🏣

ജീവിതത്തിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ നഗ്നത, അല്ലേൽ നഗ്നശരീരങ്ങൾ നേരിട്ട് കണ്ടത് എവിടെ വെച്ചാണ്..?

ഈയിടെ നഗ്നതാ പ്രദർശനം വിവാദമായപ്പോഴാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു ചിന്തയുണ്ടായത്..

മറ്റെവിടെയുമല്ല ചിന്ത പോയി നിന്നത്...
പി ജിക്ക് പഠിച്ച കാലിക്കറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി കാമ്പസിൽ..

നിങ്ങളുടെ ചിന്തയിപ്പം കാമ്പസിൽ ചെന്ന് "കാട്" കേറുകയാണെന്നെനിക്കറിയാം..
ന്നാലും പറയണമല്ലോ..
ഇത് ങ്ങള് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന സ്ഥലമല്ല..!!
ങ്ങള് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന നഗ്നതയുമല്ല...!!

പറഞ്ഞ് വരുന്നത് 'MH ' എന്ന ഓമനപ്പേരിലറിയപ്പെടുന്ന മെൻസ് ഹോസ്റ്റലിലെ കാര്യമാണ്..

കേരളത്തിലെ പല കോളേജിലായ് പഠിച്ച്, ഡിഗ്രിക്ക് ടോപ്പ് മാർക്ക് വാങ്ങി, പി ജി പഠിക്കാൻ വേണ്ടി വന്നടിയുന്നവരുടെ സ്ഥലമാണത്..
വസ്ത്രങ്ങളുണ്ടാക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലായ്മ തിരിച്ചറിയുന്നവർ അവിടെയാണ്...
വിദ്യാഭ്യാസമല്ല വിഷയം...
കാഴ്ച്ചപ്പാടാണ്...

ഇന്നത്തെ പോലെ മൊബൈൽ കാമറ എല്ലാ മുക്കും മൂലയും പകർത്തി നടക്കുന്ന കാലമല്ല...
അവയൊന്നും വ്യാപകമാകാത്ത കാലമാണത്....!
നഗ്നത പുറത്ത് പോകില്ലെന്ന് ഉറപ്പുള്ള കാലം...!
അതുതന്നെയായിരുന്നിരിക്കാം ഒരു പക്ഷെ അന്നത്തെ അവരുടെ ധൈര്യവും..

കണ്ട് കണ്ട് അവർ നഗ്നരാണെന്ന കാര്യം പോലും നമ്മൾ മറക്കും..
കണ്ണും മൂക്കും പോലെ മറ്റൊരു അവയവമായ് മാറും കാഴ്ച്ചയിൽ പലതും...

പറയാൻ പോകുന്നത് അന്ന് നടന്ന ഒരു സംഭവമാണ്...
MH - ലെ ന്യൂ ബ്ലോക്കിന് അപ്പുറം C ഷേപ്പുള്ള ഭാഗത്ത്, മറുഭാഗം ബൊട്ടാണിക്കൽ ഗാർഡനാൽ മറയ്ക്കപ്പെടുന്ന, തുറസായ സ്ഥലത്ത്, ഒരു ഓപ്പൺ ടാങ്കുണ്ട്...
പുറത്തുള്ള ഒരാളുടേയും കാഴ്ച്ചയെത്താത്ത സ്ഥലമാണത്...
സൈഡിലായ് അലക്ക് കല്ലുകൾ നിരന്ന് ഒരു വലിയ ഓപ്പൺ ടാങ്ക്..
അലക്കാനുള്ള വെള്ളമെടുക്കാൻ വേണ്ടി എപ്പഴും നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ഒരു ടാങ്ക്..

കുളിമുറികൾ പലതുണ്ടെങ്കിലും ബഹുഭൂരിപക്ഷവും കുളിക്കാൻ വരിക അവിടേക്കാണ്...
അതൊരു സുന്ദരൻ കാഴ്ച്ചയാണ്..
തലയിൽ കെട്ടിയ തോർത്തും കൈയ്യിൽ ഒരു ബക്കറ്റുമായ് നഗ്നരായാണ് വരിക..
സോപ്പ് മിക്കവാറും ഓസാണ്...
അതെടുത്ത് ചെല്ലുന്നവൻ പെടും..
കൂടാതെ നല്ല സോപ്പ് വാങ്ങാത്തതിനുള്ള ഓസുകാരുടെ മുട്ടൻ തെറികളും...!
ടാങ്കിൽ നിന്നും ബക്കറ്റിൽ വെള്ളം മുക്കി തലയിലൂടെ ഒഴിച്ചാണ് കുളി..

