောအရာပါ၊ အထူးသဖြင့် မွှေးပြီး နူးညံ့ကာ အခေါင်းပေါက်ရှိ ရိုးတွင်းခြင်ဆီကို လုံးဝလက်လွတ်မခံသင့်ဘူး။ ဒါကြောင့် ကျီဝိန် အရိုးစုကိုဝယ်ဖို့ ခုနစ်ဆင့်သုံးခဲ့တယ်။ အသားမရှိရင်တောင် စွပ်ပြုတ်အတွက် အကောင်းဆုံးပါ။ဒါက ဖွံ့ဖြိုးချိန်ဖြစ်တဲ့ လျိုရီ့မျန် အတွက် အထူးသင့်လျော်တဲ့ အာဟာရနှင့် ကယ်လ်စီယမ်ဓာတ်တွေပါ။
ကျီဝိန် သားသတ်သမားဆီက ပြန်ပြီးနောက်မှာ မကြာခဏ အဲဒီကို သွားမယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားတယ်။ သူ့အမြင်မှာ ငွေကို တစ်ယောက်ထဲ စုဆောင်း သိမ်းဆည်းလို့မရပါ။
သူ့အရိုးတွေကို ကောင်းကောင်းဝါးနေပေမယ့် လျိုရီ့မျန် ကတော့ ဘယ်ကနေ စတင်ရမှန်းမသိသေးဘူး။ ဒီလိုစားတဲ့နည်းကို သူ တစ်ခါမှ မမြင်ဖူးဘူး၊ အသားမပါတဲ့ အရိုးကို ဘယ်သူက ပိုက်ဆံကုန်ခံကာစားဖူးမှာလဲ။
ဒါပေမယ့် ဒီခေါက်ဆွဲပြုတ်က တကယ် အရသာရှိတယ်။
လျိုရီ့မျန် ခေါက်ဆွဲကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ကြက်ဥပါတဲ့ ဇိမ်ခံခေါက်ဆွဲများသည် ဝါးပြီးရင်းဝါးကာ ဒီခေါက်ဆွဲပြုတ်က အသားအရသာကြွယ်ဝပါတယ်။ သူက အစားအသောက်ထဲ နှစ်မြုပ်နေခဲ့တယ်။ ခေါက်ဆွဲတွေအကုန်စားပြီးတာနဲ့ ဝက်သားတွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း မြည်းကြည့်တော့တယ်။
"အရိုးတွေဘာလို့မစားတာလဲ" ကျီဝိန် က သူ့ပန်းကန်ထဲက မထိရသေးတဲ့ အရိုးတွေကို ညွှန်ပြပြီး မျက်ခုံးပင့်ကာ "အရိုးတွေကို ဘယ်သူမှ မစားနိုင်ဘူးဆိုတာ ငါသိပေမယ့် စမ်းစားကြည့်၊ ဒီမှာ ရိုးတွင်းခြင်ဆီက အရသာရှိတယ်။ မစားရတာ သနားစရာပဲ"
လျိုရီ့မျန်ကို ယုံကြည်စေတာက ကျီဝိန်ရဲ့ ကျေနပ်နေတဲ့ အမှုအရာပါ။သူ ကျီဝိန် ကိုအတုယူပြီး လက်နဲ့ အရိုးတစ်ခုကိုကိုင်ကာ ချီတုံချတုံ တူနဲ့ထိုးပြီး ပါးစပ်ထဲထည့် စုပ်လိုက်တယ်။
ကျီဝိန် ပြုံးပြီး တစ်ဆက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြကာ "စကားမစပ်၊ ပိုပြင်းပြင်းစုပ်၊ စားပြီးပြီလား၊ ဘယ်လိုလဲ"
လျိုရီ့မျန် အတတ်နိုင်ဆုံး စုပ်ရန် ကြိုးစားခဲ့ပြီး ကြည်လင်သော အသံနဲ့ နောက်ဆုံး ချောမွေ့စွာ နူးညံ့သော အသားများကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။ ကြွယ်ဝသော အသားအရသာကို သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ တံတွေးတွေပြည့်လာတဲ့ထိအကြာကြီး ငုံထားကာ နောက်မှမျိုချလိုက်တယ်။
