🍃🌸

بنام حق

کنارم هستی و تو را نمیبینم...

 از ویژگی های عجیب، ولی بسیار منفی ما انسانها این است که با چشمان باز نمی بینیم و با گوش سالم و تیز برخی اوقات نمی شنویم.

عزیزترین انسانها از کنارمان می آیند و می روند آنها را حس نمیکنیم و گرامی ترین نعمت ها نصیبمان می شوند هرگز #سپاسگزار آنها نمی شویم.

برای همین، همیشه از زندگی شکایت داریم و در تاریکی در پی #خوشبختی هستیم.

 در بسیاری از مواقع دلخستگی و ملال روحی ما به این خاطر است که دایما به دنبال گمشده های غیر ضروی می گردیم واز موهبت های فراوانی که برخورداریم بی خبر هستیم.

اگر از آنچه بر خورداریم سرشار و سپاسگزار بودیم تردید نکنید که بجای احساس کسالت و سرگشتگی، در شادی و آرامش غوطه ور بودیم. 

ولی صد دریغ که قدر داشته های خود را نمی دانیم و بدنبال نداشته های موهوم پا در جاده تاریک زندگانی می گذاریم و عمر را با درد و رنج بسیار سپری می سازیم.

 عجیب اینجا است؛ هنگامی قدر داشته های خود را می دانیم که آنها را از دست می دهیم؛ و معلوم می شود که ما انسانها تا از دست ندهیم، ظاهرا قدر آنچه در دست داریم را نمی دانیم. 

چرا که به هنگام دارا بودن نعمتی و برخورداری از موهبتی، به آنها توجه نمی کنیم؛ به جهت در دسترس بودن ارزش آنها را فراموش میکنیم اما وقتی خزان جدایی از راه می رسد، با #فقدان نعمت هایمان تازه قیمت و ارزش آنها را حس میکنیم و در بعضی مواقع هنگامی ارزش داشته های ما برایمان معلوم می شود که دیگر دیر شده و آنها را از دست داده ایم.

بقول شهریار: 

تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم 

روزی سراغ من آیی که نیستم.

فرق انسانهای #فرزانه و بینا در همینجاست.

آنها قدر لحظه های زندگانی را خوب می دانند، بجای چشم دوختن در نداشته های کاذب، با صد چشم داشته ها و فراوانی های خود را حس میکنند؛ می بینند و از حضور و وجود آنها لذت می برند.

برای همین وفادارانه زندگی می کنند و با شادمانی و آرامش بر طبل حیات خود می کوبند.

این نوشته کوتاه را به خاطر #مریم_میزاخانی نوشتم که خبر تلخ و دردناک مرگش دل بسیاری سوزاند در حالیکه پیش از مرگش، او را نمیدیدم، نمی شنیدم، وجودش را حس نمیکردم و اصلا نمی شناختم.

اما اکنون که از میان ما رفته تازه فهمیدم چه وجود گرانبهایی داشت...

افسوس تا بودی بی خبر از تو بودم ، بی خبر از جان گرانمایه و قیمتی تو.

افسوس که فقدانت گفت که حضورت چه با ارزش بود و من هرگز صدایت را نشنیدم.

یاد باد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد

به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

دل به امید صدایی که مگر در تو رسد

ناله ها کرد در آن کوه که فرهاد نکرد

#دکتر_ناصر_مهدوی

#كانون_نشان را دنبال كنيد:

@kanoon_neshan