کرونا، کوبیدن امروز و رقص فردا
جعفر خیرخواهان و حسین بخشاییبخش دوم
امروز که مطلب را می‌نویسم، تعداد مبتلایان روزانه ویروس کرونا در کل منطقه بزرگ 60 میلیون نفری هوبئی صفر شده است.
انجام تشخیصها به مدت چند هفته ادامه خواهد یافت و بیشتر می‌شود اما سپس شروع به کاهش خواهد کرد. با مبتلایان کمتر، نرخ مرگ‌ومیر نیز شروع به کاهش می‌کند. و تلفات جانبی نیز کاهش می‌یابد: افراد کمتری از علل بی‌ارتباط با ویروس کرونا خواهند مرد چون نظام مراقبت سلامت، زیر بار و فشار کرونا نخواهد بود.
با راهبرد سرکوب به این نتایج خواهیم رسید:
• تعداد مبتلایان کمتر به ویروس کرونا
• تسکین‌یابی آنی نظام مراقبت سلامت و کسانی که آنجا را اداره می‌کنند
• کاهش نرخ مرگ‌ومیر
• کاهش تلفات جانبی
• امکان بهبودی و به سر کار برگشتن کارکنان مراقبت سلامت که مبتلا، ایزوله و قرنطینه شدند. در ایتالیا کادر درمانی 8 درصد از کل مبتلایان به کرونا را تشکیل دادند.
درک مساله واقعی: آزمایش و ردیابی
دقیقا همین حالا، انگلستان و امریکا هیچ حدس و گمان دقیقی درباره مبتلایان واقعی‌شان ندارند. ما نمی‌دانیم چه تعداد مبتلا وجود دارد. ما فقط می‌دانیم آمارهای رسمی صحیح نیست و آمار واقعی به ده‌ها هزار مورد می‌رسد. اوضاع این گونه شده است چون آزمایش و ردیابی نمی‌کنیم.
• با چند هفته زمان بیشتر داشتن، می‌توانستیم وضعیت آزمایش کردن را به نظم درآوریم، و شروع به آزمایش کردن از هر کسی بکنیم. با این اطلاعات، سرانجام دامنه واقعی این مشکل را می‌دانستیم، کجاها به رفتار تهاجمی‌تر نیاز خواهیم بود و کدام جوامع محلی ایمن هستند تا از شرایط حبس آزاد شوند.
• روشهای جدید آزمایش کردن می‌توانست به تعداد آزمایش‌ها سرعت ببخشد و هزینه‌ها را به نحو چشمگیر کاهش دهد.
• ما می‌توانستیم عملیات ردیابی نیز برپا کنیم مانند کارهایی که در چین یا سایر کشورهای شرق آسیا انجام شد که تمام مردمی که هر شخص کرونایی را ملاقات کرده‌اند می‌توانند شناسایی کنند و می‌توانند آنها را به قرنطینه ببرند. با این کارها به اطلاعات عظیمی دست می‌یابیم تا بعدها در تمهیدات فاصله اجتماعی منتشر و استفاده شود: اگر ما بدانیم این ویروس کجا است، می‌توانیم فقط همان محل‌ها را هدفگذاری کنیم. صحبت از دانش پیچیده طراحی و پرتاب موشک به فضا نیست: نیاز به کارهای زیربنایی است که کشورهای شرق آسیا را قادر به کنترل شیوع کرونا بدون آن نوع فاصله‌گذاری اجتماعی بیرحمانه‌‌ای کرد که در سایر کشورها دایما ضرورت بیشتری می‌یابد.
این نوع تمهیدات (آزمایش و ردیابی) به تنهایی توانست رشد ویروس کرونا را در کره جنوبی مهار کند و این بیماری همه‌گیر را تحت کنترل درآورد بدون اینکه به تحمیل قوی تمهیدات فاصله‌گذاری اجتماعی نیاز باشد.
ظرفیت‌سازی
امریکا (و از قرار معلوم انگلستان) بدون داشتن زره به جنگ می‌روند.