പുലരും മുതൽ പാതിര വരെ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കുളിക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കും അവിടെ..
അതിലെ പോകുന്നവരുടെ സ്ഥിരം കാഴ്ച്ചയാണിത്...
കണ്ട് കണ്ട് പഴകിയ കാഴ്‌ച്ചകൾ...

ഈ ടാങ്കിൻ്റെ സൈഡിലൂടെ ബൊട്ടാണിക്കൽ ഗാർഡൻ്റെ ഓരം പറ്റി പറങ്കിമാവിൻ്റെ കാട്ടിലൂടെ വലിയ കല്ലുകൾക്കിടയിലൂടെ ഇറങ്ങിയാൽ വില്ലൂന്നിയാലിലെത്തും...
സയൻസ് ബ്ലോക്കിലേക്കുള്ള എളുപ്പവഴിയാണത്...
അതിലെയാണ് ഞങ്ങൾ സയൻസ് വിദ്യാർത്ഥികളുടെ യാത്ര..
ഈ വഴി മറ്റാരും വരാറുമില്ല... പോകാറുമില്ല...

ബോട്ടണി ഡിപ്പാർട്ട്മെൻറിലെ, പതിനഞ്ചോളം പെൺകുട്ടികളുള്ള ക്ലാസിലെ ഏക ആൺതരി താമസിക്കുന്നത് പ്രസ്തുത ടാങ്കിനടുത്തുള്ള ഹോസ്റ്റൽ വിംഗിലാണ്...
കടുത്ത അസൂയ്യ ഉള്ളിലുള്ളോണ്ട് ഞങ്ങൾക്കാർക്കും ഇഷ്ടമല്ല ഓനെ...
കൃഷ്ണനെ പോലെയാണ് അവൻ്റെ കാമ്പസ് ജീവിതം...
കാമ്പസിൽ അവൻ നീങ്ങുമ്പോൾ ചുറ്റുമൊരു പെൺവലയവും നീങ്ങും...
ഇഷ്ടല്ല... വെറുത്തു പോയി...
എന്തൊരു ബോറാണ്...ല്ലേ..?
എൻ്റെ ക്ലാസിലാണേൽ ഞാനടക്കം അഞ്ചാണ് ആണുങ്ങൾ...
മറ്റ് നാലാൾക്കാർ ആണായതല്ല പ്രശ്നം..
നാല് സുന്ദരികളുടെ ചാൻസ് കളഞ്ഞ തെണ്ടികളാണവർ...

ഓഹ്.. മറന്ന്...
ബോട്ടണീലെ ലെവൻ...
അതാണല്ലോ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നത്..
അവന് ഒരീസം കടുത്ത പനി...
ലീവായി...
അറിഞ്ഞ പെൺവർഗ്ഗം മുഴുവൻ ഉച്ചകഴിഞ്ഞ് അവനെ കാണാൻ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് ഒഴുകി.....
ഓഹ്... എന്തൊരു സ്നേഹം...
സാധാരണ മുൻവാതിലിലൂടെ ഓൾഡ് ബ്ലോക്കിലെ വിസിറ്റേഴ്സ് റൂമിൽ വരാറുള്ള കുട്ടികളാണ്..
പണ്ടെങ്ങോ ഫീസ്റ്റിന് വന്ന ഓർമ്മയിൽ വില്ലൂന്നിയാൽ എത്തി പുറക് വശം വഴി അവർ കയറി...
അല്ലേലും ബോട്ടണിക്കാർക്ക് കാട് ഒരു വീക്ക്നസ് ആണല്ലോ...?
വഴിയുടെ അവസാനം മതിലിൻ്റെ ചെറിയ വിടവ് തുറക്കുന്നത് നമ്മുടെ ടാങ്കിൻ്റെ മുന്നിലേക്കാണ്...
എന്തും സംഭവിക്കാം...
കാടായതിനാൽ വരുന്നത് അറിയാൻ കഴിയില്ല...
എത്തിയാലേ കാണൂ...

