🐔

"ഒരു പൂവൻകോഴിയുടെ പ്രണയ ലേഖനം"

_______________________________

ഇതൊരു പ്രണയ ലേഖനമാണ്…. ഞാന് എഴുതീതല്ല, ഒരു പൂവന് കോഴി എഴുതിയതാണ്. എന്താ നോക്കുന്നെ …. മനുഷ്യര്ക്ക് മാത്രേ പ്രണയലേഖനം എഴുതാന് പാടുള്ളൂ? ഞങ്ങടെ വീട്ടിലെ ഒരു പിടക്കോഴി അടയിരിക്കാന് പോയനേരം പാവം പൂവന് അനുഭവിച്ച വിരഹവേദന നോക്കൂ ( അഞ്ചാറു sad സ്മൈലി) …

എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട പിടപ്പെണ്ണേ….

എന്റെ ലോകം ഇപ്പോള് ഇരുട്ടിലാണ്. നിന്നെ പിരിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷങ്ങളും ഞാന് ഞാനല്ലാതായികൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.നമ്മളൊന്നിച്ചു ചിക്കിപ്പെറുക്കി നടന്നിരുന്ന തോപ്പിലും തൊടിയിലും പാടത്തും ഇപ്പോള് ഞാനേകനായ്, സങ്കടത്തോടെ ഒന്നുറക്കെ കൂകാന്പോലുമാകാതെ തൂങ്ങി നടക്കുകയാണ്.

എന്റെ ഊര്ജ്ജം അത് നീ മാത്രമായിരുന്നല്ലോ….

എവിടെപ്പോയാലും ഒന്നിച്ചു നടക്കുന്ന നമ്മളെ നോക്കി വീട്ടുകാരന് ഫ്രീക്കന് ചെക്കന് കളിയാക്കിപ്പറഞ്ഞത് നീയോര്ക്കുന്നുവോ “മെയ്ഡ് ഫോര് ഈച്ച് അദര്” എന്ന് . അന്നത് കേട്ട് നാണത്തോടെ നമ്മള് അപ്പുറത്തെ തെങ്ങിന് തോപ്പിലേക്ക് ഓടിപ്പോയതും ഓടുംവഴി നിന്റെ കാലില് വീട്ടമ്മയുടെ ഒരു കെട്ടു മുടി ചുറ്റിയതും, പിന്നീട് എന്റെ ഷാര്പ്പായ കൊക്ക് കൊണ്ട് നിന്റെ കാലു നോവാതെ

അവയൊക്കെ അടര്ത്തി മാറ്റിയതും അപ്പോള് നമ്മുടെ കണ്ണുകള് കഥ പറഞ്ഞതും ഓര്ക്കുന്നുവോ പ്രിയേ നീ….

നമ്മുടെ ആദ്യ സംഗമത്തിലുണ്ടായ മുട്ടകള്ക്ക് അടയിരിക്കാന് നീ പോയ ആ പത്തു നാളുകളിലും വിരഹം താങ്ങവയ്യാതെ വെന്തു പോവുകയായിരുന്നു. അന്ന് നിന്നെക്കാണാതെ ഞാന്

തീറ്റയൊന്നും എടുക്കാതെ അലസനായ് മയങ്ങിക്കിടന്നു.

വീട്ടുകാരന് നിര്ബന്ധിച്ചപ്പോ, ഇട്ടുതന്ന ഗോതമ്പ് മണികള് നഖം കൊണ്ട് വെറുതെ ചിക്കിയതല്ലാതെ കഴിച്ചില്ല ഞാന്……

പിന്നീട് ഓമനത്വം തുളുമ്പുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളുമായ് നീ വന്നപ്പോള് ഒരു രാജാവിനെപ്പോലെ നിന്റെയും മക്കളുടേയും ചുറ്റും വട്ടമിട്ടു കൊക്കിപ്പറന്നത് നീ സന്തോഷത്തോടെ നോക്കി നിന്നത് ഇന്നും ഞാനോര്ക്കുന്നു.

അന്ന് കൂട്ടില് കയറും വരേ, നിന്റെ പിന്നാലെയായിരുന്നല്ലോ ഞാന്.

കറുമ്പന് പരുന്ത് എത്ര തവണതാഴ്ന്നു വന്നു നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ തട്ടിയെടുക്കാന്. അപ്പോഴെല്ലാം ശരം കണക്കെ ഞാനവറ്റയെ ആട്ടിയകറ്റിയതും നീയവരെ ചിറകിന്നുള്ളില് വലിച്ചു കയറ്റിയതും

ഞാനോര്ക്കുന്നു.