تعداد ماسک‌هایی که داریم فقط کفاف دو هفته را می‌کند، تجهیزات محافظ شخصی (PPE) اندکند، دستگاه‌های تنفس مصنوعی کافی نیست، تخت‌های آی‌سی‌یو کافی نیست، دستگاه‌های اکسیژن‌ساز خون و … . به همین دلیل است که میزان مرگ‌ومیر در راهبرد فرونشانی چنان بالا خواهد بود.
اما اگر مقداری وقت اضافه داشته باشیم می‌توانیم این حالت را تغییر دهیم:
• زمان اضافه بیشتری برای خریدن همه تجهیزاتی داریم که برای موج آتی نیاز خواهیم داشت
• می‌توانیم بسرعت تولید ماسک، تجهیزات محافظ شخصی، دستگاه‌های تنفس مصنوعی، دستگاه‌های اکسیژن‌ساز خون و هر ابزار حیاتی دیگر برای کاهش نرخ مرگ‌ومیر را افزایش دهیم.
به عبارت دیگر: برای مجهز شدن نیازی به چندین سال نیست، ما به هفته‌ها نیاز داریم. پس هر کاری را که می‌توانیم اکنون بکنیم تا تولیدمان بالا برود. کشورها تجهیز می‌شوند. آدم‌ها ابتکار به خرج می‌دهند ازقبیل چاپ سه‌بعدی برای قطعات دستگاه‌های تنفس مصنوعی. ما می‌توانیم اینکار را بکنیم. تنها چیزی که نیاز داریم زمان بیشتر است. آیا شما ترجیح می‌دهید چند هفته وقت داشته باشید تا خودتان را مسلح کنید قبل از اینکه با دشمن کشنده روبرو شوید؟
این تنها ظرفیتی نیست که نیاز داریم. ما به زودی زود به کادر سلامت نیاز خواهیم داشت. آنها را از کجا به دست می‌آوریم؟ ما باید به کسانی آموزش دهیم که به پرستاران کمک کنند و نیاز است کادر پزشکی را از بازنشستگی بیرون آوریم. کشورهای بسیاری شروع به این کار کردند اما همه اینها زمان می‌برد. این کار را طی چند هفته می‌توان انجام داد اما به شرطی که همه چیز فرونپاشد.
شیوع عمومی کمتر
عموم مردم ترسیده‌اند. ویروس کرونا جدید است. چیزهای زیادی هست که ما هنوز نمی‌دانیم با آنها چکار کنیم! مردم هنوز یاد نگرفته‌اند به هم دست ندهند. آنها هنوز هم دیگر را بغل می‌کنند. آنها درها را با آرنج باز نمی‌کنند. آنها پس از لمس دستگیره در، دستشان را نمی‌شویند. آنها قبل از نشستن، میز را ضدعفونی نمی‌کنند.
به محض اینکه ماسک کافی داشتیم می‌توان از آنها در بخش‌هایی غیر از نظام مراقبت سلامت نیز استفاده کرد. اما اکنون، بهتر است ماسک‌ها را برای کارکنان مراقبت سلامت نگه داریم. اما اگر ماسک نایاب نیست مردم باید آنها را در کارهای روزانه خود به صورت بزنند، احتمال اینکه وقتی بیمار هستند سایر مردم را مبتلا کنند کاهش می‌یابد و با آموزش مناسب احتمال اینکه کسانی که ماسک زدند مبتلا شوند نیز کاهش می‌یابد (در ضمن، پوشیدن چیزی بهتر از هیچ کار نکردن است.)
همه اینها روشهای کاملا ارزان برای کاهش نرخ انتقال است. هرچقدر کمتر این ویروس گسترش یابد به تمهیدات کمتری در آینده نیاز خواهیم داشت تا آن را مهار کنیم. اما برای آموزش دادن به مردم درباره همه این تهمیدات و مجهز کردن‌شان به زمان نیاز داریم
درک ویروس
ما چیزهای خیلی کمی درباره این ویروس می‌دانیم. اما هر هفته، صدها مقاله جدید بیرون می‌آید.
نمودار 10: سرعت پژوهش درباره ویروس کرونا
جهان سرانجام علیه این دشمن مشترک متحد می‌شود. پژوهشگران سراسر جهان برای درک بهتر این ویروس بسیج شدند.
