..

مزد کار

  مبارزه آشتی ناپذیر بین سرمایه دار و کارگر مزد را تعیین میکند.سرمایه دار ناگزیر پیروز میشود.سرمایه دار بدون کارگر،بیشتر میتواند زندگی کند تا کارگر بدون سرمایه دار.اتحاد میان سرمایه داران معمول و کارآمد است،در حالی که اتحاد کارگران ممنوع است و پیامد های دردناکی برای آنان دارد.علاوه بر این،مالک زمین و سرمایه دار میتوانند درآمد های خود را از ثمرات صنعت افزایش دهند؛اما کارگر نه رانت ارضی دریافت میکند نه بهره ی سرمایه را میگیرد تا درآمدش از صنعت بالا رود.از این رو، رقابت میان کارگران شدت میگیرد.بنابراین،فقط برای کارگران است که جدایی سرمایه،مالکیت ارضی و کار،جدایی اجتناب ناپذیر،اساسی و زیان بخش است.سرمایه و مالکیت ارضی نیازی ندارند که در این انتزاع مانند کارِ کارگران ثابت باقی بمانند.

  بنابراین،جدایی سرمایه،رانت ارضی و کار برای کارگر مهلک است.

  پایین ترین مزد و تنها نرخ ضروری آن،مزدی است که تداوم حیات کارگر را برای دوره ای که کار میکند تامین کند،و تا آن اندازه باشد که برای نگهداری یک خانواده و بقای نسل کارگران ضروری تلقی میشود.بنا به نظر آدام اسمیت،مزد متعارف،پایین ترین مزدی است که با زندگی انسان عادی یعنی حیات حیوانی منطبق باشد...

#دستنوشته_های_اقتصادی_و_فلسفی_1844

#کارل_مارکس