.
🔴 سکوت یا انفعال؟(درپاسخ به درخواست‌ها و انتظارات چندوقت اخیر از این صفحه)
در این برهه‌‌ی اخیر برای تاثیرگذاری بر تصمیمات نمی‌توانستیم کارایی چندانی داشته باشیم.
زیرا برای اثر گذاری بر روند موجود در ابتدا حضور فیزیکی اولویت دارد و در ادامه نیز نیاز به مطرح کردن گفته‌ها برای ایجاد یک جریان موثر بودیم که قائل به هدفی مشخص درون دانشگاه باشد.
حال اگر در این فضای شک صرفا نامه‌ای را بازنشر میکردیم و یا از کمپینی حمایت میکردیم و یا پیگیر خواست‌های نسنجیده که فقط رویه‌ی قضیه را می‌سنجد (برای مثال اهمیت دادن به طرح مضحک ارزیابی که از طرف وزارت مطرح شده) می‌شدیم؛ این اقدامات صرفا جنبه‌ی رفع تکلیف برای ما می‌داشت و عمل مان همانند یک خبررسانی ساده که از دست هر رسانه‌ای برمی‌آید تعبیر می‌شد. باید یادآوری کرد گروه حاضر وظیفه‌ی خود را صرفا خبررسانی نمی‌داند و خبر را فقط برای اعلام رخدادی بیان خواهد کرد که توانایی تغییر آن را داشته یا حداقل بر آن اثرگذار باشد.
اما نکته‌ی مهمتر آن است که هر عملی(صرفا در این مقطع و در این موضوع مشخص) بازده چندانی نیز به همراه نداشت.
در این بین ناصواب دانستن جهت‌گیری عده‌ای دیگر از دانشجویان از جمله تشکل‌های سیاسی و همچنین جریانات صنفی کشوری، ما را از همراهی با ایشان باز می‌داشت.
با وجود تلاش‌های اولیه برای اقداماتی در راستای یک هماهنگی، این امر میسر نشد در حالی که در ثمربخش بودن آن نیز شک بود.
در این هنگام با وجود مخالفت با آموزش مجازی و ادامه‌ی ترم که قبلا به آن اشاره کرده بودیم، تصمیم بر سکوت در قبال این مسائل گرفته شد. در حالی که شاهد بی‌اهمیتی به مقوله آموزش و به قولی ماسمالیته شدن ترم هستیم.
قبل از ورود ویروس کرونا به کشور تیم صدای چمران به چگونگی همه‌گیری این ویروس توجه داشت
و دقیقا از روزی که اولین نمونه مثبت بیماری کرونا در کشور به طور رسمی تایید شد به منظور حفظ سلامت همه دانشگاهیان از جمله دانشجویان و کارکنان اقدام به انجام کار میدانی و در نهایت بیان درخواست‌ها در جلسه‌ای با ریاست و معاونین دانشگاه حول محور این بیماری صورت گرفت.
نتیجه آن اقدامات و رایزنی ها و همچنین جبر موجود منتهی به تعطیلی دانشگاه که زود انجام پذیرفتن آن صد البته با توجه به شرایط و امکانات موجود اقدامی کامل مناسب در جهت حفظ و صیانت جان و سلامتی دانشجویان بود.
پس از مرحله متوقف شدن فعالیت دانشگاه‌ها این گروه با شناسایی اولویت دانشجوها اقدام به بیان دغدغه ها نمود که در این راه سعی بر این شد که واقعیت موجود انعکاس یابد تا این شرایط باز محفلی نشود برای ماهیگیری از آب گِل آلود در مصاحبه ها و ارتباط گیری با مسئولین.
از این رو در طی این مدت اطلاعیه ها و مصاحبه های مسئولین وزارتی و دانشگاهی بدون اغماض(هرچند که بسیاری از این مصاحبه ها و اطلاعیه ها ارزش پرداختن نداشت و به آن پرداخته نشد.) مورد نقد و بررسی قرار گرفته و تمامی پیشنهادات و دغدغه‌ها بدون کاستی و سانسور انتشار یافت.
پس از تصمیم بر ادامه ترم به صورت مجازی اقدام به مخالفت و موضع گیری در برابر این تصمیم نابخردانه صورت گرفت،تصمیمی که بدون در نظر گرفتن هزینه ها،نبود زیرساخت،دسترسی نداشتن دانشجویان به سیستم های خانگی و...انجام گرفته بود.البته باید پذیرفت که این‌ها فقط ظاهر قضایا هستند و باب شدن آموزش مجازی دکان تازه‌ای برای دانشگاه‌ها در راستای پذیرش دانشجو بدون محدودیت و نیز بی‌کیفیت شدن آموزش خواهد بود.
