..
ماههای مرداد و شهریور یادآور یکی از جنایات هولناکی است که در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی، انجام گرفته است. ۳۱ سال پیش در ماههای مرداد و شهریور سال ۱۳۶۷ رژیم اسلامی دست به جنایتی زد که آثار و اسناد آن تا اکنون نیز درجه بالای قساوت و درنده خویی مقامات رژیم اسلامی را نشان می دهد. خمینی و مشاوران اصلی اش رفسنجانی، خامنه ای و روحانی که نگران گسترش اعتراضات کارگران و مردم ایران بعد از شکست زبونانه رژیم در جنگ ارتجاعی ایران و عراق بودند با هدف مرعوب کردن مردم به جان آمده از جنگ و فلاکت اقتصادی، برای کشتار زندانیان برنامه ریزی کردند. به گفته علی رازینی رئیس سازمان قضایی نیروهای مسلح در آن سالها فرمان کشتار جمعی زندانیان در سال ۶۷ یکی از چند اقدام مهم خمینی در اواخر عمرش بوده که به گفته او “مسیر آتی حرکت حکومت” را روشن کرد. پروژه قتل عام و کشتار زندانیان سیاسی در زندانهای ایران از روز جمعه ۲۸ تیر ماه سال ۱۳۶۷ تنها یک روز بعد از سرکشیدن جام زهر پذیرش آتش بس در جنگ ارتجاعی ایران و عراق، بر اساس فرمان خمینی رهبر رژیم اسلامی آغاز شد. در این روز ارتباط زندانهای اصلی ایران با دنیای خارج به تمامی قطع شد و طی حدود دو ماه جنایتی رقم خورد که در نوع خود بی‌نظیر بود و جامعه ایران را تا سالها در اندوهی مرگبار فرو برد.
به فرمان خمینی، هیئت ویژه ای که بعدها به هیئت مرگ شهرت پیدا کرد، به سرپرستی “آیت الله اشراقی” متشکل از نمایندگان خمینی، رئیس جمهور، دادستان کل دادگاههای به اصطلاح انقلاب، وزارتخانه های دادگستری و اطلاعات و اداره زندانهای اصلیِ نگهداری زندانیان سیاسی یعنی اوین و گوهردشت کرج تشکیل و مسئول اجرای پروژه کشتار زندانیان سیاسی شدند. در آن روزها دستگاه کشتار و جنایت رژیم اسلامی هزاران زندانی با گرایشات مختلف سیاسی را به جوخه مرگ سپرد. منتظری در کتاب خاطرات خود با استناد به گزارشهای دریافتی، تعداد آنها را ۲۸۰۰ تا ۳۸۰۰ نفر ذکر کرده است و بر اساس برخی گزارشها بین ۵ تا ۶ هزار انسان مبارز در این جنایت هولناک جانشان را بر سر ایستادگی بر سر عقاید و باورهایشان از دست دادند.
جمهوری اسلامی پس از ۴ آذر ماه همان سال خانواده های قربانیان را در جریان اعدام آنان قرار داد و پس از آن مردم ایران از وقوع این جنایت علیه بشریت در زندانهای رژیم اسلامی مطلع شدند. به دنبال این جنایت رژیم هزاران تن از زندانیان اعدام شده را در گورهای جمعی در خاوران دفن کرد، اما این پروژه همزمان در دیگر مناطق ایران و از جمله در کردستان نیز به اجرا درآمد. در حقیقت امروز نه از یک گلزار خاوران، بلکه از گلزارهای خاوران در سراسر ایران باید یاد کرد.
سران جنایتکار جمهوری اسلامی تا امروز هم حتی از حضور مادران داغدیده بر سر مزار عزیزانشان جلوگیری می کنند. این روزها دور تا دور گلزار خاوران را، با ماموران لباس شخصی تنیده اند تا مبادا مادری داغدیده، تلاش کند، با حضور بر مزار جگر گوشه‌اش آرامشی بیابد. سازماندهندگان و مجریان این جنایت هولناک اکنون در رأس قوه قضائیه قرار گرفته است. آگاهانی که از نزدیک تحولات جمهوری اسلامی را تعقیب کرده اند تردیدی ندارند که ۳۱ سال پیش و در هنگام فاجعه کشتار هزاران تن از زندانیان سیاسی و دفن کردن آنان در گورهای دسته جمعی، حسن روحانی از یاران و مشاوران نزدیک رفسنجانی و شخص خمینی بوده است.
سازمان دیده بان حقوق بشر، در سال ۱۳۸۴ در گزارشی تحت عنوان «وزرای مرگ»، نقش مستقیم مصطفی پورمحمدی” که از سوی حسن روحانی به عنوان وزیر دادگستری تعیین شده بود و اکنون مشاور رئیس قوه قضائیه است را در جریان اعدام هزاران تن از زندانیان سیاسی مستند کرده است. در تابستان سال ۱۳۶۷، مصطفی پورمحمدی، معاون وزیر اطلاعات عضو هیأتی بود که هزاران زندانی سیاسی را پس بازجویی دو سه دقیقه ای به سوی جوخه های مرگ می فرستاد. احکام مرگ زندانیان در حالی صادر می شد که دادگاههای “انقلاب” قبلأ شمار زیادی از این افراد را محاکمه و به زندان محکوم کرده بودند و دوره زندانشان را سپری می کردند. ابراهیم رئیسی رئیس قوه قضائیه کنونی رژیم در مقام دادستان کرج و همدان یکی دیگر از مجریان اصلی اعدام های تابستان ۶۷ بوده است. علی ربیعی سخنگوی کنونی دولت روحانی نیز از فرماندهان واحد اطلاعات سپاه پاسداران در دهه ۶۰ و از عاملین کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ به شمار می آید.
امروز که به همت مبارزین سیاسی و نجات یافتگان از قتل گاههای اوین، رجایی شهر، عادل آباد، دیزل آباد و زندان سنندج و جاهای دیگر، ابعاد این جنایت ضد بشری روشن تر شده است، هر سال در ماههای مرداد و شهریور دهها مراسم یادمان و دهها کمپین انتشار خاطرات و اسناد و مدارک این جنایت هولناک رژیم اسلامی در کشورهای مختلف جهان برگزار می شود.
کارگران و مردم ایران عوامل مستقیم و غیر مستقیم، مجریان و تائید کنندگان این جنایت را نه فراموش می کنند و نه می بخشند. حضور این جنایتکاران حرفه ای در رأس این حکومت نشان می دهد که اگر مردم به آنان فرصت بدهند همان راهی را می روند که خمینی با کشتارهای دهه ۶۰ و به اوج رساندن آن در سال ۶۷ به آنها نشان داده است. سرانجام آنروز فرا خواهد رسید که سران جنایتکار جمهوری اسلامی در دادگاه عدل مردم زجر کشیده ایران به محاکمه کشیده شوند، رازهای سر به مهر جنایات بیشماری که مرتکب شده اند بیشتر برملا شود و مجازات شایسته خود را دریافت دارند. یاد جانباختگان قتل عام سال ۶۷ و دیگر جانباختگان راه رهایی بشریت همیشه زنده و گرامی است.