💜

നേരം തെറ്റിയ നേരത്തായിരിക്കും

ഞാൻ വിളിക്കുന്നത്,

രണ്ട് ബെല്ലിനപ്പുറം പോയാൽത്തന്നെ

എനിക്ക് ദേഷ്യം വരും...

എത്ര ദൂരത്തു നിന്നുമയാൾ

നിമിഷ നേരം കൊണ്ടരികിലെത്തും...

 'നിനക്കെന്തുപറ്റി' എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോഴേക്കും

 ഇമോഷണലി ഞാൻ

 ഡൗണാകും

 കരയാതെ എത്രവട്ടം പിടിച്ചു നിന്നാലും

ഉള്ളിലൊരു കടൽ

 ആർത്തിരമ്പുന്നുണ്ടാവും..

 താഴേക്കിറങ്ങി പോവാനാകാത്തവിധം

ഒരു വേദന നെഞ്ചിൽ

 തളംകെട്ടി നിൽക്കും..

 കൂട്ടംതെറ്റി ആകാശച്ചെരുവിൽ

 ഒറ്റയ്ക്കായ പക്ഷിയെപ്പോലെ

 ഞാൻ ഭയന്നിരിക്കും.

 പുറത്തേക്ക് വരാനാവാത്ത വാക്കുകൾ ഒരു മുഴക്കം പോലെ

 എന്നിൽ തങ്ങിനിൽക്കും..

 പുകയുന്ന എന്റെ ഹൃദയത്തെ,

 അതിനുള്ളിലെ അതിതീവ്ര വേദനയെ,

കാലത്തിന്റെ തീക്കാറ്റുകൾ

വിഴുങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കും...

 എനിക്കൊന്നും പറയാൻ കഴിയുന്നില്ല...

നിസ്സഹായമായ ഒരു നിലവിളിയോടെ കൂടി ഞാൻ അയാളെ നോക്കും..

 അപ്പോഴേക്കും അയാൾ എന്നെ വാരിപ്പുണർന്നിട്ടുണ്ടാവും..

 വിരിഞ്ഞു മുറുകിയ കൈകൾക്കും

 നെഞ്ചിനുമിടയിൽ

എനിക്ക് കരയാനൊരല്പം

 ഇടം തരികയെന്നതിനപ്പുറം ഞാനുമൊന്നും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല...

 കുളിർമയുടെ ഒരു കാറ്റ് മേലാകെ

 കോരിത്തരിപ്പിച്ചു കടന്നുപോകും..

 എന്നെ വിസ്മയിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്

 ഒരു വാക്കിനിട പോലും തരാതെ

 വെറുമൊരു സ്പർശം കൊണ്ട്

 ഹൃദയത്തിന്റെ ഇടനാഴിയിലൂടെ

 അയാൾ കടന്നു പോകും..

 ഹാ!അയാൾ എന്തൊരു മനുഷ്യനാണ്....