🔻
@shohreyeshahrنام «درنا» شاید برای ما ایرانیها، عادی باشد و خیلی ساده از کنار آن بگذریم، بدون اینکه بدانیم کشورمان، زیستگاه زمستانی یک پرنده ی اساطیری و کم یاب در دنیاست که متأسفانه رو به انقراض است. پرندگانی که با سرد شدن هوا، سرو کله شان پیدا می شود و نوید بخش فصل سرما هستند و نمادی از خوش یمنی. اینکه نسل این پرنده که تابستان را در سیبری می گذراند و زمستان را به شمال ایران می آید، رو به انقراض است، دردناک و قابل تأمل است؛ اما مطلبی که در این قسمت قصد داریم آن را بیان کنیم، یکی از دلایل این انقراض است.
درنا، پرنده ی زیبا با عمری طولانی است که تمایلات زندگی اجتماعی دارد که به صورت گروهی مهاجرت می کند و در اساطیر نماد عدالت معنوی است. خانواده ی درنا، شامل ١٣ تا ١۵ گونه مختلف است که٢ گونه ی آن در ایران دیده می شود: «درنای خاکستری» با بدنی سربی رنگ و «درنای سیبری» با بدنی سفید.
مدتهای مدیدی است که دشت های تایباد و گندم زارهای حاشیه رودخانه هریررود و تالابهای مازندران به عنوان پناهگاه زمستانی، میزبان این مهاجران زیباست.
درنا پرنده ای است جذاب که صدایی آهنگین و فلوت مانند دارد و هنگام جفت گیری، رقص بسیار زیبا و حیرت آوری می کند که بیننده را به حیرت وا می دارد. این رقص که برای جفت گیری و جلب توجه یگانه همسرشان است، یکی از شگفت‌انگیز و زیباترین پدیده های طبیعت است. البته درناهای جوان به قصد پیدا کردن جفت مناسب این رقص را انجام می دهند.
آنها سرشان را پایین می‌گیرند و شاخ و برگ را به هوا پرتاب می کنند که این حرکات شبیه رقص باله (Ballet) است.
این پرنده تنها یکبار در تمام عمر ۵٠ تا ٨٠ ساله ی خود، جفت انتخاب می کند و تمام عمر به جفت خود وفادار می ماند و هرگز با محارم خود جفت گیری نمی کند. این پرنده در هر فصل، معمولاً دو تخم می گذارد، اما از جوجه هایش جوجه ی قوی تر زنده می ماند.
نر و ماده این پرنده مهاجر شبیه به هم هستند و زاد و ولد در بین آنها به علت وفادری این پرنده به جفتش بسیار کم انجام می شود که این امر سبب کاهش جمعیت آنها شده است.
این پرنده ها کاملا اجتماعی هستند و به غیر از فصل جوجه آوری که نر و ماده از بقیه جدا می شوند، همیشه به صورت دسته های بزرگ و کوچک، مهاجرت و زمستان گذرانی می کنند.
درناها هنگام پرواز، گردن و پاهای خود را کشیده نگه می دارند و بیشتر به صورت ٨ پرواز می کنند که این ویژگی باعث می شود پرنده ای که جلو تر قرار گرفته است به صورت بادشکن عمل کند و پرنده های پشت سر کمتر خسته شوند. هرچند وقت یک بار جای پرنده ی سردسته با یکی دیگر از اعضای گروه عوض می شود و به این صورت، توان پرواز آنها بالا رفته و قادرند مدت زیادی را بدون استراحت پرواز کنند.
این پرندگان در زمان مهاجرت در ارتفاعی بالا پرواز می کنند که گاهی بالاتر از ٣ هزار متر از سطح زمین است و هنگام پرواز صدایی سر می دهند که از فاصله ی چند کیلومتری شنیده می شود.
نیمی از زندگی درناها در حال پرواز می گذرد. آنها با آغاز فصل سرد، از مناطق شمالی روسیه به سوی سرزمینهای گرمسیر مهاجرت می کنند و کمی مانده به بهار، با گرم شدن هوا، به مناطق شمالی تر برمی گردند.
ایران و تالابهایش، مقصد بخشی از پرندگان مهاجر از جمله درناها است. درناهای خاکستری و درناهای سیبری ایران را به عنوان مقصد مهاجرتشان انتخاب کرده اند؛ جمعیت درناهای مهاجر سیبری به ایران البته حالا دیگر تقریباً به صفر رسیده است. درناهای خاکستری، اما همچنان جمعیت قابل توجهی دارند که البته اگر مورد حمایت قرار نگیرند، به سرنوشتی مشابه درناهای سیبری دچار خواهند شد.
منبع:قدس‌آنلاین
🌟 @shohreyeshahr 💫 شُهره‌ی‌شَهر 🌟