.
“හරි හරි මචන් පොඩ්ඩක් ඉදපන් මම මේ පොඩි වැඩක් කරන ගමන් ඉන්නෙ” ජයරත්න මාමා කාත් සමගදෝ උස් හදින් දුරකතන සංවාදයක යෙදෙනු මට ඇසුනි.
“අහ් හා හරි හරි ඊඉදපන්කො මම විනාඩි 10න් එන්නම් ඔතන්ට” තවදුරටත් එලෙස කී ඔහු දුරකතන ඇමතුම විසන්දි කලේය.
:පුතා හරි ප්‍රශ්නෙනෙ,මම නොගිහින්ම බැරි හයර් එකක් දැන් යන්න වෙනව.ඔයාට තමයි තනියම වැඩේ කරන්න වෙන්නෙ.මම පුලුවන් ඉක්මනින් එන්නම්.මම එද්දි වැඩේ ඉවර කරල තියන්නකො.මම ගිහින් එන්නම් පුතා” එහෙම කියපු ජයරත්න මාමා ඉක්මනින් පඩිපෙල බැසගෙන පහත මාලයට ගියේය.
සුලු මොහොතකින් ඔහුගේ වෑන් රථය පන ගන්වන හඩත් ඔහු නිවසින් නික්ම යන හ්ඩත් මා හට ඇසුනි.
ජය්යරත්න මාමා අපේ ගමේ ඉහල සමාජ තත්වයක් ඇති කවුරුත් පිළිගන්නා හොද සල්ලි කාරයෙකි.නමුත් ඔහු ඒ සේරටම වඩා ගමේ මිනිසුන් අතර ඔහු ප්‍රසිද්දවී ඇත්තේ බෙහෙතකටා සතයක් පිනට නොදෙන මසුරෙකු ලෙසය.
ජයරත්න මාමා අපීටද දුරින් නෑදෑයෙකු වෙයි.නමුත් නෑදෑකමට වඩා ඔහු අපේ නිවසට එන්නේ යන්නේ අපේ තාත්තාගේ ගජ මිතුරෙකු නිසාය.
අද හවස ජයරත්න මාමා මාව නිවසටම ඇවිත් එක්කගෙන ආවේ ඔහුගේ පරිඝනකයේ යම් දෝශයක් නිසා එය ක්‍රියාවිරහිත වී තිබූ නිසාය.
මාමා ගිය පසු මම පරිඝනකය පරීක්ශා කර බැලීය.එය ඇත්තටම ඕන් වෙන්නේ නැත.පරිඝනකය ගලවා පරීක්ශා කර බැලූ මට දැකගන්න ලැබුනේ එහි ඇතුලත එක වයරයක් ගැලවී ඇති බවයි.එය නැවත සවි කල විට පරිඝනකය කිසිම ප්‍රශ්නයක් නොමැතිව ක්‍රියාත්මක විය.මම සිතා සිටියාට වඩා ඉතා සුලු දෝශයක් පරිඝ්නකයේ තිබීම නිසා මා කනස්සලට පත් විය.මොකද දැන් මම ජයරත්න මාමා එනකන් නිකරුනේ තවත් බොහෝ වේලා රැදී සිටිය යුතුය.
ජයරත්න මාමලාගේ ගෙදරා ඉදන් අපේ ගෙදරට කිලෝමීටර 6ක් විතර දුරයි.ඉතින් දැන් මට ඔඅයින් යන්න විදියකුත් නැහැ.ජයරත්න මාම ඇවිදල ඇවීදල එනකන් බලන් ඉන්නම වෙනව මට ද්හැන් ගෙදර යන්න.
එයා යන්න කලින් කොම්පියුටර් එක හදන්න පුලුවන් උනානම් එයත් එක්කම යන්න තිබ්බ.දැන් ඉතින් කරන්න තියෙන එකම දේ මාමා එනකන් වාඩිවෙලා ඉන්න එක.අපෝ එකතැන වාඩි වෙලා ඉන්නව කියන්නෙ මටනම් එපාම කරපු දෙයක්.
මම කම්මැලි කමෙන් කම්මැලි කමෙන් ගිහින් මාමගේ පරිඝනක මේසය අසල තිබූ සැප පහසු හාන්සි පුටුවේ වඩි උනා..පුටුවේ තිබූ සැප පහසු බව නිසාමදෝ මට පුටුවේ හාන්සි වී සිටියදීම ඇස් පියවෙන්න ගත්ත..
“ටොක් ටොක් ටොක්..”
කවුරු හරි කෙනෙක් පඩිපෙල දිගේ ඉහලට නැගගෙන එනවා මට ඇහුන.කෙමෙන් කෙමෙන් ඒ අඩි සද්දය මගේ ලගටම ආවා.