چگونه این ویروس گسترش می‌یابد؟
چگونه می‌توان ازسرعت شیوع کرونا کاست؟
سهم ناقلان بدون علامت چیست؟
آیا آنها ویروس را شیوع می‌دهند؟ چقدر؟
درمان‌های خوب چیستند؟
ویروس چقدر دوام می‌آورد؟
روی چه سطوحی؟
چگونه تمهیدات فاصله اجتماعی بر نرخ انتقال تاثیر می‌گذارد؟
هزینه آنها چیست؟
بهترین سرمشق‌ها برای ردیابی بیماران کدامند؟
آزمایش‌های ما چقدر قابل اعتمادند؟
پاسخ‌های روشن به این پرسش‌ها کمک خواهد کرد واکنش ما تا حدممکن هدفمند شود درحالیکه خسارت اجتماعی و اقتصادی جانبی را کمینه می‌کند. و پاسخ‌ها در عرض هفته‌ها نه سال‌ها به ما خواهد رسید.
یافتن راه‌های درمان
نه فقط اینها، بلکه اگر بتوانیم در چند هفته بعد، درمان بیماری را پیدا کنیم چه می‌شود؟ هر یک روز که زمان بیشتر داشته باشیم ما را به آن وضعیت نزدیکتر می‌کند. درست اکنون، چندین نامزد ازقبیل Favipiravir یا Chloroquine وجود دارند. چه می‌شود اگر دو ماه بعد یک درمان برای ویروس کرونا کشف کنیم؟ چقدر احمق به نظر می‌رسیم اگر با استفاده از راهبرد فرونشانی میلیون‌ها کشته داشته باشیم؟
درک هزینه- فایده‌ها
همه عواملی که در بالا آوردیم به ما کمک می‌کند تا جان میلیون‌ها انسان را نجات دهیم. این باید کافی باشد. بدبختانه، سیاستمداران نمی‌توانند فقط درباره جان مبتلایان فکر کنند. آنها باید درباره همه جمعیت کشور فکر کنند، و تمهیدات فاصله شدید اجتماعی روی دیگران اثر دارد.
دقیقا همین حالا ما هیچ ایده‌ای نداریم که چگونه تمهیدات متفاوت فاصله اجتماعی باعث کاهش انتقال می‌شود. ما همچنین هیچ سرنخی نداریم که هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی آنها چیستند.
آیا اندکی مشکل نیست که تصمیم بگیریم چه تمهیداتی برای بلندمدت نیاز داریم اگر هزینه یا فایده آنها را ندانیم؟
یک چند هفته اضافه به ما زمان کافی خواهد داد تا شروع به بررسی این هزینه-فایده‌ها کنیم، آنها را درک کنیم، اولویت‌بندی کنیم و تصمیم بگیریم از کدامیک پیروی کنیم.
تعداد مبتلایان کمتر، درک بهتر مساله، ایجاد دارایی‌ها، درک ویروس، درک هزینه فایده تمهیدات متفاوت، آموزش دادن به مردم و از این قبیل کارها. اینها برخی ابزارهای اصلی جنگیدن با ویروس هستند و ما صرفا چند هفته نیاز داریم تا بسیاری از آنها را توسعه دهیم. آیا احمق نخواهیم بود اگر خودمان را به راهبردی متعهد کنیم که در عوض ما را بدون آمادگی داشتن، به میان آرواره‌های دشمن‌مان می‌اندازد؟
4- چکش و رقص
اینک ما می‌دانیم راهبرد فرونشانی احتمالا یک انتخاب وحشتناک است و این راهبرد سرکوب، مزیت کوتاه مدت گسترده‌ای دارد.
اما مردم هم دغدغه‌های درستی درباره این راهبرد دارند:
• این راهبرد واقعا چه مدت طول خواهد کشید؟
• این راهبرد چقدر گران خواهد بود؟
• اگر ما کاری انجام دهیم اوج‌گیری دوم آن چقدر بزرگ خواهد بود؟
اینجا می‌خواهیم با دقت بررسی کنیم که راهبرد سرکوب واقعی چگونه به نظر می‌رسد. ما اسم آن را چکش و رقص گذاشتیم.
