....

♻️چندین سال است که بحث وحدت اسلامی در جهان اسلام توسط ما مطرح می شود، اما هنوز در ایجاد وحدتی دینی در کشور خود در مانده ایم.

♻️ایران سرزمینی است با زبان ها، فرهنگ ها و عقاید مختلف که دارای یک مرز سیاسی مشترک می باشد و فرهنگی مسلط به نام ایرانی اسلامی تمام این زبان ها، فرهنگ ها و قومیت ها را در زیر یک پرچم متحد می کند. شاید هیچ کشور دیگری چنین پتانسیلی نداشته باشد.

♻️از دیرباز تاکنون اقوام و مذاهب مختلف در کنار هم زندگی کرده اند، در کنار هم با دشمن جنگیده اند، قحطی را کنار هم بوده اند، تحریم را با هم سر کرده اند، استعمار را با هم بیرون کرده اند، همه با هم مشروطه اعلام کردند و همه با هم پس از انقلابی عظیم رای به قانونی دادند که یکی از اصول اساسی آن آزادی عقیده بود و تفتیش عقاید را ممنوع می دانست.

♻️اما امروزه میبینیم در گوشه و کنار کشور فرقه های مختلف به دنبال استقلال هستند و راه خود را جدا می دانند. خلق #عرب به دنبال استقلال #خوزستان است. #ترک ها خود را #ایرانی نمی دانند، #کرد حرف خود را می زند. #سُنی خود را در کمال تبعیض و نابرابری می بیند و در آخرین مورد #دراویش و تصوف که تا به امروز بی آزارترین فرقه مذهبی در کشور بوده اند نیز دست به اقداماتی انتحاری زده اند. 

♻️تصوف را نه می توان از تاریخ ما جدا کرد، نه از فرهنگ و نه حتی از ادبیات. در بیت بیت اشعار ما صوفی گری موج می زند. در ذره ذره اندیشه های ما تصوف هویداست. آزادمرد ترین فرد ایرانی خود را مرید مرشدی می داند. سیاست، فرهنگ، هنر و تمام عناصر و اجزای فرهنگ ایرانی اسلامی با تصوف آمیخته است.از این حرف برداشت اشتباه نشود. منظور این نیست که همه ما صوفی هستیم. بحث حضور تصوف در تاریخ و فرهنگ ما و تاثیر و تسلط آن است. به گونه ای که قابل انکار نیست. اما این فرقه تاکنون درکنار دیگر مذاهب و فرقه ها در صلح زندگی می کرد. در مقابل تمامی تبعیض ها و فشارها صبر و تحمل می نمود و خود را هیچگاه در قالب دشمن مطرح نکرد. اما چه شد که ما این چهره از تصوف را دیدیم؟

♻️فکر کنم زمان آن رسیده که به جای تئوری توطئه که تاکنون پاسخی مناسب برای هیچ سوالی نبوده است، از دریچه ای حقیقی تر به موضوع نگاه کنیم. هر اندیشه ای که به مذهب و امر مقدس رجوع می کند استعداد خشونت را دارد. بهترین را برای جلوگیری از بروز خشونت ایجاد فضایی مناسب برای درکنار هم قرار گرفتن و صلح این فرقه هاست. هر اندازه فضا تنگ تر و محدودتر شود، احتمال طغیان بیشتر است.

♻️فقط دراویش نیستند که آنها را به #داعش منصوب کنیم. فرقه ها، قومیت ها و گروههای بسیاری به تبعیض، نابرابری، محدودیت ها، ممنوعیت تحصیلی، شغلی و سایر محدودیت ها اعتراض دارند و هر روز نیز بر شمار آنها افزوده می شود.

♻️فرض را اگر بر حضور داعش در این فرقه ها بگذاریم، باز هم این سوال پیش می آید که چگونه داعش به عنوان فرقه ای کوچک بر ما پیشی گرفت و توانست گروه هایی که تحت نظر این نظام و در این کشور هستند را تحت نفوذ و سیطره خود قرار دهد؟

♻️وقت آن است که کثرت را بپذیریم. در عالم معرفت تک صدایی و تک فکری امکانپذیر نیست. باید برای همه امکان حضور فراهم شود. اگر به دنبال وحدت هستیم ابتدا باید کثرت را بپذیریم.

♻️از روزی که اندیشمندان دینی بحث #پلورالیسم_دینی را مطرح کرده اند نزدیک به دو دهه میگذرد و امروز با سیری در احوال جهان به خصوص کشورهای اسلامی در میابیم که پلورالیسم و تکثرگرایی و دین داری معرفت اندیش به جای معیشت اندیش تنها گمشده جوامع دینی برای برقراری آرامش و جلوگیری از تنش های موجود است.

♻️وقتی شما صاحب رای بودید قبول میکنید که صاحبان رأی دیگری هم وجود دارد. معنا ندارد که ما در عالم رأی، نظر و در عالم معرفت جزم اندیش و تک رو باشیم و بپنداریم در هر زمینه ای یک رای بیشتر وجود ندارد و آن هم رای ماست و بعد با قدرت بخواهیم آن را اعمال کنیم.

♻️راه وحدت فرق اسلامی که امروزه از آن سخن میرود، جز این نیست که این کثرت در قرائت ها و تفسیرهای مختلف از دین را طبیعی بدانیم و آن را بپذیریم. همچون چند درخت که در سرزمینی واحد روییده است. نه اینکه در دل دیگران را جهنمی بدانیم و هنگام نام بردن از بزرگان طرف مقابل بی احترامی کنیم و انتظار احترام به مقدسات خویش را داشته باشیم.

♻️دنیای دین همچون اقیانوسی عظیم است که در آن میتوان دنیاهای بسیاری تجربه کرد، گوهرهای بسیار صید نمود و در آن سیر و سفر نمود و هیچگاه تمام نشد. لذا باید برداشت دیگران را از این اقیانوس بزرگ طبیعی بدانیم و همچنان که خود را حق دانسته، دیگران را نیز صاحب اندیشه، معرفت و حق فرض کنیم. مگر شیعیان و سنیان کم با هم جنگیده اند و کم در تخطئه یکدیگر کتاب نوشته اند؟ اگر این کثرت به وحدت رسیدنی بود تاکنون رسیده بود. درمقابل هر ادله و استدال این طرف در طرف دیگر استدلال وجود دارد و در مقابل هر حرف، حرفی در طرف مقابل.

♻️باید آتش بسی داد. اما نه آتش بسی از سر یأس و درد و اندوه و حسرت، که چرا رقیب به حق گردن نمینهد و دل به قول صواب نمیسپارد، بلکه آتش بسی از سر درک تازه ای از ماهیت این نزاع؛ آتش بسی ناشی از جانشین کردن جنگ با بازی و مسابقه؛ آتش بسی از سر قبول کثرت.

همچون قبول کثرت اقوام و ملل. باید قبول کرد که #تشیع و #تسنن دو پاسخ بوده اند به دعوت پیامبر اسلام.

ثواب و عقاب را هم به خداوند وانهاد که آن نه در گرو الفاظ ظاهری و معتقدات ذهنی است، بل در گرو سوز دل و ایمان و تملق جان آدمی با معنا و قدسیت است.

♻️هر فرقه و گروهی هم استعداد دوست شدن را دارد و هم مستعد دشمن شدن است. در کدام سنخ قرار گرفتن آن در گرو فضای موجود و نوع برخورد ساختار با آن است.

"مجمع اصلاح طلبان اندیمشک"

Majma_Eslah@