” පුතා ඔයාට නින්ද නියාද?.. බලන්නක්කො මේ මාම තාම නෑනේ..ඌයාට වැඩේ පට්ටල් කරල ගියා නේද?”
මගේ නින්දි මත කොහෙන් ගියාද නැති උනා..අම්මට සිරි…සුදුම සුදු පාට කෙසෙල් කදන් දෙකක් වගේ පට්ට සෙක්සි කකුල් දෙකක්ක් මගේ ඉස්සරහ..කොටම කොට සාය නිසා දනහිසෙනුත් අගල් දෙකක් තුනක් උඩට යනාකන් පේනව.
හිරට හිරේ ඇදපු ලා කොල පාට බ්ලවුස් එකට ගෝව ගෙඩි දෙකක් වගේ හිර වෙලා තද වෙලා තන් දෙක පුම්බල වගේ..අත් කොට සාය නිසා කිරි සුදු පාට අත්දෙකම එලියෙ..කිහිල්ලෙ තබයි කලුඉ මික්ස් වෙච්චි මයිල් ලාවාට පේනව බ්ලවුස් අත් අස්සෙන්.ස්ට්‍රේයිට් කරපු කොන්ඩෙ සුලගට එහෙ මෙහෙ ලෙලදෙනව රන හන්සියෙක් වගේ..ආයිශ් අම්මාහ්..සෙක්සිම සෙක්සි හිනාවක් දාගෙන මගේ ඉස්සරහ මේ ඉන්නෙ වෙන කවුරුවත් නෙවෙයි..ජයරත්න මාම මේ මාස කීපෙකට කලින් ගෙනාපු කිරි ටොයිස් මනමාලි.
ජයරත්න මාම බිස්නස් කර කරම ඉදල වයසට ගියපු ලොන්තයෙක්,මිනිහට වයස අවුරුදු හතලිස් පහක්ද කොහෙද,මේ කෙල්ලටනම් අවුරුදු විසි හතක්ද අටක්ද කොහෙද කියල කවෘහරි කිවුව මට මතකයි.මටත් වෙන්නෙ අවෘදු දහ නවයයි.ඒත් ඉතින් මම මේකිට කතා කරන්නෙ නැන්ද කියල.
“මොකද්ද පුතා කම්පියුටර් එකට වෙලා තිබුනේ? දැන්නම් වැඩ නේද? ඔයා හැදුවද ඒක? ” ඕන් වෙලා තිබුනු පරිඝනක තිරය දිහා බලාගෙන නැන්දා ඇහුවා.
“අනේ මේකට අලුත් ලස්සන සින්දු ටිකක් ඩවුන්ලෝඩ් කරල දෙන්නකො පුතා..”
එහෙම කියාගෙනම නැන්දා කොම්පියුටර් එක ඉස්සරහා වාඩි උනා..කකුලක් උඩ කකුලක් දාගෙන.අම්මෝඅ කොටම කොට සාය පොඩ්ඩක් උඩට ගියත් එක්ක.කලව දෙකේ භාගයක් එලියෙ.අම්මෝඅ ඒ සුදු කෙසෙල් කදන් වගේ කකුල් දෙක්කම ඕන මිනිහෙක් වනචරයෙක් වෙන එක සාදාරනයි.
ඒ මදිවට ඒකිගෙන් එන පිච්චමල් සුවද මගේ මෝල තවත් වැඩිකලා..අම්මෝඅ මාරම සෙක්සි සුවදක් එන සෙන්ට් එකක් ඒකි ගහල තිබ්බේ.
ඒ අස්සෙ මගේ පයියත් කෙලින් වේගෙන එනව..සැරින් සැරේ කලිසම උස්සගෙන කෙලින් වෙන්න හදනව..මම බොහොම අමාරුවෙන් පාලයන කරන් හිටියේ.මේ හුත්ත කකුල් දෙක එලියෙ දාගෙන මාව මෝල් කරනවනෙ.දැන්ම යන පාටාකුත් නෑ..කොම්පියුටර් එකා ඔබ ඔබ ඉන්නව.
sinhala wal katha is very very interresting.
“අනේ මටත් පිස්සු..මේ කොල්ල මහන්සි වෙලා මේක හැදුව..තේ එකක්වත් දෙන්න බැරි උනානෙ..ඉන්න මම හදන් එන්නම්”
එහෙම කියපු නැදා මල් හිනාවකුත් දාගෙනම සෙක්සි විදියට පුටුවෙන් නගිට්ටා..ඒකිට තිබ්බෙ හරිම වල් පෙනුමක්.ඒක ඒකිගෙ සාමාන්‍ය බැල්ල වෙන්න ඇති ඒත් ඒ බැල්ලට මගේ මුලු සර්වාංගෙම හිරිවැටිල ගියා.