حال پس از گذشت کمی از این دستور دم خروس هویدا شد نه خبری از اینترنت رایگان (که سایت دانشگاه اطلاع رسانی کرد)بود،نه زیرساخت ها(پهنای باند و سرعت اینترنت که خود را در کیفیت صدا و تصویر نشان می دهد)مناسب است و عملا هزینه ها و دسترسی نداشتن افراد مستضعف و کارگری جامعه به سیستم های خانگی و حتی گوشی هوشمند مناسب هم به طور کلی برای مسئولین و حتی بعضی اساتید مهم تلقی نشده است.
زیرا مشاهده میکنیم بعضی از اساتید اقدام به انتشار دروس خود با حجم های سنگین و فرمت هایی که فقط با استفاده از سیستم های خانگی نمایش داده می شود اقدام می کنند که در برابر اعتراض دانشجویان، جواب هایی از جمله تهیه کنید یا در بهترین حالت اقدام به سکوت می کنند.
اما با این حال پس از انتشار بخشنامه وزارت علوم که به طور کامل و هرچند صوری تمام بار تصمیم گیری را بر دوش دانشگاه قرار داده اما به طور واقعی و کاملا عمدی هزینه ی تصمیمات خلق الساعه خود را بر دوش دانشجویان انداخته بود.
از این رو سیاست صدای چمران (از آن رو که آشنایی با تصمیمات و نحوه مدیریت مسئولین در مسائل گذشته را داشتیم و به آن معترض بودیم ،مسائلی که در برابر بحران امروز به واقع هیچ بودند) سعی بر ایجاد یک هم‌نظری بر روی یک مورد خاص یعنی مخالفت با آموزش مجازی بین بخشی از فعالان دانشگاه بودیم برای انجام فعالیت صنفی برای صیانت از حقوق دانشجویان.
کاملا مشهود است که در این وانفسا عده ای از فعالان و دانشجویان عزیز دست یاری ما را فشرده و به بیان مشکلات پرداختیم هرچند که عایدی نداشت.
دوستانی نیز در این میدان حاضر بودند که از این آب گِل آلود ماهی ای یافت نکردند و همچون گذشته با عوض شدن دغدغه‌ها، رویکرد آنان نیز عوض شد و حوزه فعالیت خود را پس از مدتی باز تعریف کردند زمانی معترض به زندانیان سیاسی، زمانی توصیف نوروز و حال معترض به شرایط پساکرونایی.
اینان به طور خواسته و ناخواسته با چندگانگی زمین را برای تصمیمات غیر کارشناسی و عدم پاسخگویی مسئولین هموار میکنند.
پس از بخشنامه یاد شده سیاست صدای چمران که تا قبل از آن موضع تحلیل وضعیت و نصیحتی بود تغیر یافت زیرا که در تصمیمات آقایان مسئول کوچکترین اعتنایی به طبقه کم برخوردار و صلاح دانشجویان دیده نمیشد.
بدین جهت بعضی دوستان ما را به انفعال و یا حتی تایید وضع موجود متهم کردند.
لازم به ذکر است در طی این مدت اظهار نظر و مصاحبه قابل اعتنایی از مسئولین دانشگاهی مشاهده نشده است فقط در طی روزهای گذشته مصاحبه ای از یکی از مسئولین دانشگاهی انتشار یافته بود که ایشان فرموده بودند به دنبال برگزاری امتحانات پس از ۱۵ تیر ماه یا مرداد یا شهریور ماه هستند
به ایشان توصیه میکنیم اگر درک وضعیت و بحران موجود به این شدت برای ایشان سخت می باشد حداقل به هواشناسی توجه ویژه تری به عمل بیاورند.
تا اینگونه فشار روانی بیشتری به بخش زیادی از جامعه وارد نکنند.
در این میان ما به دلیل نداشتن نیروی فعال میدانی در سطح شهر اهواز عملا هر تحلیل ما از وضعیت، به سان عملی عبث تعریف می‌شد.
با این وجود در ادامه از اقدامات مثبتی که شاید شاهد آن باشیم استقبال خواهیم کرد.