چکش
نخست، سریع و تهاجمی اقدام می‌کنید. به همه دلایلی که در بالا آوردیم با توجه به ارزش زمان، ما می‌خواهیم این بیماری را تاحد ممکن زود سرکوب کنیم.
نمودار 11: سرکوب، فرونشانی و هیچ کار نکردن- در مراحل اولیه
یکی از مهمترین پرسش‌ها اینست: این کار چه مدت طول خواهد کشید؟
ترسی که هر کسی دارد اینست که ما درون خانه‌های‌مان برای ماه‌ها در یک زمانی محبوس خواهیم شد، با فاجعه اقتصادی و به‌هم‌ریختگی روحی و روانی که به دنبال می‌آید. این ایده متاسفانه در مقاله مشهور امپریال کالج مطرح شد.
نمودار 8: راهبرد سرکوب طبق نظر امپریال کالج
آیا این نمودار را به خاطر می‌آورید؟ ناحیه آبی روشن که از پایان مارس تا پایان اوت ادامه می‌یابد دوره‌ای است که مقاله به عنوان چکش توصیه کرد، سرکوب اولیه که شامل فاصله‌گیری شدید اجتماعی است.
اگر شما سیاستمدار باشید و ببینید که یک گزینه کشتن صدها هزار یا میلیون‌ها نفر با راهبرد فرونشانی است و راهبرد دیگر متوقف کردن اقتصاد به مدت پنج ماه، پیش از اینکه از میان همان اوج مبتلایان و مرگ‌ومیر دوباره عبور کنیم، هیچ کدام از آنها گزینه‌های متقاعدکننده‌ای به نظر نمی‌رسد.
اما نیازی نیست این گونه باشد. از این مقاله، که سیاستگذاری امروز را به پیش می‌برد، به دلیل ایرادات اصلی آن بیرحمانه انتقاد شد: آنها ردیابی تماس‌های مردم را نادیده می‌گیرند (در هسته این سیاست‌ها در کشورهای مثل کره جنوبی، چین یا سنگاپور) یا محدودیت‌های سفر (حیاتی در چین)، نادیده گرفتن تاثیر جمعیت‌های بزرگ و از این قبیل.
نمودار 12: موارد ابتلا در ووهان و سیر تکامل آلوده شدن
بازه مورد نیاز برای کوبیدن چکش، هفته نه ماه است.
این نمودار مبتلایان جدید در کل منطقه هوبئی (60 میلیون نفر) هر روز از 23 ژانویه را تاکنون نشان می‌دهد. در عرض دو هفته، این منطقه شروع به برگشتن به کار کرد. در حدود 5 هفته آنجا کاملا تحت کنترل بود. و در عرض 7 هفته تشخیص‌های جدید به حداقل ممکن رسید. یادمان باشد که این بدترین منطقه در چین بود.
دوباره بخاطر آورید که اینها میله‌های نارنجی هستند. میله‌های خاکستری، مبتلایان واقعی بسیار زودتر رو به کاهش گذاشتند.
تمهیداتی که آنها برگزیدند کاملا مشابه با آنهایی بود که در ایتالیا، اسپانیا یا فرانسه اجرا شد: ایزوله کردن، قرنطینه، همه مردم باید در خانه بمانند مگر در حالت اضطراری یا مجبور به خرید خوراکی باشند، ردیابی تماس‌های افراد، آزمایش کردن مردم، تعداد تخت‌های بیمارستانی بیشتر، ممنوعیت سفر و از این قبیل. اما در چین محدودیت سخت‌تر بودند: برای مثال در هر خانوار فقط یک نفر اجازه داشت هر سه روز یکبار برای خرید خوراکی از خانه خارج شود. همچنین اجرای آنها با شدت عمل بالا همراه بود. احتمال دارد این شدت عمل در اجرا اپیدمی را سریعتر متوقف کند، اما محبوس کردن جاری در اروپا احتمالا نتیجه مشابه حتی اگر نه با آن سرعت دارد.
