..

بابت به دنیا اومدنت باید از کی تشکر کنم؟

از خدا؟ از کائنات؟ از پدر و مادرت؟

یا از خودت که مثل شبنم روی گلِ انار نشستی؛ روی قرمز ترین نقطه ی قلبم.

میدونی، میگن پروانه ها هیچوقت نمیتونن نقش و نگارای جادویی روی بال هاشون رو ببینن،

آدما هم

اونا هیچوقت نمیتونن خودشونو از بیرون نگاه کنن تا بفهمن چقدر قشنگی اطرافشونو احاطه کرده.

به نظر من هم،

تو از تموم آدما و قشنگیای دنیا، دو صد درصد قشنگ تری :)

چون علاوه بر خودت من رو با تموم احساساتم تو دلت جا دادی.

اگه بخوابی من کل شب بهت telegraph میکنم، به چشمات، به آسمون.

با خودم فکر میکردم چطوری میشه که همیشه مال خودم باشی؟

همونطوری که ماه همیشه واسه آسمونه و جای دیگه نرفته.

چطوری میشه قشنگیای بینمون تموم نشن؟ میدونی، من هرچقدر به آیندمون فکر میکنم قشنگه،

میدونی چرا؟ چون تو قشنگش میکنی، تو دلیل قشنگی زندگیمی، قول بده همیشه تو آسمونِ قلبم ماه بمونی

 ִֶָ𝑯𝑩𝑫 . 𝑳𝒚