കര്ക്കിടകമഴ കോരി ചൊരിയുമ്പോള്, വീട്ടുകാരന്റെ ഉമ്മറമൂലയ്ക്ക് തണുത്തു വിറച്ചു നിന്ന, നനഞ്ഞ തൂവലുകള് കോതി മിനുക്കുന്ന നിന്നെ കാണാന് എന്ത് ഭംഗിയായിരുന്നു. കറുപ്പും ചുവപ്പും തവിട്ടും നിറമാര്ന്ന ആ തൂവലുകള് നിന്റെ സൌന്ദര്യം പതിന്മടങ്ങ് വര്ധിപ്പിച്ചു.

എന്നെ ഒറ്റ നോട്ടത്തില് പ്രണയത്തില് വീഴ്ത്തിയതും ആ തൂവലുകള് തന്നെ. മനുഷ്യര് പറയും പോലെ… ‘ലവ് അറ്റ് ഫസ്റ്റ് സൈറ്റ്’

നീയെപ്പോഴും പറയും എന്റെ കൊക്കിനു മുകളില് ഉയര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ആ പൂവ് കാണാന് എന്തൊരു ഭംഗിയാന്ന്.

അല്പ്പം ചെരിഞ്ഞുള്ള എന്റെ നടപ്പ് കണ്ടാല് നീ കൂട്ടുകാരോട് അഭിമാനത്തോടെ പറയുമായിരുന്നു, പൂവേട്ടനെ കാണാന് മോഹന്ലാലിനെപ്പോലെ ഉണ്ടെന്ന്.. അതും പറഞ്ഞ് എന്റെ

ചാരത്തേക്ക് ഒന്ന് കൂടി അമര്ന്നു നിന്നതും പരിസരം മറന്നു നമ്മള് കൊക്കുരുമ്മിയതും ഞാനോര്ക്കുന്നു.

എന്റെ കൂര്ത്ത നഖങ്ങളും ഉയര്ന്നു വളഞ്ഞ അങ്ക വാലുകളും നിനക്കെന്നും പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നല്ലോ. നമ്മുടെ കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്കെല്ലാം പൂവേട്ടന്റെ ഛായയും കാപിയും ആണെന്ന് നീ

അയല്പ്പക്കത്തെ കോഴികളോടോക്കെ പറയുമ്പോള് ഇല്ലാത്ത രോമം ഉണ്ടാക്കി ഞാന് രോമാഞ്ചകഞ്ചുകം അണിയാറുണ്ട് എന്റെ പിടപ്പെണ്ണേ ….

യുഗങ്ങള് എത്ര വേണമെങ്കിലും കടന്നു പൊയ്ക്കോട്ടേ. ഈ പൂവേട്ടന് വെളുക്കാന്നേരം വീട്ടുകാരെ കൂകിയുണര്ത്താനും, പിടയ്ക്കുന്ന വെളുത്ത ചിതലുകളെ സമ്മാനമായ് നിനക്ക് നല്കാനും

ഇനിയും എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ അടയിരുന്നു വിരിയിക്കാനും അരികെ നീ വേണം, ഏതോ ഒരു ചട്ടിയില് ഫ്രൈ ആയിത്തീരും വരെ എനിക്ക് സ്നേഹിക്കാന് നീ വേണം കണ്ണേ…

പ്രാര്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ഇപ്പോള് അടയിരിക്കാന് പോയ നിനക്കായി ഈ പ്രണയലേഖനം സമര്പ്പിച്ചുകൊണ്ടും… നിന്നെമാത്രം ഓര്ത്തു ജീവിക്കുന്ന കോകില പെണ്ണിന്റെ കള്ളനോട്ടത്തില് വീഴാതെ

നിനക്കായ് കാത്തിരിക്കുന്ന നിന്റെ സ്വന്തം പൂവന്.

കടപ്പാട് : ഒറ്റപ്പെട്ട എന്റെ ബാല്യത്തിനു കൂട്ടായ് വന്ന പൂവന്കോഴികള്ക്കും പിടക്കോഴികള്ക്കും പിന്നെ അവരുടെ എണ്ണമറ്റ കുഞ്ഞിക്കോഴികള്ക്കും അവരുടെ ചിക്കിപ്പെറുക്കലുകള്ക്കും.