روایت امام عصر علیه‌السلام در نقض انتخابات و حاکمیت مردم
https://t.me/hag10313از سعد بن عبد الله قمی در حدیثی طولانی روایت شده است...
که از امام مهدی (ع) ـ‌در حالی که آن حضرت پسر کوچکی در زمان حیات پدرش امام حسن عسکری (ع) بود‌ـ سؤال می‌کند:
عرض کردم: مولای من! مرا از علتی که مانع انتخاب امام توسط مردم می‌شود باخبر فرمایید.
فرمود: «مصلح یا مفسد؟» گفتم: مصلح.
فرمود: «آیا امکان دارد انتخاب مردم بر شخصی مفسد واقع شود در حالی که هیچ کس از آنچه در ذهن دیگری از فساد یا صلاح می‌گذرد آگاهی ندارد؟» عرض کردم:آری.
فرمود: «علت همین است و این علت را با برهانی که عقل تو در برابرش سر تسلیم فرود آورد برایت روشن می‌کنم. مرا از فرستادگانی باخبر کن که خداوند متعال آنان را برگزید، کتاب بر آنان نازل فرمود و آنان را با وحی و عصمت تأیید فرمود به طوری که آنها برترینِ امت‌ها هستند و بهترین مردم در انتخاب کردن می‌باشند مثل موسی وعیسی.
آیا با وجود بزرگیِ عقل و کمال علمشان اگر می‌خواستند کسی را به اختیار خودشان برگزینند آیا امکان دارد که انتخابشان بر منافق افتد در حالی که خودشان فکر می‌کردند او مؤمن است؟» عرض کردم: خیر.
فرمود: «این موسی کلیم الله است که با وجود بسیار بودن عقل و کمال علمش و نزول وحی بر او از اعیان و اشراف قومش و بزرگان لشکرش هفتاد تن را برای میقات پروردگارش برگزید. اینان از کسانی بودند که شکی در ایمان و اخلاصشان نداشت، اما اختیار آن حضرت بر منافقان واقع شد.
حق تعالی می‌فرماید: «و موسی از میان قومش هفتاد مرد رابرای میقات ما برگزید... تا آنجا که می‌فرماید: هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد مگر اینکه خداوند را به صورت آشکارا ببینیم. پس به سبب ظلم‌شان صاعقه‌ای آنها را فرو گرفت».
حال که درمی‌یابیم اختیار و انتخاب کسی که خداوند به پیامبری برگزیده است بر فاسد واقع شد نه بر صالح ـ‌در حالی که خودِ آن حضرت گمان می‌کرد صالح‌ترین‌ها را برگزیده نه فاسدترین‌ها را‌ـ متوجه می‌شویم کسی را یارای برگزیدن نیست مگر آن کس که از آنچه در سینه‌ها مخفی است و آنچه ضمایر در خود دارند و دسیسه‌هایی که درون‌ها در خود پیچیده‌اند آگاه باشد.
بنابراین هیچ برتری برای اختیار و انتخاب انصار و مهاجرین وجود ندارد آن هم بعد از اینکه اختیار انبیا بر اهل فساد واقع شد آن هم هنگامی که می‌خواستند اهل صلاح را برگزینند....».
کمال الدین: ص 461 ؛ دلایل الامامه: ص 515 ؛ بحار الانوار: ص 96.