⚛⚛⚛⚛⚛⚛

Işık, içimizde var olan bir imkân.

Karanlık, içimizde var olan bir imkân.

Işığın ve karanlığın ötesinde olan ise bizim Hakîkatimiz.

Karanlık yüzlü olan imkân/olasılık,

sadece senin kendine dâir fikrini korkutabilir.

Hakîki Benliğe zarar veremez, O'nu istilâ edemez, etkileyemez.

Sen, hakîkatin olarak, etki/büyü altına alınamazsın, sadece kendin sandığın şey etki altına alınabilir, çünkü o zayıftır, istikrarlı değildir.

İşte bizim psikolojik olarak zayıf düştüğümüz yer burası.

Korkunun yaşadığı, direncin büyüdüğü yer burası, kendini güvende hissetmemenin, gururun ve kibrin filizlendiği yer burası.

Bu güçler, bilincin, kendi portresini bir kişi olarak çizdiği hâl içinde faaliyet göstereceklerdir.

Zihin, genişleyerek, sınırlı psikolojik benliğin ötesine doğru geçmeye devam ettiğinde, hakîki benliğin aydınlığına geri döndüğünde, işte bu karşıya geçişte en amansız dirençlerin gelmesi kuvvetle muhtemeldir.

Ne kadar tuhaftır ki, en derin korkularımız, içimizde tam da aydınlık ve güzel bir içgörü uyandıktan sonra tezâhür eder.

O an, bunların sadece ve sadece geçip gitmekte olan bulutlar olduğunu unutabilirsin; fakat, tüm bunların tanığı olan Senin, dingin/hareketsiz olduğunu gözlemle.

Mooji