..
🖎می توانیم جامعه را با کمترین خسارت از مراحل بحرانی و پیش بینی نشده ای که در کمین هستند عبور بدهیم و به مردم اطمینان بدهیم که سناریوهای فاجعه بار منطقه در ایران تکرار نخواهد شد. این افق ماست.
رفیق ابراهیم علیزاده دبیر اول کومه له ( سازمان کردستان حزب کمونیست ایران )
اینکه در مقابل این وضعیت چکار باید کرد؟ آن چیزی که مهم است, بنظرم کمبود اعتراضات مردمی و کارگری در ایران نیست، البته این اعتراضات می‌تواند بسیار وسیع‌تر و گسترده‌تر باشد. جامعه ایران یک جامعه‌ی زنده‌ای است و برای زندگی بهتر در حال تلاش و مبارزه است، اما مشکل این است که:
اولاً: مبارزات پراکنده هستند.
ثانیاً: رهبری سراسری ندارند.
ثالثاً: مردم را از انقلاب ترسانده‌اند.
مردم این وضعیتی که الآن در خاورمیانه هست را می‌بینند. عراق، یمن و سوریه را می‌بینند و جمهوری اسلامی حیله‌گرانه این وضعیت را تبلیغ می‌کند و سعی می‌کند به مردم بقبولانند که اگر تکان بخورید از چاله به چاه می‌افتید و وضع از این هم بدتر خواهد شد. این موضوع در روانشناسی مردم خیلی تأثیرگذار بوده است. گذار از این موقعیت تا آنجا که به ما به عنوان یک جریان سوسیالیست و کمونیست مربوط می‌شود، بستگی دارد به اینکه ما چقدر می‌توانیم در متن این اعتراضاتی که وجود دارد، در متن مبارزات جاری که هست به جریان سوسیالیستی یک مقبولیت اجتماعی ببخشیم. اما مقبولیت اجتماعی بخشیدن به جریان سوسیالیست از چه راهی ممکن است؟
سه رکن اصلی کسب چنین موقعیتی عبارت هستند از:
اول: سیاست درست و رهبری سیاسی
دوم: وجود شمار قابل توجهی از چهره‌ها و شخصیت‌های خوشنام توده‌ای که گرایش سوسیالیستی داشته باشند.
سوم: وجود یک تشکیلات منسجم حزبی.
هرکدام از این سه عامل به تنهائی و در حرکت با همدیگر می‌توانند منشاء رویدادهای تحول بخشی باشند. حتی بعضی مواقع از تشکیلات هم نباشد، تشکیلات حزبی آنقدر فرصت توسعه نیافته باشد، یک سیاست راهگشا بویژه در دوره‌های بحران سیاسی و انقلابی راهگشا خواهد بود و به جریان سوسیالیستی مقبولیت اجتماعی می‌بخشد. در مقیاسی ماکرو بخش‌های وسیعی از جامعه را پشت‌سر حزب می‌آورد.
نهایتاً من می‌گویم که جذب آدم‌های سرشناس و معتبر، سازمان دادن حوزه‌های حزبی و در پیش گرفتن سیاست‌های روشن همه این‌ها در جریان مبارزه امکان پذیر است. این‌ها رویدادهائی نیستند در خلأ صورت بگیرند. بنابر این، بایستی در همین تحرک جاری که در جامعه وجود دارد مشارکت فعال داشت.
بنظر من یکی از اهرم‌های خیلی مهمی که می‌تواند کمک کند به اینکه جریان ما این مقبولیت را پیدا کند این است که این جریان تصویر وحدت بخش از خود به جامعه بدهد. مردم بدانند که در نتیجه فعالیت این جریان هیچ ظرفیت و هیچ توانی بدون مصرف نخواهد ماند.
باید بتوانیم بر سکتاریسم سنتی چپ فائق شویم. در راس حرکت‌های عادلانه، آزادی‌خواهانه و پیشرو ، مستقل از ارزیابی ایدئولوژیک آنها قرار بگیریم و به جامعه اطمینان بدهیم که روزگاری بهتر در راه خواهد بود.
برای اینکه این ترس و وحشتی که از تکرار سناریوهای سیاه عراق، سوریه و غیره وجود دارد از بین برود رهبران خوشنام و سرشناس مردمی نقش مهمی دارند. آنها در نزد مردم چهره‌های خوشنام و قابل اطمینان هستند و می‌توانند به مردم اطمینان بدهند که در مواقع بحرانی می‌توانند جامعه را از خطراتی که در سر راهش هست حفظ کنند.
در صورتی که سازمان حزبی‌مان سر جای خودش باشد، در صورتی که چهره‌های سرشناس ما این موقعیت اجتماعی را پیدا کرده باشند، در صورتی که سیاست‌های ما راهگشا بوده باشد، در این صورت می‌توانیم جامعه را با کمترین خسارت از مراحل بحرانی و پیش‌بینی نشده‌ای که در کمین هستند عبور دهیم و به مردم اطمینان بدهیم که سناریوهای فاجعه‌بار منطقه در ایران تکرار نخواهد شد.
این افق ما است.
#ابراهیم_علیزاده
🆔️ @peshrawcpiran