...

سال ها پيش، روزى كه قسمتى از وجودم همراهش رفت، از درد به خودم پيچيدم، شكستم.بعدها فهميدم هيچكس و هيچ چيز جاى اون تكه رو پر نميكنه، قلبم خاموش شد. زندگى رو ادامه دادم. ولى لحظاتى هم بود و هست كه درد فقدان راه نفسمو مى بنده.

بارها اين جمله رو شنيدم "چيزى كه تو رو نكشه، قوى ترت ميكنه" ولى كسى نگفت تو انسانى نه فولاد، به همون اندازه كه قوى ميشى تلخ و سخت هم ميشى.

تنهايى رو انتخاب ميكنى و راهى براى ديگرى نميزارى، بدون اينكه خودتم متوجه باشى رابطه ات رو خراب ميكنى، در نهايت زودتر از دلبستگى ميرى.

من براى از دست دادن و گذشتن قوى شدم نه براى به دست آوردن و موندن...