"အကိုကျီ၊ ဒီအရိုးထဲမှာ အသားတွေရှိတယ်၊ ငါဒါကိုပထမဆုံးအကြိမ်ကြားဖူးတယ်!" လျိုရီ့မျန် အရိုးကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ကာ အတွင်းတွင်းရှိ ခြင်ဆီကို စုပ်ယူသွားပြီးနောက် ရှည်လျားသောအရိုးများအလယ်တွင် ဘာမှမကျန်တော့ပေ။
ကျီဝိန် လျိုရီ့မျန် ကို အရိုးနဲ့ အဆစ်များကို ဝါးဖို့သင်ပေးတယ်"အသားစစ်စစ်နဲ့ လုံးဝမတူတဲ့အရသာက လျိုရီ့မျန် ကို စွဲဆောင်နိုင်ခဲ့တယ်။ ကမ္ဘာသစ်ကိုဖွင့်ပြီးနောက် သူ ကျီဝိန်ကို မလိုအပ်တော့ပဲ ပန်းကန်လုံးအတွင်းရှိ အရိုးများကို အရိုး အကြွင်းအကျန်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲလိုက်တယ်။
ကျီဝိန်လည်း ကျေနပ်စွာစားလိုက်တယ်။ လျိုရီ့မျန် စားပြီးတာနဲ့ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေကို သိမ်းလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ ပန်းကန်ဆေးမယ် ပြောလိုက်တယ်။
"အကိုကျီ နေ့လည်က ခေါက်ဆွဲလုပ်ထားတော့ ဒီပန်းကန်ကို ရေဆေးပါရစေ" အလုပ်တွေလုပ်တတ်တဲ့ လူတွေဟာ ရုတ်တရက် ဘာမှမလုပ်ဘဲ မနေနိုင်ကြပါဘူး။ လျိုရီ့မျန် ဒီရက်တွေမှာ မီးဖိုကို ထိတောင်မထိရဘဲ အဝတ်လျှော်ခြင်းနဲ့သန့်ရှင်းရေးကိုသာလုပ်ရတာကြောင့် အနည်းငယ် သက်သာပါတယ်။
ကျီဝိန် မငြင်းဘဲ သူ့လက်ကို သုတ်လိုက်ပြီး အခန့်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အစက သူတစ်ရေးတစ်မော အိပ်ချင်ပေမယ့် အခုလေးတင် နှိပ်နေရင်း တစ်နာရီလောက်ကြာအောင် ပျောက်သွားတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းရင်း မုန့်မီးဖိုအကြောင်း ဆက်တွေးမနေတော့ဘဲ အိပ်ယာပေါ်ကနေ ထပြီး စာရွက်နဲ့ ဘောပင်ကို ဗီရိုထဲမှာရှာလိုက်တယ်။
လျိုရီ့မျန် တံခါးတွန်းဖွင့်ပြီးဝင်လာတော့ ကျီဝိန် က ဗီရိုကိုဖွင့်ပြီး တစ်ခုခုကိုရှာရင်း ခေါင်းကုတ်နေတာတွေ့တော့ "အစ်ကိုကျီ မင်းဘာကိုရှာနေတာလဲ၊ ငါလုပ်ပေးပါရစေ ငါအိမ်မှာရှိတဲ့အရာအားလုံးကိုသိတယ် "
"မင်းမှာ စာရွက်နဲ့ ဘောပင်ရှိလား''
"အာ?" မူလပိုင်ရှင်ရဲ့မိဘများက စာမတတ်လို့ အဲ့ဒါတွေ မလိုအပ်ဘူး။လျိုရီ့မျန် စိတ်ရှုပ်ပွားတယ်။ မူရင်းပိုင်ရှင်က စာအုပ်တွေကို ကိုင်ဖို့နေနေသာသာ စာဖတ်တာတောင် မကြိုက်ဘူး။ သူ့အိမ်မှာ ဘောပင်၊ မှင်၊ စက္ကူ ဒါမှမဟုတ် မှင်ကျောက်တွေမရှိဘူး။ သူလိုအပ်ခဲ့ရင် လူကြီးလူကောင်းတစ်ဦးကို လမ်းပေါ်မှာ သွားရှာနိုင်တယ် “အိမ်မှာ မရှိဘူး။ “