آیا ما می‌توانیم چند هفته در خانه بمانیم تا مطمئن شویم میلیون‌ها نفر نخواهند مرد؟ فکر می‌کنم ما می‌توانیم. اگرچه بستگی دارد پس از آن چه اتفاقی می‌افتد.
رقص
اگر با کرونا چکشی رفتار کنید طی چند هفته آن را کنترل کرده‌اید و در شرایط بسیار بهتری هستید تا به حسابش برسید. اینک به تلاشی بلندمدت‌تر نیاز است تا این ویروس را مهارشده نگهداریم و واکسن کشف شود.
نمودار 13: سرکوب، فرونشانی و هیچ کار نکردن- مراحل اولیه
وقتی مردم به این مرحله فکر می‌کنند احتمالا بزرگترین و مهمترین اشتباهی که مرتکب می‌شوند اینست: آنها با خود فکر می‌کنند باید ماه‌ها در خانه شان حبس شوند. اصلا این‌طور نیست. در واقع احتمال زیادی است که زندگی ما خیلی زود به حالت عادی بازگردد.
رقص در کشورهای موفق
چگونه کره جنوبی، سنگاپور، تایوان، و ژاپن برای مدت زمان طولانی مبتلایانی داشتند که در مورد کره جنوبی به هزاران نفر رسید و با این حال مردم را در خانه محبوس نکردند؟
Coronavirus: South Korea seeing a ‘stabilising trend’
South Korea’s Foreign Minister, Kang Kyung-wha, says she thinks early testing has been the key to South Korea’s low…
https://www.bbc.com/news/av/world-asia-51897979/coronavirus-south-korea-seeing-a-stabilising-trend
در این ویدئو، وزیر خارجه کره جنوبی توضیح می‌دهد چگونه کشورش عمل کرد. خیلی ساده بود: آزمایش کردن خیلی کارا، ردیابی کارا، ممنوعیت سفر، انزوای کارا و قرنطینۀ کارا.
این مقاله رویکرد سنگاپور را توضیح می‌دهد:
Interrupting transmission of COVID-19: lessons from containment efforts in Singapore Highlight. Despite multiple importations resulting in local chains of transmission, Singapore has been able to control…
https://academic.oup.com/jtm/advance-article/doi/10.1093/jtm/taaa039/5804843
می‌خواهید تمهیدات آنها را حدس بزنید؟ همان کارهایی که در کره جنوبی انجام شد. در مورد سنگاپور، با کمک اقتصادی به آنهایی که در قرنطینه بودند و ممنوعیت و تاخیر سفر تکمیل شد.
آیا برای سایر کشورها خیلی دیر شده است؟ خیر. با بکارگیری چکش، شانس جدیدی به دست می‌آورید، فرصتی که کار درست را انجام دهید
اما چه می‌شود اگر همۀ این تمهیدات کافی نباشند.
رقص R
بازۀ زمانی چند ماهه بین چکش و واکسن را رقص می‌نامم چون دوره‌ای نخواهد بود که طی آن تمهیدات همیشه تمهیدات از نوع سفت و سخت باشد. برخی مناطق، شاهد شیوع دوباره کرونا خواهند بود، سایرین برای دوره‌های طولانی کرونا را نخواهند دید. بستگی به اینکه چگونه موارد ابتلاشده تکامل یابد، ما مجبور خواهیم شد تمهیدات فاصله‌گیری اجتماعی را شدت بخشیم یا قادر به حذف آنها خواهیم بود. این همان رقصR است: رقص تمهیدات بین بازگرداندن زندگی به حالت عادی و گسترش بیماری، در یکی به اقتصاد و در دیگری به مراقبت سلامت اهمیت می‌دهیم.
این رقص چگونه عمل می‌کند؟
همه چیز حول مقدار R می‌چرخد؟ اگر به یاد داشته باشید، R در واقع نرخ انتقال ویروس است. در ابتدا و در کشوری متعارف که هنوز آماده نشده است، مقدار آن بین 2 و 3 است: طی چند هفته هر کس که به کرونا مبتلا شود، بین 2 و 3 نفر دیگر را به طور میانگین مبتلا می‌کند.