അവർ ഗേറ്റ് കടന്നതും കാണുന്ന കാഴ്ച്ച രണ്ട് പേർ നീരാടുന്നതാണ്...
തുണി പോയിട്ട് അരയിൽ ഒരു ചരട് പോലുമില്ല..
മലയാളം MA യിൽ പഠിക്കുന്നവനാണ് ഒന്ന്...
ക്രോസ് കണ്ട്രി ഒക്കെ ഓടി സമ്മാനം വാങ്ങുന്നവൻ...
മിനിമം 1500 മീറ്ററുണ്ടേലേ മൂപ്പര് ഓടാൻ തന്നെ തയ്യാറാകൂ.....
ഇതിപ്പം 50 മീറ്റർ ഓടാതെ ഹോസ്റ്റലിന് ഉൾവശമെത്തില്ല...
അവൻ ഉടൻ ഉസൈൻ ബോൾട്ടായി...
സെക്കണ്ട് കൊണ്ട് പറന്ന് അകം പൂകി...

(ടിയാൻ ഇപ്പം സബ് ഇൻസ്പെക്ടറാണ്... ഏട്യാണ് എന്നൊന്നും ഞാനായിട്ട് പറയുന്നില്ല..)

കുട്ടികളെ കണ്ട് അപകടം മണത്തറിഞ്ഞ അന്തേവാസികൾ ഉറക്കെ വിളിച്ച് കൂവി എല്ലാവർക്കും സിഗ്നൽ നല്കി......
പലരും ഷർട്ടിടാൻ റൂമിലേക്ക് ഓടി...

പക്ഷെ..
ഒരു ലക്ഷദ്വീപ്കാരൻ ടാങ്കിനടുത്തുണ്ട്....
വസ്ത്രമില്ല...
എത്തിക്കാൻ മാർഗ്ഗവുമില്ല...
കുട്ടികൾ എത്തി കഴിഞ്ഞു..
നനയാതിരിക്കാൻ കുറച്ച് ദൂരെ അലക്ക് കല്ലിലേക്ക് മാറ്റിവെച്ച തോർത്ത് അവനെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചു...
ചാടി പിടിക്കാൻ തരമില്ല..
ടിയാന് കായിക ശേഷി അത്രയ്ക്കില്ല...
ഇനി ഓടിയാലും മാനം പോവും..
അവരെത്തിയതാണെങ്കിൽ ലെവൻ കാണാനും വൈകി...
പക്ഷെ ലെവൻ ബുദ്ധിമാനാണ്..
എന്ത് ചെയ്യുമെന്നറിയാതെ ശ്വാസമടക്കി ഒരുപറ്റം പേർ ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്ന് ഉറ്റുനോക്കുന്നു..

കയ്യിലുള്ള ബക്കറ്റ് എടുത്ത് നഗ്നത മറയ്ക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങളെല്ലാവരേയും ശരിക്കും ഞെട്ടിക്കുന്ന രീതിയിലുള്ള ഒരു പെരുമാറ്റമാണ് അവനിൽ നിന്നുണ്ടായത്..

അവൻ ബക്കറ്റ് തലയിലൂടെ കമഴ്ത്തി അവിടെ കുത്തനെ നിന്നു...

നഗ്നതയെന്ത് എന്നതല്ല അവിടത്തെ വിഷയം...
അതാരുടേതാണ് എന്നതാണ്..
ഏത് കാലത്തും അതുതന്നെയായിരുന്നു വിഷയം...
അവൻ ഐഡൻ്റിറ്റി കൊടുത്തില്ല..
രാവിലെ തൊട്ട് വൈന്നേരം വരെ എത്രയോ പേർ കാണുന്ന സീനാണിത്...
അവരും കണ്ടോട്ടെ..
ആരാന്ന് അറിഞ്ഞാലല്ലേ നാണക്കേട്...
അല്ലേലും വസ്ത്രങ്ങൾക്കിടയിൽ നമ്മളെല്ലാവരും നഗ്നരാണെന്നറിയാത്തവർ ആരുണ്ട്..?
വന്ന കുട്ടികൾ ഒരു നോട്ടം അങ്ങോട്ടും, ബാക്കി മറുവശത്തേക്കുമായ് നോക്കി കടന്നു പോയി..