اگر R بیشتر از عدد یک است مبتلایان به شکل نمایی رشد می‌کنند و بیماری همه‌گیر می‌شود. اگر R کمتر از یک است ویروس از بین می‌رود.
طی مدت چکش، هدف اینست که R را با حداکثر سرعت ممکن به صفر نزدیک کنیم، تا اپیدمی منکوب و فرونشانده شود. محاسبات در ووهان نشان دادR ابتدا 3.9 بود و پس از محبوس کردن مردم و قرنطینه متمرکز، به 0.32 سقوط کرد.
اما به محض اینکه شما وارد مرحله رقص می‌شوید، نیازی نیست کار بیشتری بکنید. فقط نیاز است مقدارR تان به کمتر از یک برسد. صرفا با چند تمهید ساده می‌توانید این کار را بکنید.
نمودار 14: نرخ انتقال در مراحل مختلف گسترش ویروس کرونا در بیماران
جزئیات داده‌ها، منابع و فروض اینجا آمده است.
این البته یک تقریب از واقعیت است که چگونه انواع متفاوت بیماران به ویروس واکنش نشان می‌دهند همچنین میزان شیوع آنها چقدر است. هیچکس شکل واقعی این منحنی را نمی‌داند، اما ما برای داشتن تقریبی که چگونه آن به نظر می‌رسد داده‌ها را از مقالات مختلف گردآوری کردیم.
مردم در هر روز پس از گرفتن این ویروس، امکان شیوع به دیگران را دارند. درمجموع، همه این روزهای شیوع به 2.5 شیوع به طور میانگین می‌رسد.
اعتقاد بر اینست که مقداری شیوع طی مرحله «نبود علائم بیماری» اتفاق افتاده است. پس از آن، همان‌طور که علائم بیماری رشد می‌کند معمولا مردم پیش پزشک می‌روند، تشخیص داده می‌شوند و احتمال شیوع به دیگران کاهش می‌یابد.
برای مثال، ابتدا که ویروس را گرفتید اما هیچ علامتی از بیماری ندارید، پس عادی رفتار می‌کنید. وقتی با مردم صحبت می‌کنید ویروس را منتشر می‌کنید. وقتی بینی خودتان را لمس می‌کنید و سپس دستگیره در را باز می‌کنید نفر بعدی در را باز می‌کند و با لمس بینی‌اش مبتلا می‌شود.
هرچقدر ویروس بیشتر درون شما رشد کند، آلوده‌تر می‌شوید. سپس به محض اینکه علائم شما شروع می‌شود به کندی تصمیم می‌گیرید سرکار نروید، در بستر استراحت کنید، ماسک بزنید، یا به پزشک مراجعه کنید. هرچقدر علائم بزرگتر باشد، بیشتر از دیگران فاصله می‌گیرید و گسترش ویروس را کاهش می‌دهید.
به محض اینکه بستری می‌شوید حتی اگر ابتلای شدید داشته باشید امکان گسترش ویروس را ندارید گویی که ایزوله هستید.
این همان جایی است که می‌توان اثر گسترده سیاست‌هایی مانند آنهایی که سنگاپور یا کره جنوبی اجرا کردند را دید:
• اگر مردم در سطحی گسترده آزمایش شوند، آنها را می‌توان حتی پیش از اینکه علائمی داشته باشند شناسایی کرد. با قرنطینه کردن آنها، جلوی گسترش بیماری به جاهای دیگر گرفته می‌شود.
• اگر مردم آموزش دیده باشند علائم بیماری را زودتر شناسایی می‌کنند، بنابراین تعداد روزهای حالت آبی رنگ و درنهایت شیوع کلی آنها کاهش پیدا می‌کند.
• اگر مردم را به محض اینکه علامت بیماری داشتند ایزوله کنیم، شیوع از مرحله نارنجی ناپدید می‌شود.
• اگر مردم درباره رعایت فاصله شخصی، گذاشتن ماسک، شستن دست یا ضدعفونی کردن فضاها آموزش ببینند آنها ویروس کمتری را در کل دوره پخش می‌کنند.
تنها زمانی که همه اینها نتیجه نداد نیاز است به سراغ تمهیدات شدیدتر فاصله‌گیری اجتماعی برویم.
بازگشت سرمایه با اجرای فاصله‌گیری اجتماعی
اگر با وجود همه این تمهیدات هنوز در مسیر بالای R=1 هستیم نیاز به کاهش تعداد میانگین افرادی است که هر شخص ملاقات می‌کند.
برخی روشهای خیلی ارزان انجام این کار وجود دارد، مانند ممنوع کردن مناسبت‌ها و رویدادهای با بیش از تعداد معین مردم (مثلا یا 500) یا درخواست از مردم که وقتی می‌توانند از خانه کار کنند بیرون نیایند.
سایر روش‌ها بسیار گرانتر هستند ازقبیل بستن مدارس و دانشگاه‌ها، درخواست از هر کسی در خانه بماند، یا بستن رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌ها.
نمودار 15: تلاش تا به R=1 برسیم
این نمودار را ساخته‌ایم چون که چنین چیزی فعلا وجود ندارد. هیچ کس پژوهش کافی درباره این نمودار نکرده است یا همه این تمهیدات را به شیوه‌ای سرجمع کند که بتوان آنها را با هم مقایسه کرد.
چنین چیزی تاسف‌آور است چون تنها نمودار بسیار مهمی است که سیاستمداران برای تصمیم‌گیری نیاز دارند. این نشان می‌دهد درون ذهن آنها واقعا چه می‌گذرد.
طی دوره چکش، آنها می‌خواهند تا حد امکان پایین بیایند درحالی که اوضاع هنوز قابل تحمل باشد. در هوبئی آنها همه این مسیر را رفتند تا به رقم 0.32 رسیدند. شاید ما نیازی به آن رقم نداشته باشیم: همین که به 0.5 یا 0.6 برسیم کافی باشد.
اما طی رقص دوره R، آنها می‌خواهند تا حد امکان نزدیک به 1 نگهش دارند درحالی که در بلندمدت زیر آن بماند.
معنایش اینست که رهبران فارغ از اینکه درک می‌کنند یا نه، آنچه آنها انجام می‌دهند اینست:
• همه تمهیداتی که آنها برای کاهش دادن R برگزیدند فهرست کنید
• حسی از منافع بکارگیری آنها پیدا کنید: کاهش R
• حسی از هزینه آنها پیدا کنید: هزینه اقتصادی و اجتماعی
• رتبه‌بندی طرح‌های ابتکاری براساس فایده-هزینه آنها
• برگزیدن طرح‌هایی که بزرگترین کاهش R تا رسیدن به 1، در ازای کمترین‌ترین هزینه را دارند.
نمودار 16: چگونه دور R می‌رقصیم
این را فقط از جنبه روشن شدن موضوع آوردیم. همه داده‌ها ساختگی هستند. این داده‌ها امروز وجود ندارند اما به آنها نیاز داریم.
در ابتدا، اطمینان سیاستمداران به این اعداد پایین خواهد بود. اما این شیوه‌ای است که آنها باید به مساله فکر کنند.
آنچه آنها لازمست انجام دهند رسمیت‌بخشیدن به این فرایند است: توجه دارید این یک بازی اعداد است که لازم است هر چه سریعتر یاد بگیریم تا بدانیم در کجا رویR هستیم، تاثیر هر تمهید روی کاهشR و هزینه‌های اجتماعی و اقتصادی آنها چیست.
تنها در آن صورت است که سیاستمداران قادر خواهند بود تصمیمی عقلایی بگیرند که چه تمهیداتی باید برگزینند.
نتیجه‌گیری: برای ما زمان بخرید
ویروس کرونا هنوز در حال گسترش تقریبا به هر جایی است. 152 کشور مبتلا شدند. ما با شتاب گرفتارش می‌شویم. اما نیازی نیست این گونه باشد: روشی روشن وجود دارد که می‌توان درباره آن فکر کرد.