(ഇനി ലെവനെ പറ്റി...ടിയാൻ ഇപ്പം സയൻസ് & ടെക്നോളജിയുടെ തലപ്പത്താണ്... എങ്ങനെ എത്താതിരിക്കും..? ഇതല്ലേ മൊതല്... )

ഇങ്ങനെയുള്ള പല തമാശകളുടേയും കളിയരങ്ങായിരുന്നു ക്യാമ്പസ്..
തൊണ്ട പൊട്ടുമാറുറക്കെ തെറിപ്പാട്ടുകൾ പാടാൻ പറ്റുന്ന ഏക സ്ഥലം..
പരീക്ഷയ്ക്കിറങ്ങുകയാണെന്നറിയുമ്പോൾ ആകെ മേലുള്ള ഒറ്റമുണ്ട് ഉരിഞ്ഞ് ''ശകുനം കണ്ടിട്ട് പോടാ " എന്ന് പറയുന്ന വെറുപ്പിക്കൽ ചങ്കുകൾ നിറഞ്ഞ സ്ഥലം..
എന്തിനെല്ലാമാണ് അവിടം സാക്ഷ്യം വഹിച്ചത്...

ഹോസ്റ്റൽ ഡേ സെലിബ്രേഷൻ ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റലുമായ് ചേർന്നിട്ടാണ്..
ഒരു രാത്രി മുഴുവൻ ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ അരങ്ങേറുന്ന കലാപരിപാടികളോട് കൂടി..
ഉദ്ഘാടനം പലപ്പോഴും റജിസ്ട്രാറിൽ തുടങ്ങി പല പ്രമുഖരുമാവും....
ഉദ്ഘാടനവേദിയിൽ സമ്മാനദാനമുണ്ട്..
രണ്ട് ഹോസ്റ്റലിലായ് നടക്കുന്ന വ്യത്യസ്ത മത്സരങ്ങളിൽ വിജയിച്ചവർക്ക്...
അതിൽ ചീട്ടുകളിയും ചെസ്സും കാരംസും ഉണ്ട്..
അത് മാത്രമല്ല...!
"ഉത്തരാധുനിക കവിത", "ഉത്തരാധുനിക കഥ" എന്നീ ഐറ്റങ്ങളിൽ ഒന്നാം സ്ഥാനം കിട്ടിയവർക്കും വിശിഷ്ട വ്യക്തികൾ സമ്മാനം നല്കും...
അതെന്താണെന്ന് അറിയാത്ത ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റൽ നിവാസികൾ ഞങ്ങളെ ഉറ്റുനോക്കും, ശല്യം ചെയ്യും..

തെറിപ്പാട്ടിനും, Adult joke പറച്ചിലിനും മത്സരം വെച്ച്, പേര് മാറ്റി പ്രമുഖരെ കൊണ്ട് സമ്മാനം നല്കുന്ന ഏക സ്ഥലം ലോകത്ത് ഇത് മാത്രമേ കാണുകയുള്ളൂ...
അതാണ് MH...

" അഗസ്ത്യഹൃദയം " എന്ന കവിതയുടെ മുഴുനീള പാരഡിയായ് കേട്ട "അഗമ്യഗമനം" ഇപ്പഴും ഇടയ്ക്ക് ചെവിയിൽ വരും...

" അതിനുള്ളിലെവിടെയോ എവിടെയോ തപമാണ് എയ്ഡ്സ് " എന്ന വരിയിൽ അവസാനിക്കുന്ന കവിഭാവന ഓർത്ത് നെടുവീർപ്പിടും...

എത്ര ഓർമ്മകളാണ് അവിടെ...
ഒരുപാടുണ്ട് പറയാൻ..
ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല കാലം ഏതെന്ന് ചോദിച്ചാൽ നിസ്സംശയം പറയുന്ന ഒറ്റവാക്കായ് ഇപ്പഴും MH നിൽക്കുന്നത് വെറുതെയല്ല...
അത്രയ്ക്ക് അനുഭവങ്ങൾ ഉണ്ട് അവിടെ...
പറയാൻ തുടങ്ങിയാൽ എപ്പിസോഡ് എപ്പിസോഡായ് പറയേണ്ടി വരും...

മിസ് യൂ MH... <3 <3