برخی کشورها، خصوصا آنهایی که هنوز به شدت گرفتار ویروس کرونا نشدند شاید به فکر فرو روند: آیا این اتفاق برای شما می‌افتد؟ پاسخ اینست: احتمالا تا حالا افتاده است. شما متوجه‌اش نشدید. وقتی که ویروس واقعا آشکار شود نظام مراقبت سلامت شما به شکل حتی بدتری نسبت به کشورهای ثروتمندی خواهد بود که نظام‌های مراقبت سلامت قوی‌تری دارند. بهتر است ایمن باشید تا افسوس بخورید، باید اقدامات لازم را هم اکنون مد نظر قرار دهید.
در رابطه با کشورها، در آنهایی که ویروس کرونا آمده است گزینه‌ها روشن است.
در یک طرف، کشورها می‌توانند مسیر فرونشانی را طی کنند: ایجاد اپیدمی گسترده، از پا درآمدن نظام مراقبت سلامت، واداشتن مرگ میلیون‌ها مردم، و انتشار جهش جدیدی از این ویروس در حیات وحش.
از طرف دیگر، کشورها می‌توانند بجنگند. آنها می‌توانند چند هفته همه چیز را در حالت قفل‌شده درآورند تا برای ما زمان بخرند، یک برنامه اقدام حساب‌شده تهیه کنند و این ویروس را تا زمان رسیدن واکسن کنترل کنند.
دولت‌های سراسر جهان امروز، ازجمله کشورهایی مانند انگلستان، امریکا، سوئیس یا هلند تاکنون مسیر فرونشانی را انتخاب کردند.
معنایش اینست که چنین دولت‌هایی بدون جنگ تسلیم شدند. آنها سایر کشورها را می‌بینند که با موفقیت جنگیدند اما آنها می‌گویند: «ما نمی توانیم آن کار را بکنیم!»
اگر چرچیل همین را گفته بود چه اتفاقی می‌افتاد؟ «نازی‌ها همه جای اروپا حضور دارند. ما نمی‌توانیم با آنها بجنگیم. پس بیاییم تسلیم شویم.» این کاری است که امروز بسیاری دولت‌ها در هر گوشه جهان انجام می‌دهند. آنها به ما شانس جنگیدن با کرونا را نمی‌دهند. شما باید آن را از دولت‌های‌تان بخواهید.
با دیگران به اشتراک بگذارید
متاسفانه جان میلیون‌ها نفر هنوز در خطر است. این مقاله- یا هر مقاله مشابه- را اگر فکر می‌کنید می‌تواند نظر مردم را تغییر دهد، به اشتراک بگذارید. رهبران نیاز به درک این موضوع دارند تا جلوی فاجعه گرفته شود. لحظه اقدام کردن همین حالاست.
اگر با این مقاله موافقید و می‌خواهید دولت امریکا اقدام کند، لطفا این نامه سرگشاده به کاخ سفید را امضا کنید تا راهبرد سرکوب چکش و رقص را اجرا کنند.
Buy Us Time to Fight the Coronavirus and Save Millions of Lives with a Hammer-and-Dance Suppression…
Our healthcare system is collapsing. It will only get worse. Mitigation-”flattening the curve”-isn’t enough. We must…
www.petitions.whitehouse.gov.
اگر کارشناس در این زمینه هستید و می‌خواهید از مقاله یا برخی بخش‌های آن انتقاد کنید یا تایید کنید یک یادداشت خصوصی اینجا بگذارید و من پاسخ خواهم داد.
این مقاله نتیجۀ تلاش عظیم گروهی از شهروندان معمولی است که بی‌وقفه کار می‌کنند تا همه تحقیق‌های دردسترس برای ساختارمند کردن و تبدیل آن به یک مطلب را پیدا کنند و به دیگران کمک کند از همه اطلاعات درباره کرونا که اینجا آمده است استفاده کنند.
مترجمین:
جعفر خیرخواهان
https://www.linkedin.com/in/jafar-kheirkhahan-99681234/
حسین بخشایی
لینک مقاله اصلی:
https://medium.com/@tomaspueyo/coronavirus-the-hammer-and-the-dance-be9337092b56